Ὁ δὲ Ἅγιος τῆς εὗρε κελλίον ἁρμόδιον νὰ ἡσυχάσῃ ἐκεῖ· ἔγραψε δὲ καὶ ἦλθον ἀπὸ τὴν Βηρυττὸν τινὲς ἀπὸ τὰς ὑποτασσομένας εἰς αὐτήν, αἵτινες συγκατῴκησαν μετ’ αὐτῆς, καὶ ὅσον ἠδύναντο κατὰ Θεὸν ἠγωνίζοντο, ὄχι δὲ μόνον αὗται, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι πολλαὶ ἀπὸ τὸ Βυζάντιον, ἀκούσασαι τὴν φήμην τῆς Ματρώνης, ἐπήγαιναν εἰς αὐτήν, νὰ ἀκούωσι τὰ γλυκύτατα καὶ νεκταρώδη ταύτης διδάγματα, δὲν ἤρχοντο δὲ μόνον πτωχαὶ γυναῖκες, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡ βασίλισσα Βερῖνα, ἡ σύζυγος τοῦ μεγάλου Λέοντος, τὸ εἶχεν εἰς τιμήν της καὶ καύχησιν νὰ τὴν συναντήσῃ· ὅταν δὲ ἐπῆγε καὶ συνωμίλησαν, λίαν θαυμάζουσα τὴν εὐλάβειαν καὶ τὴν ἀρετὴν ἐκείνης, ἐδέετο νὰ καταδεχθῇ δωρεὰν ἀπὸ αὐτήν, ἀλλὰ ἡ μακαρία Ματρῶνα δὲν ἠθέλησεν, ἔχουσα εἰς τὸν Θεὸν τὰς ἐλπίδας της. Ἔκαμε δὲ καὶ πολλὰ θαυμάσια ἡ Ὁσία ἐκεῖ εἰς τὴν βασιλεύουσαν εὑρισκομένη, ἀπὸ τὰ ὁποῖα νὰ εἴπωμεν ἕνα εἰς πίστωσιν τῶν ἄλλων διὰ βραχύτητα.
Γυνή τις εὐγενὴς ὁμόζυγος τοῦ Σφωρακίου πατρικίου εἶχε δεινὴν ἀσθένειαν καὶ δαπανήσασα εἰς τοὺς ἰατροὺς ἄφθονα χρήματα, δὲν εἶδε καμμίαν ὠφέλειαν. Τέλος ἤκουσε διὰ τὴν μακαρίαν Ματρῶναν, ὅτι ἐθεράπευσε πολλοὺς ἀσθενεῖς ὄχι μόνον ἀπὸ σωματικήν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ψυχικὴν ἀσθένειαν, καθοδηγήσασα τοὺς ἀσεβεῖς εἰς εὐσέβειαν. Τότε ἡ Πατρικία ἔλαβεν εἰς τὴν συνοδείαν της γυναῖκα τινὰ ὀνόματι Εὐφημίαν, ἥτις τῆς εἶπε ταῦτα τὰ λόγια καὶ ἥτις ἦτο γυνὴ τοῦ ἡγεμόνος Ἀνθίμου, ἠγαπημένη καὶ γνώριμος τῆς Ματρώνης, καὶ ἀπελθοῦσαι πρὸς αὐτήν, συνωμίλησαν ὥραν πολλὴν κατὰ τὴν συνήθειαν. Λαβοῦσα δὲ ἡ ἀσθενὴς τὴν δεξιὰν τῆς Ἁγίας, ἤγγισε μὲ αὐτὴν εἰς τὸ μέρος, εἰς τὸ ὁποῖον εἶχε τὴν ἀνίατον ἐκείνην ἀσθένειαν καὶ παρευθὺς τὴν ἐλάφρυνεν ἡ ὀδύνη καὶ οἱ πόνοι της ἔπαυσαν. Τότε διηγήθη πρὸς τὴν Ἁγίαν καταλεπτῶς τὴν ὑπόθεσιν, ἐκείνη δὲ εἷπε πρὸς τὴν ἀρχόντισσαν· «Ὁ Κύριος, κυρία μου, νὰ σὲ ἰατρεύσῃ ὡς παντοδύναμος, ὅτι ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀξία νὰ ποιήσω τοιοῦτον θαυμάσιον. Μὲ τὸν λόγον τοῦτον ᾐσθάνετο πάλιν ἡ ἀσθενὴς ὅτι ἐλάφρυνεν ἡ ἀσθένειά της· ὅθεν ἠθέλησε νὰ παραμείνῃ ἐκεῖ ἡμέρας τινάς, ἕως νὰ θεραπευθῇ τελείως καὶ προστάσσει νὰ ξεστρώσουν τοὺς ἡμιόνους, νὰ τοὺς φυλάξουν. Ἡ δὲ Ἁγία τῆς εἶπεν, ὅτι δὲν εἶχον οἶκον δεύτερον διὰ ζῷα, ἀλλὰ μόνον ἐκεῖνον εἰς τὸν ὁποῖον αὐταὶ ἀνεπαύοντο καὶ διὰ τὸν ὁποῖον μάλιστα ἐπλήρωναν καὶ ἐνοίκιον.