Ταῦτα ἐκεῖνοι ἀκούσαντες, αὐτοὶ μὲν ἀνεχώρησαν, ἡ δὲ κόρη προσπίπτουσα εἰς τοὺς πόδας τῆς Ὁσίας ἐδέετο νὰ τὴν ἀξιώσῃ τοῦ ἱεροῦ Βαπτίσματος· ἡ δὲ Ἁγία παρήγγειλε τοῦ Ἐπισκόπου καὶ ἦλθε μεθ’ ἑνὸς Ἱερέως καὶ ἑνὸς Διακόνου καὶ παρέδωκεν εἰς αὐτὸν τὴν ἱέρειαν νὰ τὴν βαπτίσῃ, ἔπειτα δὲ πάλιν νὰ τῆς τὴν φέρῃ. Εἶχε δὲ ἡ Ματρῶνα ἄλλας ὀκτὼ συνασκητρίας, αἵτινες ἦλθον διὰ νὰ τὴν ἴδωσι καὶ ἔμειναν μετ’ αὐτῆς, διότι τόσον ἦτο γλυκομίλητος καὶ γεμάτη εὐωδίας θείας καὶ Χάριτος, ὥστε ὅστις ἤκουε τοὺς λόγους της δὲν ἠδύνατο νὰ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ αὐτήν. Ἀφοῦ ἐβαπτίσθη ἡ ἱέρεια (τὴν ὁποίαν Εὐχὴν ἐπωνόμασαν), ἦλθε πάλιν εἰς τὴν Ἁγίαν καὶ συνησκήτευον καθ’ ἑκάστην ἀγωνιζόμεναι.
Εἶχε δὲ πόθον ἡ Ματρῶνα νὰ εὕρῃ καὶ πάλιν τὸν Βασσιανόν, ὅστις ἦτο εἰς τὴν βασιλεύουσαν, ἀλλὰ ἐφοβεῖτο διὰ τὸν ἄνδρα της, ὅστις καὶ αὐτὸς ἐκεῖ εὑρίσκετο, νὰ μὴ τύχῃ καὶ τὴν γνωρίσῃ· ὅθεν ἠβουλήθη νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἢ Ἀντιόχειαν καὶ διὰ νὰ γνωρίσῃ ποίαν γνώμην νὰ προτιμήσῃ ἀπὸ ταύτας τὰς τρεῖς, ἔκαμνε πρὸς Κύριον δέησιν, νὰ τῆς φανερώσῃ τὸ συμφερώτερον. Νύκτα δέ τινα εἶδεν εἰς τὸ ὅραμά της, ὅτι ἐφιλονικοῦσαν τρεῖς ἄνδρες, τίς νὰ τὴν λάβῃ γυναῖκα ἀπὸ τοὺς τρεῖς· ἡ δὲ Ὁσία ἠρώτησε τὰ ὀνόματά των καὶ εἶπον ὅτι ὁ νεώτερος ὠνομάζετο Κωνσταντῖνος, ὁ ἄλλος Ἀλέξανδρος καὶ ὁ τρίτος Ἀντίοχος. Ἐφάνη δὲ τῆς Ὁσίας ὅτι εἶπε πρὸς αὐτούς· «Βάλετε κλήρους καὶ οὗτινος τύχῃ νὰ μὲ λάβῃ». Οὕτω ποιήσαντες ἐκεῖνοι ἔπεσεν ὁ κλῆρος εἰς τὸν Κωνσταντῖνον, τότε δὲ ἐξύπνησεν ἡ Ὁσία· ὅθεν ἀπὸ τὸ ὅραμα ἠννόησεν ὅτι ἦτο θέλημα Θεοῦ νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν· συμβουλευθεῖσα δὲ καὶ τὰς ἄλλας Μοναχὰς τὴν ἠμπόδιζαν ἀπὸ τοιαύτην ποντοπορίαν, διὰ νὰ μὴ τὴν ὑστερηθῶσι καὶ κινδυνεύσουν εἰς ψυχικὸν θάνατον· ἡ δὲ Ὁσία ἀνέφερεν εἰς τὸν Ἐπίσκοπον τὴν γνώμην της καὶ ἐκεῖνος τῆς ἔστειλε δύο διακόνους γυναῖκας ἐναρέτους, εἰς τὰς ὁποίας παρέδωκε τὰς Ἀσκητρίας νὰ ἔχωσι τὴν φροντίδα καὶ τὴν ἔννοιαν τῆς ψυχῆς των, νουθετήσασα δὲ ταύτας πῶς νὰ πορεύωνται, τὰς ἀπεχαιρέτησε, λαβοῦσα μεθ’ ἑαυτῆς μόνον τὴν Σωφρόνην· εἰσελθοῦσαι δὲ εἰς τὸ πλοῖον ἀνεχώρησαν.
Εἰς ὀλίγας ἡμέρας ἔφθασαν εἰς τὸ Βυζάντιον διότι εἶχον καιρὸν ἐπιτήδειον, καὶ ἐκεῖ εὗρε τὸν Ὅσιον Βασσιανὸν μὲ τὸν Διάκονον Μάρκελλον, εἰς τοὺς ὁποίους εἶπε καταλεπτῶς ὅσα τῆς συνέβησαν.