Μετὰ βίας λοιπὸν κατέπεισε τὸν ὁμόζυγον καὶ ἔδωκε θέλημα, νὰ ποιήσῃ εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀγρυπνίαν ὁλονύκτιον, ἔμεινε δὲ ἐκεῖ εἰς τὸ κελλίον Μοναχῆς τινος ἐναρέτου, ἥτις ἐκαλεῖτο Σωσάννα, καὶ ἦτο εἰς τὸν Ναὸν ἀπὸ μικρὰ παρθενεύουσα. Ἔκαμαν λοιπὸν ὁμοῦ τὴν ἀγρυπνίαν αἱ τρεῖς αὗται καὶ τὸ πρωῒ ἐφανέρωσεν ἡ Ματρῶνα πρὸς τὰς ἄλλας δύο τὴν γνώμην της, ὅτι εἶχε πόθον νὰ γίνῃ Μοναχὴ καὶ νὰ ἀφήσῃ τὸν ἄνδρα της. Τῆς λέγει ἡ Εὐγενία· «Καὶ τί θὰ γίνῃ ἡ θυγάτηρ σου;». Ἡ δὲ ἀπεκρίνατο· «Πρῶτον τὴν παραδίδω ὡς Θεοδότην εἰς τὸν Θεόν, καὶ δεύτερον τὴν ἀφήνω εἰς τὰς χεῖρας τῆς εὐλαβοῦς Σωσάννης, νὰ ἔχῃ τὴν φροντίδα ταύτης καὶ ἔννοιαν».
Ταῦτα λέγουσα παρεκάλεσεν ἐξ ὅλης καρδίας τὸν Κύριον νὰ τὴν φωτίσῃ καὶ νὰ τὴν ἐνδυναμώσῃ νὰ ποιήσῃ τὸ συμφερώτερον, τὴν δὲ ἐρχομένην νύκτα βλέπει ἐν ὁράματι ὅτι τὴν κατεδίωκεν ὁ ἀνήρ της καὶ τὴν ἐφύλαξαν Μοναχοί τινες εἰς τὸ Μοναστήριον. Ἀπὸ ταύτην τὴν ὅρασιν ἐγνώρισεν ὅτι ἦτο Θεοῦ θέλημα νὰ γίνῃ Μοναχή· ὅθεν εὐθὺς ἔκειρε τὴν κεφαλὴν καὶ ἐνδυθεῖσα ἀνδρικὴν στολὴν ἐφαίνετο ὡς εὐνοῦχος κατὰ τὸ σχῆμα καὶ διὰ νὰ βεβαιωθῇ, ἐὰν ἦτο αὐτὴ ἡ πρᾶξις θεάρεστος, ἐπῆγεν εἰς τὸν ἄνωθεν Ναὸν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἀνοίξασα τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον εὗρεν εὐθὺς τὸ ρητὸν αὐτό· «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι». Ταῦτα ἰδοῦσα ἐχάρη πολλὰ καὶ ἀποχαιρετήσασα τὴν διδάσκαλον αὐτῆς Εὐγενίαν ἀπῆλθεν εἰς τὴν Μονὴν ἐναρέτου τινὸς Γέροντος ὀνόματι Βασσιανοῦ [2] καὶ εἶπεν ὅτι τὴν ὠνόμαζον Βαβύλαν· οἱ δὲ Μοναχοὶ τὴν ἐδέχθησαν καὶ τόσας ἀρετὰς κατώρθωσεν, ὥστε ἦτο ὁ στολισμὸς καὶ ἡ εὐπρέπεια τῶν ἄλλων. Ἐθαύμαζαν δὲ ὅλοι πῶς ἕνας εὐνοῦχος ἐνίκα αὐτοὺς εἰς τὸν ἀγῶνα καὶ τοὺς πόνους τῆς ἀσκήσεως· ποτὲ δὲν ἐθυμώθη ἡ μακαρία οὔτε ἄλλον τινὰ ἐσκανδάλισεν, ἀλλὰ εἰς ὅλους ὑπετάσσετο μὲ θαυμασίαν ταπείνωσιν· ὅθεν ὅλοι τὴν εἶχον εἰς εὐλάβειαν τιμῶντες αὐτὴν ὡς διδάσκαλον, τὴν πολιτείαν αὐτῆς μιμούμενοι.
Ὀλίγον ὅμως ἔλειψε νὰ τὴν γνωρίσῃ ποτὲ ὅτι ἦτο γυναῖκα Μοναχός τις, μὲ τὸν ὁποῖον ἔσκαπτον ὁμοῦ τὸν κῆπον, ὀνομαζόμενος Βαρνάβας, ὅστις ἦτο ὀλίγος καιρὸς ὅπου ἦλθεν ἀπὸ τὰ κοσμικά· ὅθεν ὡς ἀπαίδευτος ἐστοχάσθη εἰς τὰ ὦτα τὸν Βαβύλαν καὶ βλέπων ὅτι ἦσαν τρυπημένα, τὸν ἠρώτησε τὴν αἰτίαν,