Καιρόν τινα κατὰ τὸν ὁποῖον εἶχον πόλεμον οἱ Χριστιανοὶ μὲ τοὺς Πέρσας, εἰς τὰ στρατιωτικὰ τάγματα τῶν Χριστιανῶν ἦτο καί τις παλαιὸς φίλος τοῦ Ὁσίου καλούμενος Φιλιππικός· καὶ ἐπειδὴ ἐνικήθησαν οἱ Χριστιανοὶ εἰς τὸν πόλεμον καὶ ᾐχμαλωτίσθησαν πολλοὶ ἐκ τῶν Χριστιανῶν, ᾐχμαλωτίσθη καὶ ὁ Φιλιππικὸς καὶ ἐβλήθη εἰς τὴν φυλακὴν σιδηροδέσμιος ἀπὸ τοὺς Πέρσας καὶ ἐταλαιπωρεῖτο. Παρεκάλει δὲ τὸν Θεὸν νὰ ἀποθάνῃ διὰ νὰ ἐλευθερωθῇ ἀπὸ τοιαύτην δυστυχεστάτην ζωήν. Ἀλλὰ εὑρισκόμενος ὁ δυστυχὴς ἔτη πολλὰ εἰς τὴν φυλακὴν οὐδεμίαν βοήθειαν ἐλάμβανεν ἀπὸ κανὲν μέρος· ἐνεθυμήθη δὲ νύκτα τινὰ τὸν Ὅσιον Λάζαρον καὶ τὰ θαύματα, ἅτινα ἔκαμνε, καὶ μετὰ θερμῶν δακρύων τὸν ἐπεκαλέσθη νὰ τὸν λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ ἀπὸ τὰς συμφορὰς τὰς ὁποίας πάσχει. Καὶ ὤ τοῦ θαύματος! τὸ μεσονύκτιον ἐφάνη εἰς αὐτὸν ὁ Ὅσιος καὶ μόλις τὸν ἤγγισε τὰ σίδηρα ἔπεσαν ἀπὸ τοὺς πόδας του καὶ εὐθὺς τὸν ἐπρόσταξε νὰ ἀκολουθῇ· καὶ τοιουτοτρόπως ὁμοῦ μὲ αὐτὸν ἐξῆλθον εἰς τὴν ὁδὸν βαδίζοντες τὸ ὑπόλοιπον τῆς νυκτός, περὶ τὰ ἐξημερώματα δὲ εὑρέθησαν ἀμφότεροι ἀναβαίνοντες εἴς τι ὄρος καὶ παρευθὺς ἔγινεν ἄφαντος ὁ Ὅσιος· πότε ἐλθὼν εἰς ἑαυτὸν ὁ Φιλιππικὸς ἐννόησεν ὅτι τὸ ὄρος ἐκεῖνο ἦτο τὸ Γαλλήσιον καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεὸν διὰ τὴν ἐλευθερίαν τὴν ὁποίαν τοῦ ἔδωκε. Μεταβὰς δὲ εἰς τὸ Μοναστήριον καὶ διηγηθεὶς τὸ θαυμάσιον ηὐχαρίστει πολλὰ τὸν Ὅσιον καὶ δὲν ἠθέλησε πλέον νὰ ὑπάγῃ εἰς τοὺς συγγενεῖς του, ἀλλ᾽ ἔμεινεν ἐκεῖ καὶ ἔγινε Μοναχός, διελθὼν θεαρέστως τὸ ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς του.
Ὁ οἰκονόμος τοῦ Μοναστηρίου, ἀντιφερόμενος εἰς τὸν Ὅσιον, ἔκτιζεν ἀπὸ τὰ εἰσοδήματα τοῦ Μοναστηρίου ἄλλο Μοναστήριον εἰς τόπον ὅπου ἔτρεχον πολλὰ νερά ὁ τόπος ἦτο χαριέστατος καὶ εὔκρατος καὶ οὔτε ἡ ψύχρα τοῦ χειμῶνος τὸν προσέβαλλεν, οὔτε ἡ καῦσις τοῦ θέρους· καὶ τοῦτο ἐποίησε διὰ νὰ ἑλκύσῃ τοὺς Μοναχοὺς μὲ τὴν καλλονὴν τῆς τοποθεσίας, νὰ τοὺς λάβῃ ἐκεῖ, θέλων νὰ ἀποκτήσῃ δόξαν μεγάλην εἰς ἑαυτὸν καὶ νὰ ἀφήσῃ ἔρημον τὸ Μοναστήριον τοῦ Ἁγίου. Τοῦτο τὸ ἔργον ἐποίει κρυφίως ὁ οἰκονόμος· ἀλλ’ ἐπειδὴ δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ κρυφθῇ ἀπὸ τὸν Ὅσιον, ἂν καὶ ὁ οἰκονόμος ἐποίει παντοίους τρόπους νὰ τὸ κρύψῃ, τὸ ἔμαθεν ὁ Ὅσιος· ὅθεν, ἀφοῦ τὸ ἔμαθεν, τὸν ἐκάλεσε καὶ τοῦ εἶπε μὲ ἱλαρότητα νὰ παύσῃ ἀπὸ τὸ τοιοῦτον ἔργον καὶ νὰ μὴ ἀντιφέρεται εἰς αὐτόν. Ἀλλ’ ὁ οἰκονόμος οὐχὶ μόνον δὲν ἤθελε νὰ ἀκούσῃ τὸν πνευματικόν του Πατέρα, ἀλλὰ καὶ λόγους τοῦ εἶπε σκληροὺς καὶ ἐποίει τὸ ἔργον μὲ περισσοτέραν προθυμίαν.