Ἀλλὰ θείᾳ Προνοίᾳ εὑρέθη πλουσία τις καὶ ἐνάρετος γυνὴ εἰς τὴν Ἔφεσον καὶ ἔδωκε τὰ ἔξοδα καὶ οὕτως ᾠκοδόμησε τὸν Ναὸν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Μετὰ ταῦτα, ἐπειδὴ ἐπῆγαν ἐκεῖ καὶ ἄλλοι ἓξ ἀδελφοὶ καὶ ἔγιναν δώδεκα, ὁ δὲ τόπος ἦτο στενὸς καὶ δὲν ἐχωροῦσε νὰ κάμουν οὔτε οἰκίαν, οὔτε στέγην, οὔτε ἄλλο τι, ἀλλ’ ἔμενον ἀσκεπεῖς, ἀνέβη ὁ Ὅσιος μὲ τοὺς ἀδελφοὺς ἐπάνω εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ Γαλλησίου ὄρους καὶ ἐκεῖ ᾠκοδόμησε Ναὸν τῆς Θεοτόκου καὶ κελλία γύρωθεν ἀρκετά, διὰ νὰ κατοικήσουν οἱ ἀδελφοί· ἔπειτα ἔκτισε καὶ ἀσκητικὰ κελλία ἔξω ἀπὸ τὸ Μοναστήριον, μακρὰν τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο, διὰ νὰ δύνανται οἱ ἡσυχάζοντες εἰς αὐτὰ ἀδελφοὶ νὰ ἔχουν καθαρὰν τὴν ἡσυχίαν.
Ἡσυχάζων δέ ποτε ὁ Ὅσιος εἴς τι ἐκ τῶν ρηθέντων κελλίων ἐν καιρῷ θέρους, ὅτε ἦτο καύσων ὑπερβολικὸς καὶ ἦτο μόνος καὶ ἀναγινώσκων τὴν ἕκτην ὥραν, ἐδίψησε τόσον πολύ, ὥστε ἐκινδύνευσεν εἰς θάνατον· καὶ μὴ εὑρίσκων ἐκεῖ νερὸν διὰ νὰ πίῃ, ἐξηπλώθη εἰς τὴν γῆν λιπόθυμος, ἔχων τὰς χεῖρας του ὑψωμένας πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ζητῶν ἐξ αὐτοῦ βοήθειαν. Ὁ δὲ φιλάνθρωπος Θεός, ὁ ταχὺς εἰς παρηγορίαν καὶ ὀξὺς εἰς βοήθειαν, δὲν παρεῖδε τὸν δοῦλον του κινδυνεύοντα, ἀλλ’ εὐθὺς ἀπέστειλε θεῖον Ἄγγελον εἰς τὸν μαθητήν του ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκετο καὶ δίδων εἰς αὐτὸν ἀγγεῖον γεμᾶτον ὕδωρ, τοῦ εἶπε καὶ ἔτρεξεν εἰς τὸ Ἀσκητήριον καὶ μὲ τὸ νερὸν ἀνεζώωσε τὸν πνευματικόν του Πατέρα, ὅστις ἐκινδύνευεν. Ἀλλ’ ὁ ἐχθρὸς ἡμῶν διάβολος δὲν ἡσύχαζεν, ἀλλ’ ἐσχηματίσθη εἰς ὄφιν μέγαν καὶ ἐμβῆκεν αἴφνης εἰς τὸν κόλπον τοῦ Ἁγίου, διὰ νὰ τὸν τρομάξῃ· ὁ Ὅσιος, γινώσκων τὴν τοῦ σατανᾶ μηχανὴν καὶ συνηθισμένος ὢν νὰ πολεμῇ μὲ αὐτόν, δὲν ἐφοβήθη τελείως, ἀλλὰ ἐποίησε τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ καὶ παρευθὺς ἔγινεν ἄφαντος ὁ ὄφις.
Ἔκτοτε ἐπειδὴ ἐπλήθυνον οἱ Μοναχοὶ καὶ τὸ Μοναστήριον ἦτο στενὸν καὶ δὲν τοὺς ἐχωροῦσεν, διότι, ὅταν τὸ ἔκτιζεν ὁ Ὅσιος, δὲν ἐνόμιζεν ὅτι θὰ συναχθοῦν τόσον πολλοί, ἐπειδὴ ἦτο ὁ τόπος σκληρὸς καὶ ἄνυδρος, διὰ τοῦτο παρεκάλει τὸν Θεὸν ὁ Ὅσιος μετὰ δακρύων πολλὰς ἡμέρας διὰ νὰ τοῦ φανερώσῃ, ἂν εἶναι θέλημά του νὰ οἰκοδομήσῃ Ναὸν καὶ Μοναστήριον μεγαλύτερον, διὰ νὰ κατοικοῦν ὅσοι ἀδελφοὶ ἐπήγαιναν καὶ εἰς ποῖον μέρος νὰ τεθῶσι τὰ θεμέλια τοῦ Ναοῦ. Ὅθεν νύκτα τινά, ὅτε προσηύχετο, ἤκουσε φωνήν, ἥτις τοῦ ἔλεγε νὰ ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ κελλίου του καὶ ὡς ἐξῆλθεν, εἶδε πύρινον στῦλον φθάνοντα ἕως τὸν οὐρανὸν καὶ Ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ, οἵτινες ἀνέβαινον ἀπὸ τὴν γῆν ψάλλοντες μετὰ πολλοῦ μέλους τὸ «Ἀναστήτω ὁ Θεὸς καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ» (Ψαλμ. ξζ’ 2)·