Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ὅσιος τοῦ εἶπε νὰ παύσῃ καὶ ἐκ δευτέρου καὶ ἐκ τρίτου, ὁ δὲ οἰκονόμος δὲν ἤκουε, τότε ὁ Ὅσιος εἶπε τοῦτον τὸν λόγον μόνον· «Ὁ Θεός, τέκνον, θέλει φροντίσει νὰ σὲ διορθώσῃ». Καὶ εὐθὺς μὲ τὸν λόγον τοῦ Ὁσίου τὸν ἐπαίδευσεν ὁ Θεός· καὶ πρὶν ὑπάγῃ εἰς τὸ κελλίον του, βιαίως καὶ ἐλεεινῶς ἐξέψυξε καὶ ἐθέρισε τῆς κακῆς του ἀπειθείας τοὺς χειροτέρους καρπούς· διότι δὲν εἶναι κανὲν ἄλλο πάθος χειρότερον ἀπὸ τὴν παρακοήν, ἐπειδὴ ἔχει ἀκόλουθον τὸν θάνατον, καὶ τούτου ἀπόδειξις ἡ παρακοὴ τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας, ἥτις ἐγέννησε τὸν θάνατον.

Ἄλλοτε πάλιν οἱ ἀδελφοί, οἵτινες εἶχον τὴν φροντίδα τῶν ζῴων, ἐπήγαιναν οἶνον εἰς τὸ Μοναστήριον καὶ ὅταν ἔφθασαν εἴς τι ξενοδοχεῖον ἐξεφόρτωσαν τοὺς ἡμιόνους καὶ ἐκάθησαν νὰ φάγωσιν· ὅταν δὲ ἦλθεν ἡ ὥρα νὰ πίουν, λαβὼν εἷς ἐξ αὐτῶν τὸ δοχεῖον διὰ νὰ πίῃ, εἶπε· «Πάτερ, εὐλόγησον». Καὶ ὤ τοῦ θαύματος! ἤκουσεν εὐθὺς τὴν φωνὴν τοῦ Ὁσίου εἰπόντος· «Ὁ Θεός, τέκνον μου, νὰ σὲ εὐλογήσῃ»· καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἤκουσε καὶ ὁ ἕτερος ἀδελφός, ὅστις ἦτο μαζί του· πηγαίνοντες δὲ τὴν ἄλλην ἡμέραν εἰς τὸ Μοναστήριον καὶ ξεφορτώνοντες τὸν οἶνον, τοὺς εἶπεν ὁ Ἅγιος νὰ πίουν ὀλίγον οἶνον, διὰ τὸν κόπον, λαβὼν δὲ πάλιν ὁ ἴδιος τὸ δοχεῖον νὰ πίῃ εἶπε πάλιν εἰς τὸν Ὅσιον· «Πάτερ εὐλόγησον»· ὁ δὲ Ὅσιος τοῦ εἶπε· «Σύ, τέκνον μου, καὶ χθὲς ἔλαβες τὴν εὐλογίαν, οὐχὶ δὲ καὶ ὁ σύντροφός σου»· καὶ παρευθὺς ἠννόησαν ἐκεῖνοι, ὅτι τὴν φωνὴν τὴν ὁποίαν ἤκουσαν τὴν χθεσινὴν ἡμέραν, τὴν εἶπε τῇ ἀληθείᾳ ὁ Ὅσιος.

Τοιουτοτρόπως λοιπὸν ἦσαν ὅλα γνωστὰ εἰς τοὺς ψυχικοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ Ἁγίου καὶ δὲν ἦτο δι’ αὐτὸν κανὲν ἀπόκρυφον· διότι ὅσοι ἔχουσι τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς των καθαροὺς ἀπὸ τὰ πάθη, βλέπουν ἀπέναντι τὸν νοητὸν ἥλιον Χριστόν, καὶ ἐξ ἐκείνου δέχονται τὴν ἔλλαμψιν τῶν κεκρυμμένων πραγμάτων. Φίλος δέ τις ἀρχαῖος τοῦ Ὁσίου ἔστειλε μὲ τὸν δοῦλον του δύο δοχεῖα γεμᾶτα οἶνον καλόν, ὁ δὲ δοῦλος ἔκρυψεν εἰς τὴν ὁδὸν τὸ ἓν δοχεῖον, καὶ τὸ ἕτερον ἐπῆγεν εἰς τὸν Ὅσιον, ὁ ὁποῖος γνωρίζων τὴν κλοπὴν τοῦ δούλου, τοῦ εἶπε· «Φυλάξου, τέκνον, νὰ μὴ πλησιάσῃς πλησίον εἰς τὸ δοχεῖον, ὅπερ ἔκρυψας εἰς τὴν ὁδόν, διὰ νὰ μὴ κινδυνεύσῃς». Ἀλλ’ ἐκεῖνος δὲν ἤκουσε τὸν λόγον τοῦ Ὁσίου καὶ ἐπῆγε μὲ χαράν, διὰ νὰ λάβῃ τὸ δοχεῖον ἐκεῖνο ποὺ ἔκρυψε, παρευθὺς δὲ ἐκπηδήσας ἐκ τοῦ δοχείου ὄφις μέγας, τὸν κατεδίωκε καὶ ἐὰν δὲν ἐπεκαλεῖτο τὸν Ἅγιον δὲν θὰ ἐσῴζετο ἐκ τοῦ κινδύνου.