Δοξάσωμεν δὲ καὶ τὸν μέγαν Γεώργιον· ἐπειδὴ διὰ τὸ γενναιότατον μαρτύριον, τὸ ὁποῖον ὑπέστη ὑπὲρ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἠξιώθη νὰ γίνῃ ὄργανον χωρητικὸν τῶν τοιούτων χαρισμάτων. Ἠξιώθη νὰ ἐνοικήσῃ εἰς τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα του ὁ Χριστός· καὶ ἠξιώθη νὰ θαυμαστωθῇ τὸ ὄνομά του ἐν τῷ Θεῷ ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν. Διότι ὅπως ὁ Θεὸς εἶναι θαυμαστὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ, οὕτως ἀντιστρόφως καὶ οἱ Ἅγιοι εἶναι θαυμαστοὶ ἐν τῷ Θεῷ. Καὶ καθὼς ὁ Γεώργιος ἔτι ζῶν ἐδόξασε τὸν Θεὸν ἐν τοῖς μέλεσί του, διὰ τῆς ἐναρέτου ζωῆς καὶ διὰ τῆς ἀθλήσεως, οὕτως ἦτο δίκαιον ἵνα δοξάσῃ καὶ ὁ Θεὸς τὸν Γεώργιον μετὰ θάνατον, κατὰ τὴν ὑπόσχεσίν του· «τοὺς δοξάζοντάς με δοξάσω» (Α’ Βασ. β’ 30).
Ἂς πανηγυρίσωμεν καὶ ἂς χαρῶμεν πνευματικῶς σήμερον, ἀδελφοί, τὴν πανήγυριν καὶ χαρὰν τοῦ Λειψάνου τοῦ Γεωργίου, πανήγυριν καὶ χαρὰν ἰδικήν μας νομίζοντες. Μαζὶ δὲ μὲ ἡμᾶς πανηγυρίζουν καὶ οἱ Ἄγγελοι, ἑορτάζουν οἱ Ἀρχάγγελοι καὶ πᾶσαι αἱ Τάξεις τῶν ὑπερκοσμίων Δυνάμεων. Χαίρουσιν οἱ Ἀπόστολοι. Ἀγάλλονται οἱ Προφῆται. Χορεύουσιν οἱ Ἱεράρχαι. Εὐφραίνονται οἱ Δίκαιοι. Κατ’ ἐξοχὴν δὲ καὶ μάλιστα σκιρτῶσι καὶ πανηγυρίζουσιν ὅλοι οἱ ἀπ’ αἰῶνος Μάρτυρες, τὸν Ταξίαρχον καὶ κορυφαῖον αὐτῶν Γεώργιον ὁρῶντες σήμερον ἐνδόξως ἐκ τοῦ τάφου φανερούμενον, καὶ μεγαλοπρεπῶς ἐν τῷ τῆς Λύδδης Ναῷ ἀποθησαυριζόμενον. Ἂς εἰσέλθωμεν καὶ ἡμεῖς νοερῶς εἰς ἐκεῖνον τὸν πάγκαλον καὶ ὡραῖον τοῦ Γεωργίου ἐν τῇ Λύδδῃ Ναόν. Ἀλλὰ σταθῆτε, σταθῆτε· τὶ εἶναι τοῦτο τὸ ὁποῖον ἐγὼ βλέπω; Αὐτὸς δὲν φαίνεται πλέον Ναός, ὄχι, ἀλλὰ φαίνεται ἄλλος νέος οὐρανός. Οὐρανός, εἰς τὸν ὁποῖον ὡς ἥλιος μὲν λαμπρότατος εἶναι ἡ θεία Χάρις ἡ ἐνοικοῦσα εἰς τὸ φωτεινόμορφον Λείψανον τοῦ Γεωργίου, καὶ ἥτις ἀπὸ κάθε μέρος αὐτοῦ ἀκτινοβολεῖ τὰς ἀστραπὰς καὶ τὰς ἐνεργείας της· ὡς σελήνη δὲ ἀργυροειδὴς καὶ ὁλόφωτος εἶναι αὐτὸ τὸ φαιδρὸν σῶμα τοῦ Ἁγίου, τὸ δεχόμενον τὰς ἐξαστραπὰς τῆς θείας Χάριτος, ὡς ἄστρα δὲ λαμπρὰ καὶ φαεινότατα εἶναι τὰ ὑπερφυσικὰ θαύματα, καὶ αἱ διάφοροι ἰατρεῖαι, τὰ ὁποῖα ἐξ αὐτοῦ ποταμηδὸν ἀναβλύζουσιν εἰς ὅλους τοὺς δεομένους.
Ὅθεν ἂς προσπέσωμεν νοητῶς, καὶ ἂς προσκυνήσωμεν μετ’ εὐλαβείας καὶ πίστεως τὸ ζωομύριστον καὶ θαυματουργικώτατον τοῦ Γεωργίου Λείψανον, ἵνα ἑλκύσωμεν εἰς τὴν ψυχήν μας τὴν εἰς αὐτὸ ἐνοικοῦσαν Χάριν τοῦ Πνεύματος, καθὼς παροτρύνει ἡμᾶς ὁ χρυσοῦς Ἅγιος (Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος) λέγων «συνεχῶς τοῖς Μάρτυσιν ἐπιχωριάζωμεν, καὶ τῆς λάρνακος ἁπτώμεθα, καὶ μετὰ πίστεως τοῖς λειψάνοις, αὐτῶν περιπλεκώμεθα, ἵνα εὐλογίαν τινὰ ἐπισπασώμεθα ἐκεῖθεν».