Ὁ Γεώργιος δὲν ἔστερξε νὰ προσκυνήσῃ, τὰ αἰσθητὰ εἴδωλα τῶν δαιμόνων; καὶ ἡμεῖς ἂς μὴ καταδεχθῶμεν νὰ προσκυνήσωμεν τὰ νοητὰ εἴδωλα τῶν παθῶν καὶ τῆς ἁμαρτίας. Καὶ κατὰ ἀλήθειαν εἴδωλον εἶναι ἡ κακὴ ἐπιθυμία, ἡ πορνεία καὶ ἡ ἀσέλγεια, καὶ ὅστις εἶναι δουλωμένος εἰς αὐτήν, οὗτος προσκυνεῖ τὸ εἴδωλον τῆς Ἀφροδίτης. Εἴδωλον εἶναι ἡ πλεονεξία, ἡ κλοπὴ καὶ ἡ φιλαργυρία, καὶ ὅστις κυριεύεται ἀπὸ αὐτά, οὗτος προσκυνεῖ τὸ εἴδωλον τοῦ Ἑρμοῦ. Ὅθεν καὶ ὁ Παῦλος παραγγέλλει γράφων· «νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία» (Κολ. γ’ 5). Εἴδωλον εἶναι ὁ θυμός, ἡ ὀργὴ καὶ ἡ μνησικακία, καὶ ὁ νικώμενος ἀπὸ αὐτὰ προσκυνεῖ τὸ εἴδωλον τοῦ Ἄρεως. Εἴδωλον εἶναι ἡ γαστριμαργία καὶ κοιλιοδουλεία, καὶ ὅστις κυριεύεται ἀπὸ αὐτάς, οὗτος ἔχει διὰ θεὸν τὴν κοιλίαν, καθὼς λέγει ὁ Παῦλος «ὧν ὁ θεὸς ἡ κοιλία καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν» (Φιλιππησ. γ’ 19), Εἴδωλον εἶναι ἡ μέθη, καὶ ὁ ὑπ’ αὐτῆς κρατούμενος προσκυνεῖ τὸν Διόνυσον. Καὶ διὰ νὰ εἴπωμεν ἁπλῶς, εἰς ὅποιον πάθος εἶναι τις κυριευμένος καὶ ὑποκείμενος, αὐτὸ προσκυνεῖ καὶ λατρεύει ὡς εἴδωλον, ὡς βεβαιοῖ τοῦτο καὶ ὁ Κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων Πέτρος, λέγων· «ᾧ γάρ τις ἥττηται, τούτῳ καὶ δεδούλωται» (Β’ Πέτρ. β’ 19).

Ὁ Γεώργιος δὲν ἀντέστη εἰς τὸν αἰσθητὸν Διοκλητιανόν καὶ τὸν συγκάθεδρόν του Μαγνέντιον, μὴ φοβηθεὶς αὐτούς, καὶ μὴ ὑπακούσας εἰς τὰς προσταγάς των; ἂς μὴ φοβηθῶμεν καὶ ἡμεῖς τὸν νοητὸν Διοκλητιανόν, τὸν κοσμοκράτορα, λέγω, διάβολον, οὔτε τὸν Μαγνέντιον, τὸν πλάνον, λέγω, κόσμον, οἵτινες πάντοτε μᾶς πολεμοῦν παρακινοῦντες ἵνα κάμνωμεν τὰς ὀρέξεις τοῦ σώματος καὶ τὰ κακά των θελήματα, καὶ πότε ἀπειλοῦν νὰ μᾶς ἐμποδίσουν ἀπὸ τὴν ἀρετὴν μὲ τὴν ἀσθένειαν καὶ τὸν θάνατον τοῦ σώματος, πότε δὲ μὲ τὸν φόβον τῶν ἀνθρώπων, καὶ πότε μὲ τοὺς λογισμοὺς τῆς ἀπογνώσεως. Ἀλλὰ ἡμεῖς ἂς ἀκούσωμεν τὸν Θεολόγον Γρηγόριον πῶς ἐνθαρρύνει ἡμᾶς εἰς τὸ νὰ μὴ φοβώμεθα, λέγων· «μὴ κάμψωμεν γόνυ τῷ Βάαλ διὰ τὴν χρείαν μὴ διὰ τὸν φόβον, τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ προσκυνήσωμεν· ἓν φοβηθῶμεν μόνον· τὸν Θεόν, καὶ τὸ μὴ καθυβρίσαι πλέον τὴν Εἰκόνα Αὐτοῦ διὰ τῆς κακίας».

Ἐκεντήθη ὁ Γεώργιος μὲ τὸ κοντάρι εἰς τὴν κοιλίαν; ἂς στενοχωρήσωμεν καὶ ἡμεῖς ὀλίγον τὴν κοιλίαν μας μὲ τὴν νηστείαν καὶ ἐγκράτειαν. Ὑπέμεινεν ἐκεῖνος τὰς πληγὰς τῶν βουνεύρων; ἂς ὑπομένωμεν καὶ ἡμεῖς τὰς λοιδορίας καὶ ὕβρεις τὰς ὁποίας ἤθελε κάμει εἰς ἡμᾶς ὁ ἀδελφός μας.