Τοιοῦτον φυτόν, καὶ τοιοῦτον δένδρον ἐστάθη, ἀδελφοί, καὶ τὸ μαρτυρικὸν σῶμα τοῦ Γεωργίου. Αὐτὸ ἐδαπανήθη πρότερον ἀπὸ τόσα βασανιστήρια, ἀλλὰ σήμερον ἀνεκομίσθη σῶον καὶ ἀνελλιπές. Ἀπετμήθη καὶ κατεκόπη, ἀλλὰ πάλιν ἐφύτρωσεν. Ἐρρίφθη εἰς τὸ πῦρ καὶ εἰς τὴν φλόγα τῆς ἀσβέστου, ἀλλ’ ἀντέστη εἰς αὐτὴν καὶ δὲν ἐφθάρη. Ἐθανατώθη διὰ τῆς σφαγῆς καὶ τοῦ ξίφους, ἀλλὰ ζῇ διὰ τῆς ἐν αὐτῷ ζώσης Χάριτος. Καὶ διὰ νὰ εἴπω ἐκεῖνο ὅπερ εἶπεν ὁ Κύριος: καθὼς ὁ κόκκος τοῦ σίτου, πεσὼν εἰς τὴν γῆν καὶ ἐνταφιασθείς, ἐκεῖθεν ἀναβλαστάνει, καὶ φέρει πολὺν καρπόν· «ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει. Ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπόν φέρει» (Ἰωάν. ιβ’ 24)· οὕτω καὶ τὸ ἀθλητικώτατον σῶμα τοῦ Γεωργίου, πεσὸν πρότερον εἰς τὴν γῆν καὶ ἐνταφιασθέν, σήμερον διὰ τῆς ἀνακομιδῆς του ἀναβλαστάνει μὲ τοὺς λαμπροὺς στάχυας τῆς ἀφθαρσίας, μὲ τοὺς γλυκυτάτους καρποὺς τῆς εὐωδίας, καὶ μὲ τοὺς ὑψηλοὺς κλάδους τῶν θαυμάτων καὶ ἰαμάτων. Καὶ οὕτως ἐφάνη τῇ ἀληθείᾳ κατὰ τὸ ὄνομα γεώργιος ὁ Γεώργιος. Πρότερον μὲν Γεώργιος ἐνεργητικῶς, ὡς γεωργήσας πολλὰς ψυχάς, καὶ τὴν ἀκανθώδη θρησκείαν τῆς εἰδωλολατρίας ἀπὸ αὐτὰς ἐκριζώσας σήμερον δὲ εἶναι Γεώργιος παθητικῶς, ὡς γεωργηθεὶς ὑπὸ τῆς ἐν αὐτῷ οἰκούσης θείας Χάριτος, καὶ ἀναβλαστήσας, ὥσπερ δένδρον ὑψίκομον, κλάδους δόξης καὶ Χάριτος, καὶ καρποὺς ὡρίμους τῆς ἁγιότητος.

Τὶ λέγω τὰ πολλά, καὶ δὲν συντέμνω, εἰς τρεῖς λόγους τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τὸ πᾶν; Ἡ λαμπρὰ καὶ ἀδιάφθορος ἐκ τοῦ τάφου ἀνακομιδὴ τοῦ σώματος τοῦ μεγαλάθλου Γεωργίου, ἡ ὁποία ἔγινε σήμερον, ἀδελφοί, εἰκόνα φέρει τῆς μελλούσης λαμπρότητος καὶ ἀφθαρσίας, τὴν ὁποίαν ἔχει νὰ λάβῃ τὸ σῶμα τοῦ Γεωργίου ἐν τῇ κοινῇ ἀναστάσει τῶν Δικαίων, ὅτε καὶ μέλλει νὰ λάμψῃ ὄχι μόνον ὡς ἥλιος, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τὸν ἥλιον, κατὰ τὴν ἀψευδῆ τοῦ Κυρίου ὑπόσχεσιν: «Τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτῶν», (ὅπου τὸ «ὡς» δὲν εἶναι τόσον δηλωτικὸν ὁμοιώσεως, ὅσον εἶναι δηλωτικὸν ἐπιτάσεως. Ὅθεν καὶ ὁ ἱερὸς Θεοφύλακτος Βουλγαρίας τοῦτο ἑρμηνεύων, εἶπεν, ὅτι «καὶ ὑπὲρ τὸν ἥλιον λάμψουσιν»· ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ τάφου ἔνδοξος καὶ μετὰ προπομπῆς καὶ παρρησίας μεγάλης γενομένη μετακομιδὴ τοῦ σώματος τοῦ Γεωργίου εἰς τὸν ἐν Λύδδῃ νεόκτιστον Ναὸν σημαίνει τὴν μετὰ δόξης ἀνάληψιν, τὴν ὁποίαν μέλλει νὰ κάμῃ τὸ μαρτυρικὸν σῶμα τοῦτο ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τὸν οὐρανὸν μετὰ τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ, διότι καὶ ὁ Ναὸς τύπον οὐρανοῦ ἔχει κατὰ τὸν τῆς Θεσσαλονίκης ἱερὸν Συμεών. Διότι πάντες οἱ Δίκαιοι καὶ Ἅγιοι μέλλει νὰ ἀναληφθῶσι, καθὼς καὶ ὁ Κύριος ἀνελήφθη, καὶ νὰ ἁρπαγῶσιν ἐν νεφέλαις, κατὰ τὸν θεῖον Ἀπόστολον Παῦλον λέγοντα· «τότε καὶ ἡμεῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα» (Α’ Θεσσ. δ’ 17).