Ὁ Γεώργιος ἠγάπησε τοὺς πτωχοὺς καὶ διεμοίρασεν εἰς αὐτοὺς ὅλα τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ· ἂς ἐλεῶμεν καὶ ἡμεῖς τοὺς πτωχοὺς ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ἡμῶν, ὄχι ὅμως μετὰ λύπης καὶ κατηφείας, ἀλλὰ μετὰ προθυμίας καὶ ἱλαρότητος· «ἄνδρα ἱλαρὸν καὶ δότην εὐλογεῖ ὁ Θεός» (Παροιμ. κβ’ 8). Ὁ Γεώργιος ἐθανατώθη καὶ ἔχυσε τὸ αἷμά του διὰ νὰ φυλάξῃ τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ· καὶ ἡμεῖς παρομοίως πρέπει νὰ εἴμεθα ἕτοιμοι, ἂν τὸ καλέσῃ ὁ καιρὸς καὶ ἡ ἀνάγκη, νὰ ἀποθάνωμεν τόσον διὰ τὰ δόγματα τῆς Πίστεως, ὅσον καὶ διὰ τὰς θείας Ἀποστολικὰς καὶ πατρικὰς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας. Διότι, κατὰ τὸν Μέγαν Βασίλειον, δόγματα καὶ παραδόσεις τόσον εἶναι σφιγκτὰ ἡνωμένα, ὥστε καὶ τὰ δύο ἔχουσι μίαν καὶ τὴν αὐτὴν δύναμιν πρὸς τὴν εὐσέβειαν· «ἅπερ ἀμφότερα τὴν αὐτὴν ἰσχὺν ἔχει πρὸς τὴν εὐσέβειαν».

Κατεφρόνησεν ὁ Γεώργιος ἄνθος νεότητος, πλοῦτον ἄμετρον, ἀνδρείαν καὶ γενναιότητα, τοσαύτην ὡραιότητα καὶ κάλλος τοῦ σώματος, γένους περιφάνειαν, τοιοῦτον μέγα καὶ λαμπρότατον ἀξίωμα κόμητος, καὶ τιμὴν καὶ δόξαν τόσον ὑπερβολικήν, τὴν ὁποίαν εἶχεν ἀπὸ τὸν βασιλέα Διοκλητιανόν; Κατεφρόνησε τὴν μεγάλην ἀγάπην καὶ τὴν φιλίαν τοῦ βασιλέως αὐτοῦ, διὰ τὸν Χριστόν; καταφρονήσωμεν ταῦτα πάντα καὶ ἡμεῖς διὰ τὸν Αὐτὸν Χριστόν. Ἔλαβεν ὁ Γεώργιος μαρτύριον σωματικόν; ἂς λαμβάνωμεν καὶ ἡμεῖς μαρτύριον ψυχικὸν καὶ ἠθικόν. Διότι εἶναι καὶ ἄλλο μαρτύριον, ἀδελφοί, τὸ τῆς συνειδήσεως, περὶ τοῦ ὁποίου ἔγραφεν ὁ Παῦλος· «ἡ γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν» (Β’ Κορινθ. β’ 12), μαρτύριον τὸ ὁποῖον εἶναι ὄχι μόνον ἐπίπονον, καθὼς εἶναι γεγραμμένον εἰς τὸ Γεροντικόν «δὸς αἷμα καὶ λάβε πνεῦμα», ἀλλὰ εἶναι καὶ πολυχρόνιον, διότι διαμένει εἰς ὅλην τὴν ζωήν ἡμῶν. Τὸ μαρτύριον δὲ τοῦτο συνίσταται κυρίως εἰς τὸ νὰ ὑπομείνωμεν μετὰ μεγάλης ἀνδρείας καὶ εὐχαριστίας ὅλα τὰ θλιβερά, τὰ ὁποῖα μᾶς ἀκολουθοῦν εἴτε ἐκ δαιμόνων, εἴτε ἐξ ἀνθρώπων, εἴτε καὶ ἐκ τῆς διεφθαρμένης καὶ νοσηρᾶς φύσεως ἡμῶν. Πρὸς τούτοις δὲ μαρτύριον εἶναι καὶ τὸ νὰ πολεμῶμεν καὶ νὰ ἀντιστεκώμεθα γενναίως ἐναντίον τῶν πονηρῶν, αἰσχρῶν καὶ βλασφήμων λογισμῶν, καὶ νὰ μὴ συνδυάζωμεν φιλικῶς ἢ νὰ συγκατατιθέμεθα εἰς αὐτούς· δι’ ὃ περὶ τοῦ μαρτυρίου τούτου εἶπεν ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός, ὅτι «Οἱ Πατέρες ἀντὶ μαρτυρίου αἰσθητοῦ, κατὰ συνείδησιν ἐμαρτύρησαν, ἔχοντες ἀντὶ θανάτου σωματικοῦ, τὸν κατὰ προαίρεσιν». Καὶ ὁ Θεολόγος Γρηγόριος λέγει περὶ τοῦ μαρτυρίου τούτου· «καὶ οὗτος δεινὸς πόλεμος, καὶ αὕτη παράταξις μεγάλη, καὶ τοῦτο μέγα τρόπαιον».