οἱ δὲ εὐνοῦχοι καὶ ἄλλοι τινὲς εἶπον πρὸς τὸν ἄνδρα της· «Ἀπὸ τὴν ἡμέραν τῆς ἀναχωρήσεώς σας εἰς Ρώμην, μέχρι τῆς ἐλεύσεώς σας, ἄφησε τὰ προλαβόντα φαγητὰ καὶ ἔπεσεν εἰς μεγάλην νηστείαν, χλευάζει τοὺς μεγάλους θεούς, προσκυνεῖ τὸν Χριστὸν καὶ διδάσκεται ἀπὸ τὸν ξένον ἐκεῖνον ἄνθρωπον, ὅστις εἶναι ἐδῶ. Ἡ δὲ γνώμη της καὶ ἡ καρδία της προσηλώθη εἰς αὐτὸν καὶ μόνον». Ταῦτα ἀκούσας μετ’ ἀπορίας ὁ Αἰγεάτης, ἀμέσως περιεκυκλώθη ὑπὸ δαιμονίων, ἐγένετο ἔξω φρενῶν καὶ ὑβρίζων καὶ φοβερίζων τὸν Ἅγιον ὅτι θὰ τὸν θανατώσῃ, διέταξε τὴν φυλάκισίν του καὶ ἐσκέπτετο μὲ ποῖον θάνατον νὰ τὸν θανατώσῃ. Κατὰ δὲ τὸ μεσονύκτιον, παραλαβὼν ὁ Στρατοκλῆς τὴν νύμφην αὐτοῦ Μαξιμίλλαν καὶ ἄλλους ἐκ τῶν πιστευσάντων καὶ βαπτισθέντων Χριστιανῶν, ἔτρεξαν εἰς τὴν φυλακήν, εἰς τὴν ὁποίαν ἦτο ὁ Ἅγιος, οὖσαν ἐσφραγισμένην μὲ τὴν ἰδιαιτέραν σφραγῖδα τοῦ Αἰγεάτου καὶ τῶν στρατιωτῶν ἀσφαλῶς φυλασσόντων τὸν Ἅγιον. Φθάσαντες λοιπὸν ἐκεῖ, ἐκτύπησαν ἐλαφρὰ τὴν θύραν, ἵνα ἀκούσῃ τούτους ὁ Ἅγιος.
Ἀκούσας ὁ θεῖος Ἀπόστολος τὸν κτύπον τῆς θύρας καὶ προσευχηθεὶς ἤνοιξεν ἡ θύρα καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν φυλακὴν προσπέσαντες εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου ὅ τε Στρατοκλῆς καὶ ἡ Μαξιμίλλα, ἱκετεύοντες καὶ παρακαλοῦντες τὸν Ἁπόστολον νὰ τοὺς στερεώσῃ καὶ ἐνδυναμώσῃ εἰς τὴν ἀληθινὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Ὁ δὲ Ἅγιος Ἀνδρέας, πολλὰ διδάξας καὶ παραινέσας αὐτούς, ἀμέσως δὲ καὶ τὸν Στρατοκλῆν χειροτονήσας Ἐπίσκοπον Παλαιῶν Πατρῶν καὶ εὐχηθεὶς καὶ εὐλογήσας, ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς ὁδὸν εἰρήνης καὶ αὐτοὶ μὲν ἀπῆλθον, ὁ δὲ Ἅγιος διὰ προσευχῆς σφαλίσας τὴν θύραν τῆς φυλακῆς, καθὼς ἦτο αὕτη ἐσφραγισμένη, ἐκάθητο ἀναμένων τὴν ἀπόφασιν τοῦ ἀσεβοῦς Αἰγεάτου· οὗτος δὲ ἰδὼν ἐπὶ τέλους τὸ ἀδύνατον νὰ συγκατατεθῇ ἡ γυνή του Μαξιμίλλα εἰς τὰς προτροπὰς καὶ παρακλήσεις καὶ ἀπειλάς του, ὅπως ἐπανέλθῃ αὕτη εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν, εἰσελθόντος τοῦ σατανᾶ εἰς τὴν καρδίαν του καὶ τυφλωθεὶς ἀπὸ τὸν θυμόν, ἀπεφάσισε τὸν σταυρικὸν θάνατον τοῦ Ἁγίου, νομίσας διὰ τῆς ἀποφάσεώς του ταύτης ὅτι ὁ Ἅγιος ἤθελε φοβηθῆ καὶ μεταμεληθῆ, ἐλανθάνετο δὲ καὶ ἐτυφλοῦτο, ὅτι ὁ σταυρικὸς θάνατος ἦτο χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις καὶ ζωὴ αἰώνιος τοῦ Ἁγίου, καθόσον ἔμελλε νὰ γίνῃ συγκοινωνὸς τῶν παθημάτων τοῦ Διδασκάλου αὐτοῦ Χριστοῦ.