ΑΝΔΡΕΑΣ ὁ ἔνδοξος Ἀπόστολος τοῦ Κυρίου κατήγετο ἀπὸ μικρὰν περίχωρον τῆς Ἱερουσαλήμ, ἥτις ὠνομάζετο Βηθσαϊδά, καὶ ἡ ὁποία ἦτο πατρὶς καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Φιλίππου· εἶχε δὲ ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ἀδελφὸν τὸν κορυφαῖον Ἀπόστολον Πέτρον. Βηθσαϊδὰ δὲ εἶναι ὄνομα Ἑβραϊκὸν καὶ ἑρμηνεύεται Ἑλληνιστὶ τόπος ἁλιείας· αὕτη κατὰ τοὺς χρόνους ἐκείνους ἦτο ἄσημος, καθὸ πόλις μικρά, νῦν ὅμως τυγχάνει ἐπισημοτάτη, διότι ἐκ ταύτης ἐξῆλθον οἱ Μαθηταὶ καὶ Ἀπόστολοι καὶ ἰδίως οἱ ἀδελφοὶ Πέτρος ὁ Κορυφαῖος καὶ Ἀνδρέας οὗτος ὁ Πρωτόκλητος. Ὅθεν εἶναι αὕτη σήμερον ἱστορικωτάτη καὶ ἐνδοξοτάτη καὶ ταύτην ὅλος ὁ κόσμος, βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες, μικροὶ καὶ μεγάλοι, τιμῶσι καὶ θαυμάζουσι, διότι εἰς ἐκείνην τὴν πόλιν ὁ Κύριος ἡμῶν εὗρεν ἀγαθοὺς καὶ ταπεινοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους ἐκάλεσε Μαθητάς του καὶ οἱ ὁποῖοι ἀμέσως τὸν ἠκολούθησαν προθύμως.

Ἀλλ’ ἴσως ἐρωτήσῃ τις διατί δὲν ἠκολούθησαν τὸν Χριστὸν ὅλοι οἱ τότε ἄνθρωποι, ἀλλὰ ὀλίγοι μόνον; Καὶ λέγομεν· διότι οἱ μὲν πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων, μόνοι των καὶ ἐξ ἰδίας προαιρέσεως, δὲν ἠθέλησαν νὰ πιστεύσουν εἰς τὸν Χριστόν, ἀλλὰ νομίζοντες ἑαυτοὺς σοφούς, δὲν ἐταπεινώθησαν νὰ πιστεύσουν εἰς τὴν φαινομένην μωρίαν τοῦ κηρύγματος τοῦ Χριστοῦ· οἱ δὲ Ἀπόστολοι, ἁπλοῖ ὄντες καὶ ἰδιῶται, ἐξ ὅλης καρδίας ἠκολούθησαν τὸν Χριστόν. Διὸ καὶ αὐτὸς «ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γινέσθαι», καθὼς λέγει καὶ ὁ Θεολόγος Ἰωάννης εἰς τὸ κατ’ αὐτὸν Εὐαγγέλιον (α’ 12). Ὅτι δὲ ἀληθὴς εἶναι ἡ λύσις τῆς ἀπορίας ταύτης, δυνάμεθα μὲν καὶ ἐξ ἄλλων πολλῶν Ἁγίων νὰ τὸ ἀποδείξωμεν, ἐξόχως ὅμως ἀπὸ τὸν σήμερον ἑορταζόμενον Ἅγιον καὶ ἔνδοξον τοῦτον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν, ὅστις πρῶτον μὲν ἦτο ἄνθρωπος ἰδιώτης καὶ ἀγράμματος, ἐπειδὴ δὲ εἶχεν ἀγαθὴν προαίρεσιν, ἀκολουθήσας τὸν Χριστὸν καὶ πιστεύσας εἰς τοὺς λόγους του, ἐγένετο Ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος τῆς οἰκουμένης.

Ἀπὸ τοιαύτην λοιπὸν ἄσημον πατρίδα καταγόμενος ὁ ἔνδοξος οὗτος Ἀπόστολος Ανδρέας, ὡς καὶ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ Πέτρος ὁ Κορυφαῖος, εἶχον ἀμφότεροι καὶ πατέρα πτωχότατον, ὁ ὁποῖος ἐδίδαξε τοὺς υἱούς του τὴν ἰδίαν τέχνην τοῦ ἁλιεύειν, ὡς πάντες οἱ πτωχοὶ ἔχουν συνήθειαν νὰ μανθάνουν καὶ τὰ τέκνα των ὅ,τι αὐτοὶ γνωρίζουσι, μὴ δυνάμενοι, ὡς ἐκ τῆς πτωχείας των, νὰ ἐκπαιδεύουν ταῦτα εἰς ἐπιστήμας καὶ ἄλλας ὠφελίμους τέχνας.