ἐπῆρε τὴν ἄλλην καὶ τὴν μητέρα του καὶ πηγαίνων εἰς τὸ ὄρος τὰς ἐκούρευσεν ὁ Γέροντάς του καὶ γίνεται τῆς ἀδελφῆς καὶ τῆς κατὰ σάρκα μητρὸς αὐτοῦ Πνευματικὸς Πατὴρ ὁ Στέφανος, καὶ τὰς ἔβαλεν εἰς γυναικεῖον Μοναστήριον, αὐτὸς δὲ ἔμεινεν εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Γέροντος, ὅστις εἰς ὀλίγον καιρὸν ἐτελεύτησεν. Ὁ δὲ Στέφανος ἐσύναξεν ὅλους τοὺς Μοναχοὺς καὶ τὸν ἐνεταφίασαν εὐλαβῶς καὶ ἐντίμως ὡς ἔπρεπεν.
Οἱ δὲ Μοναχοὶ ἐψήφισαν Ἡγούμενόν των τὸν θεῖον Στέφανον, ὅστις δὲν ἔλαβε μόνον διπλῆν τὴν Χάριν ὡς ὁ Ἐλισσαῖος ἀπὸ τὸν διδάσκαλον, ἀλλὰ καὶ πολλαπλασίως ἔγινεν ἐναρετώτερος. Ἦτο δὲ τότε ἐτῶν τριάκοντα, ὅταν ἔμεινε διάδοχος τοῦ Ἰωάννου εἰς τὸ σπήλαιον καὶ ἐκοπίαζε καθ᾽ἑκάστην ὡς μέλισσα ἄοκνος τὸ γλυκύτατον μέλι τῆς ἀρετῆς ἐργαζόμενος καὶ γλυκαίνων τὰς ψυχὰς τῶν ἀκροατῶν μὲ ψυχοσωτήρια λόγια· ἔκαμνε δὲ ἐργόχειρον, ποτὲ μὲν πλέκων τὰ δίκτυα, ποτὲ δὲ γράφων βιβλίον, ἐπειδὴ ἦτο καλλιγράφος ἐπιμελέστατος καὶ ἐσπούδαζε νὰ μὴ φάγῃ κόπον ἀλλότριον πώποτε, ἀλλὰ μᾶλλον ἄλλοι νὰ τρέφωνται ἀπὸ τὸ ἰδικόν του ἐργόχειρον. Εἶχε δὲ τὰς ἀρετὰς τῆς ψυχῆς, ἤτοι ἀγάπην, χαράν, εἰρήνην, πραότητα, μακροθυμίαν, χρηστότητα· ὅθεν καὶ πολλοὶ συνήγοντο ἀπὸ διαφόρους τόπους καὶ ἐγίνοντο ὑπήκοοί του, διὰ νὰ καρπώνωνται ἀπ’ ἐκεῖνα τὰ μελίρρυτα λόγια. Ἦλθε λοιπὸν πρὸς αὐτὸν πρῶτος ἐνάρετός τις ἄνθρωπος, Μαρῖνος ὀνόματι, ἔπειτα ἄλλοι τινές, Ἰωάννης, Χριστοφόρος καὶ Ζαχαρίας καλούμενοι, οἵτινες ἦσαν ἀγαθοὶ καὶ πραότατοι· μετὰ ταῦτα ἦλθον καὶ δύο κακότροποι, Σέργιος καὶ Στέφανος καλούμενοι, διὰ τοὺς ὁποίους θέλομεν εἴπει μετὰ ταῦτα· ἐπλήθυνε λοιπὸν ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἕως εἴκοσιν.
Ὅθεν ὁ μακάριος Στέφανος, διὰ νὰ μὴ ἔχῃ ἐνόχλησιν καὶ νὰ διέρχεται μὲ περισσοτέραν σκληραγωγίαν, ἐψήφισε τὸν Μαρῖνον Ἡγούμενον, αὐτὸς δὲ εὗρε τόπον τινὰ εἰς τὸ αὐτὸ ὄρος ἡσυχαστικώτερον, καὶ ἐκεῖ ἔκτισε κελλίον μικρὸν πολύ, τὸ μάκρος δύο πήχεις καὶ τὸ πλάτος ἑνάμισυ, τὸ δὲ ὕψος ὅσον νὰ ἵσταται ἄνθρωπος κύπτων· εἰς δὲ τὸ ἀνατολικὸν μέρος ἔκαμε κόγχην μικρὰν ὡς Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ τὴν γνώμην του δὲν ἐφανέρωσεν εἰς κανένα εἰμὴ μόνον εἰς τὸν Μαρῖνον, κλεισθεὶς δὲ μέσα εἰς τὸ κελλίον αὐτὸ ἔμεινε μόνος μόνῳ τῷ Θεῷ προσευχόμενος·