Μετ’ ὀλίγας ἡμέρας ἐψήφισαν Πατριάρχην τὸν Ἅγιον Γερμανὸν [1] καὶ συνηθροίσθη ἄπειρον πλῆθος διὰ νὰ τὸν ἴδωσιν, ἐπειδὴ ἦτο ἄνθρωπος περιφανὴς καὶ ἐνάρετος· μετέβησαν λοιπὸν καὶ οἱ γονεῖς τοῦ Στεφάνου, ὅτε ἦτο ἔγκυος ἡ μήτηρ του, ἥτις ἐστάθη εἴς τι μέρος ἐκ τοῦ ὁποίου ἔμελλε νὰ διέλθῃ ὁ Πατριάρχης καὶ τοῦ λέγει μετὰ πίστεως· «Εὐλόγησον, Δέσποτα, τὸ παιδίον τὸ ὁποῖον ἔχω εἰς τὴν κοιλίαν μου». Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτὴν ὡς προορατικὸς καὶ Ἅγιος· «Ὁ Θεὸς νὰ τὸ εὐλογήσῃ διὰ πρεσβειῶν Στεφάνου τοῦ Πρωτομάρτυρος». Καὶ τὴν στιγμήν, κατὰ τὴν ὁποίαν εἶπε ταῦτα, εἶδεν ἡ Ἄννα φλόγα πυρὸς ἐξελθοῦσαν ἐκ τοῦ στόματος τοῦ Πατριάρχου [2]. Ἀφοῦ δὲ ἐγεννήθη τὸ παιδίον, τὸ ὠνόμασαν, κατὰ τὴν πρόρρησιν, Στέφανον, λαβόντες δὲ αὐτὸ οἱ γονεῖς του το ἔφεραν εἰς τὸν ἐν Βλαχέρναις Ναὸν καὶ λέγει ἡ Ἄννα πρὸς τὴν Πανύμνητον· «Ὑποδέχθητι, Δέσποινα, τὸν παῖδα τὸν ὁποῖον μοὶ ἔδωκες· διότι εἰς σὲ καὶ τὸν μονογενῆ σου Υἱὸν τὸν ἀφιερῶ, ὡς πρὸ τῆς συλλήψεως ἔταξα». Οὕτως εἰποῦσα πρὸς τὴν Εἰκόνα, λέγει ταῦτα πρὸς τὸν σύζυγόν της· «Αὕτη ἡ Δέσποινα, ἀγαπητέ μου σύζυγε, ὑπῆρξεν ἡ αἰτία καὶ ἐγέννησα τὸν Στέφανον».

Τελέσαντες λοιπὸν τὴν εὐχαριστίαν πρὸς τὴν Θεοτόκον ἀμφότεροι ἐπέστρεψαν εἰς τὸν οἶκον των. Ὅταν δὲ ἤθελον νὰ βαπτίσωσι τὸ παιδίον, τὸ ἔφεραν εἰς τὴν Ἁγίαν Σοφίαν καὶ τὸ ἐβάπτισεν ὁ Ἅγιος Γερμανὸς τὸ Μέγα Σάββατον. Μετὰ ταῦτα, ἀφοῦ ἐμεγάλωσε, τὸ ἔδωσαν νὰ μάθῃ γράμματα· καὶ ἐπειδὴ ἦτο εὐφυὴς καὶ ὀξύτατος, ἔμαθεν εἰς ὀλίγον καιρὸν πολλὰ μαθήματα καὶ εἶχεν εὐλάβειαν εἰς τοὺς ἱεροὺς λόγους, κατὰ τὴν ἀνάγνωσιν τῶν ὁποίων ἵστατο ὄρθιος καὶ δὲν ἐνύσταξε ποτέ, πρὸ πάντων δὲ ὅταν ἤκουε λόγον τινὰ τοῦ θείου Χρυσοστόμου ἔχαιρε, διότι ἠγάπα τὰ συγγράμματά του περισσότερον τῶν ἄλλων καὶ ἐξ αὐτῶν ἐξεπαίδευσε τὸν βίον καὶ τὴν συμπεριφοράν του, διάγων ἐναρέτως· ποτὲ δὲν ὡρκίσθη οὔτε λόγον περιττὸν ὡμίλησεν, οὔτε ἄλλον ἤθελε νὰ ἀκούσῃ κατακρίνοντά τινα ἢ νὰ λέγῃ ἀπρεπεῖς λόγους. Ἐνίκησε τὴν φιλαργυρίαν τελείως καὶ δὲν ἤθελε νὰ ἴδῃ νομίσματα, κατεφρόνησε τὴν τιμὴν καὶ τὴν δόξαν καὶ ὅλας τὰς ἡδονὰς τοῦ σώματος καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν εἶχε τόσην ἀκτημοσύνην καὶ ταπείνωσιν, ὥστε ἔχαιρεν εἰς τὴν λιτότητα τῆς τραπέζης καὶ τὴν εὐτέλειαν τοῦ ἐνδύματος περισσότερον ἢ ὅσον χαίρουσιν οἱ πλούσιοι εἰς τὰ πολύτιμα πράγματα.