Τῇ ΚΕ’ (25ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῆς Ἁγίας καὶ ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ.

Οἱ δὲ παραιτοῦνται τοῦ ἀγῶνος λέγοντες· «Δὲν δυνάμεθα νὰ ἀντισταθῶμεν εἰς τὴν ἀλήθειαν, βλέποντες μάλιστα νενικημένον τὸν προεστῶτα μας». Τότε ὁ βασιλεὺς θυμωθεὶς προστάσσει νὰ ἄψουν πυρκαϊὰν εἰς τὸ μέσον τῆς πόλεως, νὰ καύσουν τοὺς ρήτορας, οἵτινες ἀκούσαντες τὴν ἀπόφασιν ἔπεσον εἰς τοὺς πόδας τῆς Ἁγίας δεόμενοι νὰ τοὺς συγχωρήσῃ, ὁ Κύριος ὅσα ἐν ἀγνοίᾳ ἡμάρτησαν καὶ νὰ ἀξιωθοῦν τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος καὶ τῆς δωρεᾶς τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἡ δὲ Ἁγία, ἐμπλησθεῖσα ἡδονῆς καὶ ἀγαλλιάσεως, εἶπε πρὸς αὐτούς· «Ὄντως μακάριοι καὶ καλότυχοι εἶσθε, ὅτι τὸ σκότος ἀφήκατε καὶ εἰς τὸ φῶς τῆς ἀληθείας ἠκολουθήσατε καὶ φθειρόμενον ἐπὶ γῆς βασιλέα καταλιπόντες, προσήλθετε εἰς τὸν ἄφθαρτον καὶ οὐράνιον. Μὴ ἔχετε ἀμφιβολίαν εἰς τοῦτο, διότι τὸ πῦρ, διὰ τοῦ ὁποίου σᾶς φοβερίζουν οἱ ἀσεβεῖς, θέλει σᾶς γίνει Βάπτισμα καὶ κλῖμαξ οὐράνιος, νὰ καθαρίσῃ πᾶσαν κηλῖδα καὶ ρύπον ψυχῆς τε καὶ σώματος καὶ ὡς ἀστέρας φαεινοὺς νὰ σᾶς ὑπάγῃ εἰς τὸν Βασιλέα ἐκεῖνον, νὰ σᾶς κάμῃ φίλους ἠγαπημένους του».

Ταῦτα λέγουσα ἡ Ἁγία παρεκίνησεν αὐτοὺς μὲ τοιαύτας ἐλπίδας καὶ τοὺς ἐσφράγισεν ὅλους ἕνα ἕκαστον χωριστὰ μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τὸ μέτωπον καὶ μετ’ εὐχαριστίας καὶ ἀγαλλιάσεως ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὸ Μαρτύριον. Ἔρριψαν δὲ οἱ στρατιῶται αὐτοὺς εἰς τὴν πυρὰν χαίροντας τῇ ιζ’ (17ῃ) τοῦ Νοεμβρίου μηνός. Τὸ δὲ ἑσπέρας ἐπῆγαν τινὲς εὐσεβεῖς καὶ φιλόχριστοι νὰ συνάξουν τὰ λείψανα, καὶ εὗρον αὐτὰ ὅλα σῷα καὶ ἀκέραια καὶ μήτε θρὶξ ὑπὸ τοῦ πυρὸς κατεκαύθη. Τοῦτο πρῶτον σημεῖον τῆς πρὸς Θεὸν αὐτῶν φιλίας καὶ οἰκειώσεως. Εὐχαριστήσαντες λοιπὸν τὸν Θεὸν πρεπόντως καὶ ἐπιστρέψαντες πολλοὺς πρὸς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας μὲ τὴν θαυματουργίαν ταύτην, λαμπρῶς αὐτὰ καὶ ὁσίως εἰς τόπον ἁρμόδιον ἐνεταφίασαν.

Ὁ δὲ βασιλεὺς εἶχεν ὅλην του τὴν φροντίδα εἰς τὴν Ἁγίαν καὶ μὴ δυνάμενος μὲ συλλογισμοὺς φιλοσοφίας νὰ νικήσῃ αὐτήν, ἐπεχείρει μὲ κολακείας καὶ πανουργεύματα νὰ ἐπιτύχῃ τοῦτο λέγων· «Ὑπάκουσόν μου, καλὴ θύγατερ, ὅτι ὡς φιλόστοργος πατήρ σου σὲ συμβουλεύω νὰ προσκυνήσῃς τοὺς μεγάλους θεούς, καὶ μάλιστα τὸν μουσικὸν Ἑρμῆν, ὅστις σὲ ἐστόλισε μὲ τοσαῦτα τῆς φιλοσοφίας χαρίσματα, καὶ θέλω σοῦ δώσει (μάρτυρες οἱ θεοὶ πάντες) τὸ ἥμισυ μέρος τῆς ἐξουσίας μου, νὰ κατοικῇς μετ’ ἐμοῦ εἰς τὰ βασίλεια».


Ὑποσημειώσεις

[1] Βλέπε περὶ τῶν βασιλέων τούτων ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου καὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου, εἰς τὴν καʹ (21ην) Μαΐου (Τόμος Εʹ) τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».