Τῇ ΚΕ’ (25ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῆς Ἁγίας καὶ ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ.

Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ Ἁγία· «Ἐγὼ εἶμαι γῆ καὶ πηλός, πᾶσα δὲ ὡραιότης ὡς ἄνθος μαραίνεται καὶ ὡς ὄνειρον ἀφανίζεται εἴτε ἀπὸ ὀλίγην ἀσθένειαν ἢ ἀπὸ γῆρας ἢ μετὸ θάνατον. Λοιπὸν μὴ σὲ μέλῃ διὰ τὸ κάλλος μου».

Ἐνῷ δὲ ταῦτα διελέγετο ἡ Ἁγία μὲ τὸν βασιλέα, ἔπαρχός τις, Χουρσασαδὲν ὀνόματι, ὀξὺς εἰς ὀργὴν καὶ εἰς τιμωρίαν εὐμήχανος, θέλων νὰ δείξῃ πρὸς τὸν βασιλέα ἀγάπην καὶ εὔνοιαν, συλλογιζόμενος ὀλίγον κατὰ διάνοιαν, εἶπε ταῦτα· «Ἐγώ, βασιλεῦ, εὗρον μίαν μηχανήν, μὲ τὴν ὁποίαν ἢ θὰ νικήσῃς τὴν κόρην ἢ θὰ λάβῃ πολυώδυνον θάνατον. Πρόσταξον νὰ κάμουν τέσσαρας ξυλίνους τροχοὺς εἰς μίαν περόνην, εἰς τοὺς ὁποίους νὰ καρφώσουν γύρωθεν ξυράφια καὶ ἄλλα σίδηρα κοπτερὰ καὶ ὀξύτατα. Οἱ δύο νὰ γυρίζουσι δεξιὰ καὶ ἄλλοι δύο ἀριστερά. Εἰς τὸ μέσον αὐτῶν ἂς βάλωσιν αὐτὴν δεδεμένην καὶ οὕτω γυρίζοντες οἱ τροχοὶ νὰ καταξεσχίσουν τὰς σάρκας της· καὶ πρῶτον μὲν ἂς γυρίσουν τοὺς τροχούς, μήπως καὶ φοβηθῇ τὸ σκληρὸν τοῦτο μηχάνημα, καὶ τελέσῃ τὸ προστασσόμενον, εἰ δὲ, ἂς λάβῃ ἐλεεινὸν θάνατον». Ἡ βουλὴ αὕτη τοῦ ἐπάρχου ἤρεσεν εἰς τὸν βασιλέα, ὅθεν προσέταξε νὰ πράξουν ὡς ἄνωθεν.

Εἰς τρεῖς ἡμέρας ἡτοιμάσθη τὸ δεινὸν τοῦτο κολαστήριον καὶ φέροντες τὴν Ἁγίαν εἰς αὐτὸ ἐγύρισαν μὲ βίαν πολλὴν τοὺς τροχοὺς διὰ νὰ τὴν ἐκφοβίσουν, λέγει δὲ εἰς τὴν Ἁγίαν ὁ βασιλεύς· «Βλέπεις; εἰς αὐτὸ τὸ μηχάνημα μέλλεις νὰ λάβῃς πικρότατον θάνατον, ἐὰν δὲν προσκυνήσῃς τοὺς θεούς». Ἡ δὲ ἀπεκρίνατο· «Πολλάκις εἶπόν σοι τὴν γνώμην μου· λοιπὸν μὴ χάνῃς καιρόν, ἀλλὰ κάμε ὡς βούλεσαι». Ἀφοῦ λοιπὸν ἐδοκίμασε πάλιν πολλάκις ὁ ἀλιτήριος μὲ κολακείας καὶ πανουργίας καὶ δὲν ἠδυνήθη νὰ μεταστρέψῃ τὴν γνώμην της, προστάσσει νὰ ρίψουν τὴν Ἁγίαν δεδεμένην εἰς τοὺς τροχούς, νὰ τοὺς κινήσουν ἰσχυρὰ καὶ ὀξύτατα, ὅπως μὲ τὴν βίαν καὶ σφοδρότητα τοῦ κινήματος ὑπομείνῃ πικρότατον θάνατον. Ἀλλὰ μὲ τὴν θείαν Χάριν καὶ βούλησιν ἔγινεν ἐναντία τῶν μελετωμένων ἡ ἔκβασις· διότι Ἄγγελος Κυρίου καταβὰς οὐρανόθεν ἐβοήθησε τὴν Ἁγίαν, ἥτις εὐθὺς εὑρέθη λελυμένη ἐκ τῶν δεσμῶν σῴα καὶ ἀβλαβής· οἱ δὲ τροχοὶ μοναχοὶ κυλισθέντες πολλοὺς ἀπίστους ἐλεεινῶς ἐθανάτωσαν. Οἱ δὲ περιεστῶτες, ἰδόντες τὸ παράδοξον θέαμα, ἀνεκραύγαζον· «Μέγας ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν!». Ὁ δὲ βασιλεύς, ἀπὸ τὸν θυμὸν σκοτισθείς, ἐμαίνετο καὶ ἐμελέτα πάλιν νὰ δώσῃ τῆς Ἁγίας καὶ ἄλλην νεωτέραν κόλασιν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Βλέπε περὶ τῶν βασιλέων τούτων ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου καὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου, εἰς τὴν καʹ (21ην) Μαΐου (Τόμος Εʹ) τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».