Μαθοῦσα ταῦτα ἡ μακαρία αὐγούστα ἐξῆλθε τοῦ κοιτῶνος αὐτῆς καὶ ἤλεγξε παρρησίᾳ τὸν βασιλέα, λέγουσα· «Ἐπ’ ἀληθείας μωρὸς καὶ ἀνόητος εἶσαι νὰ πολεμῇς μὲ τὸν ζῶντα Θεόν, καὶ νὰ βασανίζῃς τὴν δούλην του ἄδικα». Ταῦτα ἀνελπίστως ἀκούων ὁ βασιλεύς, καὶ ἀγριωθεὶς ἀπὸ τὴν μανίαν, ἔγινε πάντων τῶν θηρίων ἀπανθρωπότερος· καὶ ἀφήνων τὴν Ἁγίαν, στρέφει τὸν θυμὸν κατὰ τῆς συζύγου καὶ λησμονήσας ὁ θηριόγνωμος τῆς φύσεως τὴν συγγένειαν προστάσσει νὰ ἀνασπάσουν τοὺς μαστοὺς τῆς γυναικός του μὲ ὄργανά τινα. Ἡ δὲ μακαρία αὐγούστα ᾐσθάνετο πολλὴν καὶ δριμυτάτην τὴν βάσανον, πλὴν ἔχαιρεν ὅτι διὰ τὸν ἀληθῆ Θεὸν ἔπασχε, πρὸς τὸν ὁποῖον προσηύχετο νὰ τῆς στείλῃ ἐξ ὕψους βοήθειαν. Ἀφοῦ λοιπὸν ἔκοψαν τοὺς μαστοὺς οἱ δήμιοι καὶ ἔτρεχε τὸ αἷμα κρουνηδόν, ἐλυποῦντο οἱ παρεστῶτες καὶ συνεπόνουν μὲ αὐτὴν διὰ τὴν τοιαύτην πικροτάτην ὀδύνην καὶ ἀνείκαστον κόλασιν. Ὁ δὲ αἱμοβόρος ἐκεῖνος καὶ ἄσπλαγχνος δὲν εὐσπλαγχνίσθη ποσῶς τὴν σάρκα του, ἀλλὰ προστάσσει νὰ κόψουν τὴν κεφαλήν της μὲ μάχαιραν. Ἡ δὲ ἀσμένως δεξαμένη τοιαύτην ἀπόφασιν, εἶπε πρὸς τὴν Ἁγίαν μὲ ἀγαλλίασιν· «Δούλη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, κάμε προσευχὴν δι’ ἐμέ». Ἡ δὲ εἶπε πρὸς αὐτήν· «Πορεύου εἰς εἰρήνην, νὰ βασιλεύσῃς μὲ τὸν Χριστὸν αἰώνια». Ὅθεν ἐτμήθη τὴν κεφαλὴν ἡ μακαρία αὐγούστα τῇ 23ῃ Νοεμβρίου κατὰ τὴν προσταγὴν τοῦ βασιλέως. Ὁ δὲ στρατηλάτης Πορφυρίων ἐπῆγε κρυφίως τὴν νύκτα μὲ τοὺς συντρόφους του καὶ ἐνεταφίασαν τὸ τίμιον αὐτῆς λείψανον.

Ἐνῷ δὲ τὸ πρωῒ ἤθελεν ὁ τύραννος νὰ παιδεύσῃ τινὰς ὡς ὑπευθύνους, παρρησιάσθη ὁ Πορφυρίων μὲ τοὺς λοιποὺς εἰς τὸ κριτήριον, λέγοντες· «Καὶ ἡμεῖς Χριστιανοὶ εἴμεθα στρατιῶται τοῦ μεγάλου Θεοῦ ἐπίσημοι». Ταύτην τὴν ἀκοὴν μὴ ὑποφέρων ὁ βασιλεύς, ἐστέναξεν ἐκ βάθους καρδίας φωνάζων· «φεῦ! ἀπωλέσθην, ἐπειδὴ ἐζημιώθην τὸν θαυμαστὸν Πορφυρίωνα». Ἔπειτα στραφεὶς πρὸς τοὺς λοιποὺς ἔλεγε· «Καὶ σεῖς, στρατιῶταί μου φίλτατοι, τὶ ἐπάθετε καὶ κατεφρονήσατε τοὺς πατρῴους θεούς; τί σᾶς ἔπταισαν;». Οἱ δὲ στρατιῶται δὲν ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτὸν λόγον, μόνον ὁ Πορφυρίων εἶπε πρὸς τὸν τύραννον· «Διατί ἀφήνεις τὴν κεφαλὴν καὶ ἐρωτᾷς τοὺς πόδας; μετ’ ἐμοῦ ὁμίλει». Ὁ δὲ εἶπε· «Κακὴ κεφαλή, σὺ εἶσαι ἡ αἰτία τῆς ἀπωλείας των». Μὴ δυνάμενος νὰ δευτερώσῃ τὸν λόγον ἀπὸ τὸν πολὺν θυμόν του, ἐκέλευσε νὰ κόψουν πάντων τὰς κεφαλὰς· καὶ οὕτω τῇ 24ῃ Νοεμβρίου ἐτελειώθησαν οἱ προρρηθέντες Μάρτυρες καὶ ἐπληρώθη τῆς Ἁγίας ἡ πρόρρησις, ἥτις εἶπε τοῦ βασιλέως, ὅτι πολλοὶ ἀπὸ τὸ παλάτιον αὐτοῦ θέλουν πιστεύσει εἰς Χριστὸν διὰ μέσου αὐτῆς.