Τῇ ΚΕ’ (25ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῆς Ἁγίας καὶ ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ.

Ἀφοῦ ἔφθασαν εἰς τὸν τόπον τῆς, τελειώσεως, ἔκαμε τὴν προσευχὴν ταύτην ἡ Ἁγία λέγουσα· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός μου, εὐχαριστῶ σοι, ὅτι ἔστησας ἐπὶ τὴν πέτραν τῆς ὑπομονῆς τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνας τὰ διαβήματά μου. Ἔκτεινον τώρα τὰς ἀχράντους παλάμας σου, τὰς ὁποίας δι’ ἡμᾶς εἰς τὸν Σταυρὸν ἐτραυμάτισες καὶ δέξαι τὴν ψυχήν μου, ἡ ὁποία χωρίζεται σήμερον τοῦ σώματος διὰ τὴν ἀγάπην σου. Ἐνθυμήσου, Κύριε, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα εἴμεθα καὶ μὴ ἀφήσῃς νὰ φανερωθῶσιν ἀπὸ τοὺς δεινοὺς ἐξεταστὰς εἰς τὸ φοβερόν σου κριτήριον τὰ ἐν ἀγνοίᾳ μου πταίσματα, ἀλλὰ ἀπόπλυνον αὐτὰ μὲ τὰ αἵματα, τὰ ὁποῖα ἔχυσα διὰ σὲ καὶ οἰκονόμησε νὰ γίνῃ τὸ σῶμα τοῦτο, ὅπερ διὰ σὲ κατεκόπη, ἀθέατον εἰς ἐκείνους, οἵτινες θὰ τὸ ζητοῦν καὶ φύλαξον αὐτὸ σῷον καὶ ἀκέραιον, ὅπου ὁρίσῃ ἡ Βασιλεία σου. Ἐπίβλεψον ἐξ ὕψους ἁγίου σου, Κύριε, ἐπὶ τὸν περιεστῶτα λαὸν τοῦτον καὶ ὁδήγησον αὐτοὺς εἰς τὸ φῶς τῆς σῆς ἐπιγνώσεως. Δίδου δὲ καὶ εἰς ὅσους ἐπικαλεσθοῦν δι’ ἐμοῦ τὸ πανάγιον Ὄνομά σου τὰ πρὸς τὸ συμφέρον αἰτήματα, διὰ νὰ ὑμνοῦνται ὑπὸ πάντων τὰ μεγαλεῖά σου, νὰ σὲ δοξάζουν μὲ τὸν συνάναρχον Πατέρα καὶ τὸ συναΐδιον Πνεῦμά σου, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

Ταῦτα προσευξαμένη, εἶπε τοῦ δημίου νὰ τελέσῃ τὸ προστασσόμενον, ὅστις ἐκτείνας το ξίφος ἀπέκοψε τὴν τιμίαν αὐτῆς κεφαλὴν τῇ 25ῃ τοῦ Νοεμβρίου μηνός, περὶ τὸ τε’ (305) ἔτος· καὶ πάλιν τότε θέλων ὁ Θεὸς νὰ τιμήσῃ τὴν Ἁγίαν αὐτοῦ καὶ πάνσεπτον Μάρτυρα, θαῦμα ἠκολούθει τῷ θαύματι. Εἰς μὲν τὴν ἐκκοπὴν τῆς μακαρίας αὐτῆς κεφαλῆς εἶδον ὅλοι οἱ παρόντες νὰ ρέῃ γάλα ἀντὶ αἵματος. Τὸ δὲ σεβάσμιον αὐτῆς καὶ πάντιμον λείψανον ἔλαβον τὴν ὥραν ἐκείνην Ἅγιοι Ἄγγελοι καὶ τὸ ἐπῆγαν εἰς τὸ Σίναιον ὄρος, ἔνθα μετ’ εὐλαβείας αὐτὸ περιέστειλαν.

Τοῦτο εἶναι τὸ Μαρτύριον, τῆς πανσόφου καὶ θαυμασίας Αἰκατερίνης, ἥτις ἠγάπησε τόσον τὸν οὐράνιον Νυμφίον Χριστόν, ὥστε κατεφρόνησε πλοῦτον καὶ δόξαν καὶ πᾶσαν ματαίαν ἀπόλαυσιν· ὅθεν ἀγάλλεται τώρα καὶ συνευφραίνεται μετὰ τῶν Ἁγίων ἀεὶ καὶ πάντοτε· ἐπαιδεύθη προσωρινῶς καὶ λαμβάνει ἀπόλαυσιν αἰώνιον. Αὐτὴν μιμήσου, ἀκροατά, καὶ γίνου μάρτυς εἰς τὴν προαίρεσιν, χωρὶς νὰ χύσῃς τὸ αἷμά σου· καὶ ἐπειδὴ τώρα δὲν εἶναι ἀνάγκη, οὔτε σὲ βιάζει κανεὶς νὰ προσκυνήσῃς τὰ εἴδωλα, οὔτε νὰ ἀρνηθῇς τὸν Σωτῆρα σου, ὅθεν ἀρνήσου κἂν καὶ νίκησον τὰ πάθη τοῦ σώματος, ἤτοι μακροθύμησον καὶ ὑπόμεινον τὴν ὕβριν διὰ τὸν Κύριον, ὅπως τιμηθῇς ὑπ’ αὐτοῦ αἰώνια.


Ὑποσημειώσεις

[1] Βλέπε περὶ τῶν βασιλέων τούτων ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου καὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου, εἰς τὴν καʹ (21ην) Μαΐου (Τόμος Εʹ) τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».