Ἄρχων τις εὐγενὴς καὶ χρηστὸς ἀπὸ τὴν Φερεμάν, θέλων νὰ πορευθῇ εἰς μακρινὴν χώραν δι' ἐμπορεύματα, ἔλαβε μεθ’ ἑαυτοῦ τὴν γυναῖκά του καὶ κατηυθύνθη εἰς τὸν τάφον τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, ὅπου ἐκτείνας τὰς χεῖράς του πρὸς τοὺς Ἁγίους εἶπεν· «Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ὑπὸ τὴν σκέπην σας ἀφήνω τὴν γυναῖκα ταύτην καὶ ἡ χάρις ὑμῶν νὰ τὴν περισκεπάσῃ ἕως ὅτου ἐπανέλθω». Ταῦτα εἰπὼν ὁ ἄρχων ἐκεῖνος ἐπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, παραγγείλας εἰς τὴν γυναῖκα, ὅτι ἐν ὅσῳ δὲν βλέπει ἴδιόν του γράμμα καὶ τὸν δακτύλιόν του νὰ μὴ πιστεύσῃ καμμίαν περὶ αὐτοῦ εἴδησιν ὡς ἀληθῆ. Καὶ ταῦτα εἰπὼν ὁ ἄρχων ἐκεῖνος εἰς τὴν σύζυγόν του ἀπῆλθεν εἰς μεμακρυσμένην χώραν· ὁ δὲ ἐχθρὸς τῆς ἀληθείας διάβολος φθονῶν τὸν ἄρχοντα, ὅτι ἐνεπιστεύθη τὴν σύζυγον αὐτοῦ εἰς τοὺς Ἁγίους καὶ θέλων νὰ τὸν κάμῃ νὰ πικρανθῇ καὶ νὰ ἀπιστήσῃ, τί ἐτεχνεύθη; ἔπλασε γράμματα κατὰ φαντασίαν, ὡς προερχόμενα ἀπὸ τοῦ ἄρχοντος ἐκείνου καὶ προοριζόμενα διὰ τὴν σύζυγόν του, ἔπλασε δὲ κατὰ φαντασίαν καὶ τὸν δακτύλιόν του. Ἔλεγον δὲ τὰ γράμματα ἐκεῖνα, ἵνα δῆθεν αὐτὴ μεταβῇ ἐσπευσμένως πλησίον του.

Ἀφοῦ λοιπὸν ἡτοίμασεν ὅλα ταῦτα ὁ δολερὸς διάβολος, μετεμορφώθη εἰς εἶδος ἀγωγέως καὶ προσελθὼν εἰς τὴν σύζυγον τοῦ ἄρχοντος ἐνεχείρισεν εἰς αὐτὴν τὰ γράμματα καὶ τὸν δακτύλιον τοῦ συζύγου της, ἅτινα δῆθεν παρέδωκεν ἐκεῖνος εἰς αὐτὸν διὰ νὰ τὰ φέρῃ. Ἰδοῦσα λοιπὸν ἡ γυνὴ καὶ ἀναγνωρίσασα τὸ γράμμα τοῦ συζύγου της, πρὸς δὲ καὶ τὸν δακτύλιόν του, ἀπεφάσισε νὰ ἀπέλθῃ πρὸς αὐτόν, συνοδευομένη μάλιστα ὑπὸ τοῦ ἀπεσταλμένου. Ἀλλὰ παρατηρήσατε πόσον ἰσχύει ἡ πρεσβεία τῶν Ἁγίων. Πορευόμενος ὁ μεταμορφωμένος δαίμων μὲ τὴν γυναῖκα, ὡδήγησεν αὐτὴν εἰς ἕνα μέγαν κρημνόν· ἐκεῖ δὲ ὤθησεν αὐτὴν μὲ σκοπὸν νὰ τὴν θανατώσῃ· ἐκείνη δὲ ἡ ἀθλία, κρημνιζομένη ἀπὸ τοιοῦτον μέγαν κρημνόν, ἄλλο τι δὲν ἠδυνήθη νὰ εἴπῃ εἰμὴ μόνον: «Ἅγιοι Ἀνάργυροι, βοηθήσατέ με τὴν δούλην σας». Καὶ παρευθύς, ὤ τοῦ θαύματος! εὑρέθη ἡ γυνὴ ἐκείνη ἀπὸ τὸν κρημνὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. Οὕτω λοιπὸν ἐλευθερωθεῖσα τῆς ἐπιβουλῆς τοῦ πονηροῦ δαίμονος, ἐδόξασε καὶ ηὐχαρίστησε τὸν Θεὸν καὶ τοὺς αὐτοῦ θεράποντας Ἁγίους Ἀναργύρους Κοσμᾶν καὶ Δαμιανόν. Ἀλλὰ καὶ περὶ τούτου τοῦ θαύματος ἄν τις ἀμφιβάλλῃ, ἂς ἀναγνώσῃ τὸ βιβλίον τοῦ Προφήτου Δανιὴλ διὰ νὰ ἐννοήσῃ ὅτι καὶ ὁ Προφήτης Ἀββακοὺμ ἐν διαστήματι μιᾶς ἡμέρας ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εὑρέθη εἰς τὴν Βαβυλῶνα, ἐν ᾧ τὸ διάστημα τῶν δύο αὐτῶν πόλεων εἶναι εἴκοσι καὶ τεσσάρων ἡμερῶν (Δανιὴλ ιβ’ [ἐν Βὴλ καὶ Δράκων] 33-39).