Ταῦτα εἰπόντων ἀπεκοιμήθη ἡ γυνὴ καὶ ἐλθοῦσα εἰς ἔκστασιν, εὑρέθηκεν εἰς μίαν στιγμὴν ὡς ἄλλος Ἀββακοὺμ ἢ ὡς ὁ Ἀπόστολος Φίλιππος ἀπὸ τὸν τάφον (ὤ θαύματος ἀξίου τῆς τοῦ Χριστοῦ χρηστότητος καὶ δυνάμεως!) εἰς τὴν πατρίδα της Ἔδεσσαν. Ὅταν δὲ ἐξύπνησε τὸ μεσονύκτιον, βλέπει ὅτι ἦτο εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, αὐτοὺς δὲ ἔμπροσθεν αὐτῆς ἱσταμένους καὶ λέγοντας πρὸς αὐτήν· «Γνωρίζεις καλὰ ποῦ εὑρίσκεσαι;». Ἡ δὲ γυνὴ στρέφουσα τὸ πρόσωπον ἀπὸ τοῦ ἑνὸς μέρους τοῦ εὐκτηρίου εἰς τὸ ἄλλο, ἐγνώρισε τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων. Ὅθεν ἔχαιρε θαυμάζουσα καὶ ἐσκίρτα τῷ πνεύματι καὶ πίπτουσα εἰς τοὺς πόδας τῶν Ἁγίων ηὐχαρίστει διὰ τὴν χάριν δακρύουσα· οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτήν· «Ἰδοὺ ἐπληρώσαμεν τὴν ἐγγύησιν· λοιπὸν ὕπαγε ἐν εἰρήνῃ πρὸς τὴν μητέρα σου, δοξάζουσα τὸν Κύριον». Ταῦτα λέγοντες ἔγιναν ἄφαντοι, ἡ δὲ γυνὴ ἔμεινεν εἰς τὸν Ναὸν αὐτῶν εὐχαριστοῦσα καὶ κλαίουσα ἀπὸ τὴν χαράν της, ἔλεγε δὲ ταῦτα μεγαλοφώνως σκιρτῶσα καὶ χαίρουσα· «Ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ πάντα, ὅσα ἠθέλησεν, ἐποίησεν» (Ψαλμ. ριγ’ 11)· «θαυμάστωσον τὰ ἐλέη σου ὁ σῴζων τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σὲ» (Ψαλμ. ιϛ’ 7).

Αὐτὰ καὶ ἕτερα λέγουσα ἦλθεν ὁ Ἱερεὺς ὁ ἐφημέριος τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐρωτήσας αὐτὴν διὰ τὴν αἰτίαν τῆς τοσαύτης χαρᾶς τε καὶ θλίψεως, διηγήθη ἐκείνη εἰς τὸν Ἱερέα ἀκριβῶς τὴν ὑπόθεσιν ἅπασαν· ὁ δὲ περισσῶς ἐθαύμαζε καὶ δὲν ἐπίστευε τοιοῦτο ἐξαίσιον τερατούργημα, ἕως οὗ ἐκάλεσε τὴν μητέρα της καὶ ἦλθεν εἰς τὸν Ναόν, ἥτις βλέπουσα ἀπροσδοκήτως τὴν θυγατέρα, ἐνηγκαλίσθησαν ἀλλήλας καὶ ἀπὸ τὰ δάκρυα δὲν ἠδύναντο νὰ ὁμιλήσωσι· μετὰ δὲ ὥραν πολλὴν συνῆλθον ὀλίγον εἰς ἑαυτὰς καὶ ἠρώτησεν ἡ Σοφία τὴν νεάνιδα τί ἔπαθε καὶ πῶς ἦτο ἐνδεδυμένη μὲ τοιοῦτον εὐτελέστατον δουλικὸν ἱμάτιον. Ἡ δὲ εἶπε πρὸς αὐτὴν ὅσα ἔπαθεν· ἔπειτα εὐχαριστοῦσαν καὶ αἱ δύο μετὰ θερμῶν δακρύων τὸν Κύριον καὶ τοὺς Ἁγίους του Μάρτυρας, οἵτινες ἐτέλεσαν εἰς αὐτὰς τοιοῦτον θαυμάσιον. Ἐπέρασαν δὲ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην εἰς τὸν Ναὸν προσευχόμεναι καὶ τὸ ἑσπέρας ἐπῆγαν εἰς τὴν οἰκίαν των καὶ ὅσοι ἤκουσαν αὐτὸ τὸ τεράστιον ἐδόξασαν τὸν Θεὸν καὶ τοὺς Ἁγίους αὐτοῦ μεγαλύνοντες.

Εἰς ὀλίγον καιρὸν ἔστειλε πάλιν στράτευμα ὁ βασιλεὺς εἰς τὴν Ἔδεσσαν διὰ τοὺς ἄνωθεν βαρβάρους, οἵτινες τὴν ἐπολεμοῦσαν ὡς πρότερον· ἐπῆγε λοιπὸν ὁ ἄνω εἰρημένος Γότθος εἰς τὴν οἰκίαν τῆς πενθερᾶς αὐτοῦ μὲ τὸ θάρρος,