νομίζων ὅτι δὲν ἤξευρε τίποτε, ἥτις ἀποκρύψασα τὴν θυγατέρα της εἰς δωμάτιον, ὑπεδέχθη τὸν γαμβρὸν μὲ φαινομενικὴν ἱλαρότητα καὶ ἐρωτήσασα διὰ τὴν συμβίαν αὐτοῦ πῶς εἶχεν, ἐκεῖνος τῆς ἀπεκρίθη ὅτι ἐγέννησεν ἀρσενικὸν παιδίον καὶ ἦτο καλὰ μὲ τὴν θείαν βοήθειαν καὶ ἄλλα τοιαῦτα ψευδεπίπλαστα λόγια, τὰ ὁποῖα ἡ εὐλαβὴς Σοφία, μὴ δυναμένη νὰ ὑπομείνῃ, ὡς μισοῦσα τὴν πονηρίαν, ἀπεκρίθη μὲ θυμὸν δίκαιον πρὸς ἐκεῖνον τὸν ἄδικον λέγουσα· «Δόλιε καὶ φονεῦ, ὁποίαν ψυχὴν εἶχες καὶ ἔπραξας τόσας θλίψεις εἰς τὴν γυναῖκα σου; αὐτὰ μοῦ ὤμοσας καὶ ἔβαλες ἐγγυητὰς τοὺς Ἁγίους, παμμίαρε; ἀλλὰ δικαία ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ, ὅπου σὲ ἔφερε, διὰ νὰ λάβῃς δικαίως τὴν ταυτοπάθειαν». Ταῦτα εἰποῦσα ἐκάλεσε τὴν θυγατέρα της καὶ τοῦ λέγει· «Τὴν γνωρίζεις, κακοῦργε; ἐνθυμεῖσαι ὅτι τὴν ἐνεταφίασες ζῶσαν, χωρὶς οὐδόλως νὰ λυπηθῇς τὴν φύσιν τῆς ἀνθρωπότητος ἢ νὰ εὐλαβηθῇς τοὺς Ἁγίους, εἰς τοὺς ὁποίους ὤμοσες, ἀναιδέστατε; ἀλλὰ αὐτοὶ ἀνελπίστως τὴν ἀνεύθυνον διέσωσαν καὶ σὲ τὸν ὑπεύθυνον ἔφερον, νὰ λάβῃς τὴν δικαίαν ἐκδίκησιν, ἄδικε».
Ταῦτα ἀκούσας καὶ βλέπων τὴν κόρην ὁ βάρβαρος ἔμεινεν ἀπὸ τὴν ἐντροπὴν καὶ τὸν φόβον του ἄφωνος καὶ δὲν ἐτόλμα νὰ ἐγείρῃ τοὺς ὀφθαλμούς, οὔτε μικρὰν ἀπολογίαν ὡμίλησεν, ἔχων ἔλεγχον ἀψευδῆ τὴν πονηράν του συνείδησιν· τότε εἶχον ἡτοιμασμένους ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν Ἔδεσσαν καὶ τὸν ἔδεσαν· ὁ δὲ ὑπογραφεὺς ὑπέγραψε τὴν ὑπόθεσιν ἔμπροσθεν τοῦ Ἐπισκόπου τῆς πόλεως καὶ τὸν ἐπῆγαν εἰς τὸν στρατηλάτην, νὰ τοῦ δώσῃ τὴν πρέπουσαν παίδευσιν, ὅστις ἀνακρίνας αὐτὸν ἔμπροσθεν τῆς κόρης καὶ ὁμολογήσαντα τὴν κακουργίαν του, ἐπειδὴ νὰ τὴν κρύψῃ δὲν ἠδύνατο, ἔδωκεν ὁ στρατηλάτης κατ’ αὐτοῦ τὴν ἀπόφασιν νὰ τὸν ἀποκεφαλίσωσιν, ἔπειτα νὰ κατακαύσωσιν τὸ παμμίαρον σῶμα του, ὡς ταφῆς ἀνάξιον· ὁ δὲ θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος παρεκάλει τὸν στρατηλάτην νὰ μὴ τὸν θανατώσῃ, διὰ νὰ μὴ ὑπάγῃ ἡ ψυχή του εἰς τὴν ἀπώλειαν· ὁ δὲ ἀπεκρίνατο, ὅτι ἐφοβεῖτο τοὺς Μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ, τοὺς ὁποίους ἔβαλεν ἐγγυητάς, νὰ μὴ παιδεύσουν τὴν ὕβριν δικαίως εἰς ἑαυτὸν διὰ νὰ μὴ τολμήσῃ καὶ ἄλλος πλέον νὰ πράξῃ τὰ ὅμοια· πλὴν διὰ τὴν πολλὴν ἱκεσίαν τοῦ Ἐπισκόπου ἐμοίρασε τὴν τιμωρίαν καὶ δὲν ἔκαυσαν τὸ παμμίαρον λείψανον· μόνον ἔκοψαν δικαίως τοῦ ἀδίκου τὴν κεφαλήν, εἰς ἐκπλήρωσιν τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, καὶ εἰς δόξαν τῆς Ὑπερενδόξου, Ὑπερτίμου καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος, Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.