Ἡ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· «Μὴ ἐλπίζῃς νὰ σοῦ δώσω τὴν κόρην μου, οὔτε μὲ φοβερισμούς, οὔτε μὲ κολακείας οὐδέποτε, διότι ἀνοησία μου μεγάλη θὰ εἶναι νὰ δώσω τὸ τέκνον μου εἰς βάρβαρον καὶ ἄγνωστον ἄνθρωπον, ὅστις, ὅπως νομίζω, ἔχεις καὶ γυναῖκα καθὼς μοῦ εἶπεν ἄνθρωπός τις». Ὁ δὲ ἀναίσχυντος ὤμοσεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ψευδῶς ὅτι ἦτο ἀκόμη ἐλεύθερος καὶ ἤθελε νὰ κάμῃ τὴν θυγατέρα της κυρίαν εἰς ὅλον τὸν πλοῦτον του ἡ Σοφία λοιπόν, ὡς γυνὴ εὐκολόπιστος, ἐπίστευσεν εἰς τοὺς ὅρκους τοῦ ἀσεβοῦς καὶ ὑψώσασα πρὸς οὐρανὸν τὰς χεῖρας καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἔλεγε· «Δέσποτα Κύριε, μὴ παρίδῃς τὴν ὀρφανὴν ταύτην, τὴν ὁποίαν ὑπανδρεύω μὲ τὸν ἄγνωστον αὐτὸν στρατιώτην, εἰς τὸν ὁποῖον τὴν ἐνεπιστεύθην, ἔχουσα τὸ θάρρος μου εἰς τὴν Χάριν σου, νὰ διαφυλάττῃς ἀβλαβῆ τὴν εὐλαβῆ δούλην σου ἀπὸ κάθε ἐναντίον συναπάντημα». Ταῦτα λέγουσα ἐτέλεσαν τοὺς γάμους, γράφοντες κατὰ λέξιν τὰ συνοικέσια καὶ ἐπειδὴ ἔκαμαν πολὺν καιρὸν οἱ στρατιῶται εἰς τὴν Ἔδεσσαν, πολεμοῦντες τοὺς βαρβάρους, ἐκυοφόρησεν ἡ νύμφη, καὶ πρὶν νὰ γεννήσῃ ἡτοιμάζοντο οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὸν τόπον των, ἐπειδὴ ἐνίκησαν τοὺς ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι ἔφυγαν ἄπρακτοι.

Θέλων λοιπὸν τότε ὁ γαμβρός της νὰ λάβῃ μαζὶ καὶ τὴν γυναῖκά του, ἔκλαιεν ἡ Σοφία τὸν χωρισμὸν τῆς θυγατρός της καὶ τὰ σπλάγχνα ἐκόπτετο· μὴ δυναμένη δὲ νὰ τὴν χωρίσῃ ἀπὸ τὸν ἄνδρα της κατὰ τὸν νόμον τῶν γάμων, ἐπειδὴ ἐδέχετο νὰ τὴν λάβῃ μεθ’ ἑαυτοῦ, ἐπῆγαν καὶ οἱ τρεῖς εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Γουρία, Σαμωνᾶ καὶ Ἀβίβου καὶ λέγει ἡ Σοφία πρὸς τὸν γαμβρόν της· «Ἔγγισον εἰς τὸ μνημεῖον τῶν Ἁγίων τὰς χεῖρας σου καὶ ὑποσχέθητι ὅτι δὲν θὰ διαπράξῃς καμμίαν ἀπανθρωπίαν ἐναντίον τῆς θυγατρός μου, ἀλλὰ ὅτι θὰ τὴν ἀγαπᾷς ὡς γυναῖκα σου πάντοτε καὶ οὕτω λάβε αὐτήν». Τότε λέγει πρὸς τοὺς Ἁγίους ὁ ἀλιτήριος· «Ἀπὸ τὰς χεῖράς σας, Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, λαμβάνω τὴν κόρην σήμερον καὶ δίδω τὴν ἁγιωσύνην σας ἐγγυητὰς εἰς τὴν μητέρα της, νὰ μὴ τὴν λυπήσω οὐδέποτε». Ὄχι δὲ μόνον ταῦτα εἶπεν ὁ ψεύστης ἐκεῖνος, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν θείαν Δύναμιν ὤμοσε, νὰ μὴ παραβῇ τοὺς ὅρκους, ἀλλὰ νὰ πληρώσῃ τὰ ὑποσχόμενα. Τότε ἐναγκαλισθεῖσαι ἀλλήλας μητέρα καὶ κόρη καὶ καταφιλοῦσαι ἡ μία τὴν ἄλλην ἐχώρισαν· καὶ ἡ μὲν Σοφία ἐπέστρεψεν εἰς τὴν οἰκίαν της, αὕτη δὲ ἐπῆγε μὲ τὸν σύζυγόν της, ὁ ὁποῖος, ὅταν ἔφθασεν εἰς τὴν χώραν του, ἐλησμόνησε τοὺς ὅρκους ὁ δυσσεβής, καταφρονήσας τὴν ἀγάπην τῆς γυναικός, οὔτε δὲ καὶ τὸν Θεὸν ἐφοβήθη ὁ ἄθλιος·