Ἐπῆγε λοιπὸν καὶ διὰ συνεργείας καὶ προτροπῆς τοῦ προρρηθέντος καπετὰν Γεωργίου ἔλαβε τὸ ποθούμενον καὶ ἔχει τοῦτο τώρα ἡ πατρὶς αὐτοῦ θησαυρὸν θείων χαρίτων ἀνέκλειπτον καὶ ἀδαπάνητον, εἰς τοὺς πιστῶς προστρέχοντας πρὸς αὐτό. Μετὰ δὲ τὴν ἐκ τοῦ τάφου ἀνακομιδὴν τῶν θείων λειψάνων του, ἐτέλεσε καὶ τὰ ἀκόλουθα θαύματα. Χριστιανός τις Ρόδιος, κτυπηθεὶς ἀπὸ φοβερὸν κεραυνόν, ἔχασε τὴν φωνὴν ὁμοῦ καὶ τὴν ἀκοὴν καὶ ἦτο ὁ δυστυχὴς κωφὸς καὶ ἄλαλος, εἰς διάστημα τεσσαράκοντα ὁλοκλήρων ἡμερῶν· ἔμενε δὲ μόνον ἐκστατικὸς καὶ παραλογισμένος καὶ ἔξω ἑαυτοῦ· εὐθὺς δὲ ὡς ἤγγισεν ἐπάνω εἰς αὐτὸν τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, ὤ τοῦ θαύματος! ἔγινεν ὁ ἄνθρωπος ὑγιής, δοξάζων τὸν Θεόν. Ὁμοίως καὶ ἄλλος τις ἄνθρωπος εἶχε δαιμόνιον φοβερόν, ὥστε τρεῖς ὁλοκλήρους χρόνους ἔτρεχεν ἐπάνω καὶ κάτω εἰς τοὺς κάμπους καὶ ἐγύριζεν εἰς τὰ ὄρη καὶ βουνὰ γυμνὸς καὶ ἀνυπόδητος καὶ εἰς οἰκίαν νὰ ἔμβῃ δὲν ἤθελεν, οὔτε νὰ ὁμιλήσῃ μὲ ἄνθρωπον καὶ εὐθὺς ὡς ἤγγισεν εἰς αὐτὸν τὸ ἅγιον λείψανον τοῦ Νεομάρτυρος ἔφυγε τὸ δαιμόνιον καὶ ἠλευθερώθη ὁ ἄνθρωπος δοξάζων τὸν Θεὸν καὶ εὐχαριστῶν τὸν Ἅγιον. Ἀλλὰ καὶ γυνή τις πάσχουσα ἀπὸ δεινὴν ἀσθένειαν προσέπεσε μετὰ πίστεως καὶ εὐλαβείας εἰς τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου καὶ παρευθὺς ἰατρεύθη.
Τοῦτο εἶναι τὸ θαυμαστὸν καὶ σθεναρὸν Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Κωνσταντίνου· οὕτως ἤθλησε καὶ ἠγωνίσθη καὶ οὕτως ἔλαβε τὸν στέφανον τοῦ Μαρτυρίου παρὰ Χριστοῦ. Τοιαῦτα καὶ τοσαῦτα θαύματα ἐνήργησε δι’ αὐτοῦ ὁ ὑπ’ αὐτοῦ ὁμολογηθεὶς Θεὸς ἐνώπιον τῶν ἀσεβῶν, καθὼς τὰ ἐβεβαίωσαν καὶ μέχρι τοῦ νῦν μαρτυροῦσι καὶ διὰ τῶν ἰδίων ὑπογραφῶν ἐβεβαίωσαν καὶ βεβαιοῦσιν οἱ ἰδόντες μὲ τοὺς ὀφθαλμούς των καὶ ἀκούσαντες μὲ τὰ ὦτά των Χριστιανοὶ Ρόδιοι, τόσον ἱερωμένοι ὅσον καὶ λαϊκοί. Τί δὲ θαυμαστὸν εἶναι, ἂν οί Ἅγιοι καὶ ζῶντες θαυματουργοῦσι καὶ μετὰ θάνατον τὰ τούτων λείψανα θαύματα ἐνεργοῦσι; διότι τὰ θαύματα ταῦτα δὲν τὰ ἐνεργοῦσιν οἱ Ἅγιοι κατὰ φύσιν, οὐδὲ καθ’ ὃ ψιλοὶ ἄνθρωποι, ὄχι· ἀλλ᾽ ἡ Χάρις, ἤτοι ἡ ἁγιαστικὴ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ εἰς τοὺς Ἁγίους εὑρισκομένη, τόσον ἐν τῇ ψυχῇ αὐτῶν, ὅσον καὶ ἐν τοῖς λειψάνοις των, αὐτή, λέγω, παντοδύναμος οὖσα, ἐνεργεῖ τὰ ὑπὲρ φύσιν θαύματα διὰ μέσου τῶν Ἁγίων πρὸς δόξαν καὶ τιμὴν αὐτῶν, καθὼς καὶ διὰ τοῦ καλλινίκου Κωνσταντίνου ἐνήργησε καὶ ἐνεργεῖ· οὗ ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς ὁ Θεός, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.