Τοιαύτας φλυαρίας ἔλεγεν ὁ μιαρὸς ἐκεῖνος Μαρκίων, τὰς ὁποίας ἤθελεν ὁ ἔπαρχος νὰ βεβαιώσῃ. Ἀλλὰ τί ᾠκονόμησεν ὁ Θεός; Ἠσθένησεν ἡ γυνή του ἀπὸ δυσεντερίαν· πολλοὶ ἰατροὶ τὴν ἐπεσκέφθησαν, πολὺ χρῆμα κατηναλώθη πρὸς ἴασιν, πολλοὶ καὶ ἐκ τῶν αἱρετικῶν ἐποίησαν προσευχήν, ἀλλὰ ματαίως.
Τέλος ἐνεθυμήθησαν τὸν Ἅγιον, καὶ ἡμέραν τινά, διδάσκοντος τοῦ Ἁγίου, ἐπῆραν τὴν ἀσθενῆ βαστακτὴν ἐπὶ κραββάτου καὶ τὴν ἐπῆγαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ὁ δὲ Ἅγιος εἶπε πρὸς αὐτούς· «Διατί πεπλανημένοι ὄντες καὶ μεμολυσμένοι ἀπὸ τὴν μιαρὰν αἵρεσιν τοῦ Μαρκίωνος ἐτολμήσατε νὰ πατήσετε τὴν καθαρὰν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καὶ μάλιστα προσεκαλέσατε καὶ τοὺς μιαροὺς τῶν αἱρετικῶν; φύγετε μακρὰν ἀπὸ ἡμᾶς, δὲν ἔχετε σεῖς μέρος εἰς τὸν Χριστόν». Ταῦτα ἀκούσας ὁ ἔπαρχος ἐκεῖνος μετὰ τῆς γυναικός του εἶπον· «Ἡμεῖς ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας κατὰ διαδοχὴν ἔχοντες τὴν θρησκείαν αὐτήν, ἐνομίζομεν ὅτι ὀρθῶς πιστεύομεν· ἐπειδὴ δὲ μᾶς λέγεις, ὅτι αἱρετικοὶ εἴμεθα, ἀναθεματίζομεν ἀπὸ τοῦ νῦν τὴν τοιαύτην αἵρεσιν καὶ πιστεύομεν, ὡς πιστεύει ἡ Ἁγία Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν». Τότε διέταξεν ὁ Ἅγιος νὰ φέρωσιν ὕδωρ, ὅπερ ηὐλόγησε· καὶ μόνον ὡς τὸ ἔχυσαν ἐπάνω εἰς τὴν γυναῖκα ἐκείνην, παρευθὺς ἰατρεύθη καὶ ἐπῆγε βαδίζουσα ὑγιὴς εἰς τὸν οἶκον της. Ἔκτοτε ἐπίστευσεν ὁ ἄρχων ἐκεῖνος μετὰ τῆς γυναικός του ὀρθοδόξως καὶ ἐλεημοσύνας πολλὰς ἐποίησαν εἰς ξένους, εἰς πτωχούς, εἰς νοσοκομεῖα, εἰς Ἐκκλησίας καὶ εἰς ἄλλα θεάρεστα ἔργα.
Οἱ δὲ Μαρκιωνισταί, ἰδόντες ὅτι ἰατρεύθη ἡ γυνὴ τοῦ ἄρχοντος ἐκείνου καὶ ὅτι ἀπεστράφη τὴν αἵρεσίν των, ἀντὶ νὰ μετανοήσωσι καὶ αὐτοί, ὕβριζον καὶ ὠνόμαζον τὸν Ἅγιον μάγον καὶ ἀπατεῶνα καὶ αἱρετικόν. Ὁ δὲ Ἅγιος, μὴ θέλων νὰ ποιήσῃ κακὸν ἀντὶ κακοῦ, μάλιστα εὐεργεσίας τοὺς ἐποίει, διδάσκων αὐτοὺς συνεχῶς νὰ ἀφήσωσι τὴν αἵρεσίν των καὶ προλέγων, ὅτι ἐὰν δὲν μετανοήσωσι θέλουσιν ὅλοι ἀπολεσθῆ· ὅπερ καὶ ἐγένετο, διότι δὲν παρῆλθον πολλαὶ ἡμέραι καὶ γενομένου σεισμοῦ μεγάλου τὸ μὲν συναγώγιον τῶν Μαρκιανῶν ἐκρημνίσθη, πολλοὶ δὲ οἶκοι αὐτῶν ἠφανίσθησαν, οἱ δὲ τῶν Χριστιανῶν οὐδεμίαν βλάβην ὑπέστησαν. Τούτου γενομένου οἱ μὲν Χριστιανοὶ ἐστερεώθησαν εἰς τὴν εὐσέβειαν, οἱ δὲ αἱρετικοὶ προσδραμόντες εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου μετανοοῦντες ἐζήτουν συγχώρησιν. Ἀπὸ δὲ τὰ περίχωρα καὶ ἀπὸ ἄλλους μακρινοὺς τόπους ἤρχοντο οἱ Ἕλληνες καὶ ἐβαπτίζοντο καθ’ ἑκάστην ὑπὸ τοῦ Ἁγίου πιστεύοντες εἰς τὸν Χριστόν·