Ἀλλὰ τί τὸ μετὰ ταῦτα; Σκορπίσας ὁ Ἀρχέλαος τὸν πλοῦτόν του εἰς τοὺς πτωχούς, ἔγινε Μοναχὸς καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Ἁγίου. Ταῦτα ἰδόντες καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἐποίησαν τὰ ὅμοια καὶ σχεδὸν ἐπλησίαζε νὰ γίνωσι Μοναχοὶ τὸ ἥμισυ τῆς Ἀντιοχείας.
Ἕτερος ἄνθρωπος, Εὔκλεος ὀνόματι, φθόνῳ τοῦ διαβόλου τυφλωθεὶς τὸν ἕνα ὀφθαλμόν, ἔγινε Μοναχὸς εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Ἁγίου καὶ ἦτο ἐκεῖ ἐργαζόμενος τὴν ἀρετήν. Ὁ δὲ Ἅγιος βλέπων ὅτι εἶναι λυπημένος διὰ τὸν ἐλλείποντα ὀφθαλμόν, τοῦ εἶπε· «Ὁ Θεός, ἀδελφέ, νὰ σὲ ἰατρεύσῃ καὶ νὰ φωτίσῃ τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας σου καὶ τοῦ σώματος». Καὶ παρευθὺς μὲ τὸν λόγον ἰατρεύθη ὁ ὀφθαλμός του ὡς καὶ ὁ ἄλλος καὶ ἐδόξασε τὸν Θεόν. Καὶ γυνή τις ἀπὸ τὴν Ἀντιόχειαν, Χριστῖνα ὀνόματι, εἶχε πάθος αἱμορροΐας ἑπτὰ ἔτη, ἥτις εἶναι μεγάλη ἀσθένεια τῶν γυναικῶν. Ταύτην ὁ ἀνὴρ αὐτῆς ἐπιβιβάσας εἰς ζῷον, τὴν ἐπῆγεν εἰς τὸ Μοναστήριον καὶ κλαίων προσέπεσεν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου, ζητῶν ἰατρείαν τῆς γυναικός του. Ὁ δὲ Ἅγιος τοῦ εἶπε· «Διατί ἀφῆκες τὸν Θεόν, τὸν δυνάμενον νὰ δώσῃ τὴν ὑγείαν καὶ ἦλθες εἰς ἄνθρωπον ἁμαρτωλόν; πλὴν εἰπὲ εἰς τὴν γυναῖκά σου, ἐὰν γίνῃ συμπαθητικὴ πρὸς τὰς ὑπηρετρίας της καὶ ἐὰν δίδῃ ἐλεημοσύνην, συντόμως θέλει ἰατρευθῆ». Ταῦτα ὡς ἤκουσεν ἡ γυνὴ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς, ὑπέσχετο ἐξ ὅλης ψυχῆς νὰ ποιήσῃ αὐτὰ καὶ παρευθὺς ἰατρεύθη.
Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν λέων μέγας ἐφάνη εἰς τὴν Ἀντιόχειαν καὶ ἦτο τόσον φοβερός, ὥστε οὔτε οἱ γεωργοὶ ἐτόλμων νὰ ὑπάγωσιν εἰς τοὺς ἀγρούς των, οὔτε οἱ ἄνθρωποι νὰ ὑπάγωσιν εἰς τὴν ἐργασίαν των, διότι ἔτρεχε μὲ μανίαν πολλὴν καὶ ἐφόνευεν οἱονδήποτε καὶ ἐὰν εὕρισκεν ἔμπροσθέν του· πολλοὶ δὲ πλησιόχωροι συναθροισθέντες διὰ νὰ τὸν φονεύσωσιν, δὲν ἠδυνήθησαν, ἀλλὰ μάλιστα πολλοὶ ἐξ αὐτῶν ἐφονεύθησαν. Ὅθεν ἐκ τούτου ἠναγκάσθησαν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τοῦ φόβου νὰ ἀφήσουν τοὺς ἀγροὺς καὶ τοὺς ἀμπελῶνας των, ὡς καὶ οἱ ἔμποροι τὰς πραγματείας των. Τέλος ἐνθυμηθέντες τὸν Ἅγιον προσέτρεξαν εἰς τὸ Μοναστήριον καὶ πίπτοντες εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ ἐδέοντο κλαίοντες νὰ τοὺς βοηθήσῃ. Ὁ δὲ Ἅγιος τοὺς εἶπε· «Διὰ νὰ εἶσθε ὀλιγόπιστοι καὶ διὰ νὰ μὴ ἐργάζεσθε τὰς ἐντολὰς τοῦ Χριστοῦ, σᾶς ἐγκατέλιπεν ὁ Θεὸς καὶ πειράζεσθε. Πλὴν λάβετε τοῦτον τὸν Σταυρὸν τὸν ξύλινον, καὶ ὑπάγετε νὰ τὸν στήσετε εἰς τὴν ὁδὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ θέλετε ἴδει τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ».