Καὶ πρός τινα Σταγείριον ὀνόματι φίλον αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος ἐσεληνιάζετο, ἔγραψε λόγον διὰ τοῦ ὁποίου παρηγόρει αὐτὸν καὶ ἀπεδείκνυεν, ὅτι ἐὰν εὐχαρίστως ὑπομείνῃ τὸ δαιμόνιον τοῦ σεληνιασμοῦ, ἔχει πολὺν μισθὸν παρὰ Θεοῦ. Ἔγραψε καὶ δύο λόγους περὶ κατανύξεως, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ μὲν ἐπιγράφεται είς Δημήτριον, ὁ δὲ εἰς Στελέχιον. Ἔγραψεν ἐπίσης λόγον πρός τινα Θεόδωρον ὀνόματι, ὅστις ὑπέπεσεν εἰς ἁμαρτίαν, διδάσκων αὐτὸν νὰ μὴ ἀπογινώσκῃ, ἀλλὰ νὰ μετανοήσῃ ἐξ ὅλης ψυχῆς νὰ σωθῇ.

Μὲ τοὺς λόγους λοιπὸν τούτους, ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ἔργα ἐδίδασκεν ὁ Ἅγιος, διότι πάντοτε προσηύχετο καὶ πᾶσαν ἄλλην ἀρετὴν μετεχειρίζετο, θέλων νὰ εἶναι αὐτὸς παράδειγμα τῶν ἄλλων. Εἰς τὴν ταπεινοφροσύνην δὲ ποῖος ἄλλος τὸν ἔφθασεν; Εἶχε δὲ συνήθειαν ἑκάστην ἡμέραν νὰ ἐπισκέπτηται τοὺς ἀσθενεῖς τοῦ Μοναστηρίου, νὰ τοὺς παρηγορῇ μὲ τοὺς γλυκεῖς του λόγους. Ποτὲ ἐπὶ τῆς ζωῆς του δὲν ὤμοσεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, οὐδὲ εἰς ἄλλον εἶπε νὰ ὀμόσῃ· ποτὲ δὲν κατέκρινεν ἄνθρωπόν τινα, οὐδὲ ψεῦδος εἶπε· ποτὲ δὲν κατηράσθη τινὰ οὐδὲ ἀργολογίαν ὡμίλησεν, ἀλλ’ οὐδὲ ἄλλον ἐδέχετο νὰ ἀργολογήσῃ ἢ νὰ εἴπῃ λόγον, ὥστε νὰ γελάσῃ ἄνθρωπος. Λέγουσι δὲ ὅτι καὶ τὸν ὕπνον τῆς νυκτὸς μὲ κόπον πολὺν ἀπελάμβανε, διότι εἶχε σχοινίον κρεμάμενον ἀπὸ τῆς στέγης καὶ ἥπλωνε τὰς χεῖράς του καὶ τὸ στῆθος του εἰς ἐκεῖνο καὶ οὕτως ἐλάμβανεν ὀλίγον ὕπνον πρὸς ἀνάπαυσιν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως· οὕτω διάγων ὁ Ἅγιος δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ διαφύγῃ τῆς προσοχῆς τῶν Ἀδελφῶν τοῦ Μοναστηρίου, ὅθεν ὅλοι τὸν εἶχον ὡς Ἅγιον.

Γέρων τις, τὸ γένος Σῦρος, ὀνόματι Ἡσύχιος, ἐνάρετος κατὰ πολλά, ὑπῆρχε μεταξὺ τῶν Πατέρων τοῦ Μοναστηρίου. Αὐτὸν διὰ τὴν ὑπερβολικήν του ἄσκησιν προσεπάθει ὁ Ἅγιος νὰ μιμηθῇ εἰς τὴν ἀρετήν. Ὁ Γέρων δὲ οὗτος προσευχόμενος εἰς τὸν Θεὸν κατὰ τὸ μεσονύκτιον εἶδεν ὅραμα, τὸ ὁποῖον καὶ νὰ τὸ εἴπῃ τις ἔχει κόπον καὶ νὰ τὸ ἀκούσῃ εἶναι φοβερόν, ἀλλὰ ἔχει καὶ πολλὴν εὐφροσύνην καὶ εἰς τὸν λέγοντα καὶ εἰς τὸν ἀκούοντα. Οὗτος λοιπὸν εἶδεν ὅτι ἀνήρ τις λευκοφόρος, φοβερὸς κατὰ τὴν ὄψιν, ἐφάνη ὡς νὰ κατέβῃ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἐστάθη ἐνώπιον τοῦ Χρυσοστόμου προσευχομένου καὶ αὐτοῦ, εἶχε δὲ οὗτος χαρτίον τετυλιγμένον εἰς τὰς χεῖράς του. Ὁ Ἅγιος, καθὼς τὸν εἶδεν, ἔπεσεν ἀπὸ τὸν φόβον του κάτω πρηνὴς καὶ ἐκεῖνος τὸν ἤγειρε καὶ εἷπε· «Μὴ φοβοῦ, ἀλλὰ θάρρει». Τὸν ἠρώτησε τότε ὁ Ἅγιος ποῖος εἶναι, ὁ δὲ εἶπεν· «Ἐγὼ ἦλθα εἰς σέ, πεμφθεὶς ἀπὸ Θεοῦ καὶ δέξου τοῦτο, ὅπερ σοῦ δίδω».