μεθ’ ὅλων τῶν Ἐπισκόπων του νὰ καθαιρέσωσι τὸν Ἅγιον. Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν ἐποίουν συμβούλια, ἔπλεκον ψευδοκατηγορίας, ἐπενόουν ἐγκλήματα, ἔγραφον λιβέλλους, ἐμελέτων τὴν καθαίρεσιν· εὗρον δὲ καὶ πρόφασιν σκανδαλώδη, ὅτι τοὺς ὕβρισεν ὁ Ἅγιος εἰς τὴν διδαχήν του· διότι κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας ἐδίδαξεν ὁ Ἅγιος περικοπὴν ἐκ τῆς Τρίτης τῶν Βασιλειῶν δι’ ἄλλην ὑπόθεσιν, ἔνθα ἔλεγεν οὕτω· «Φέρετε πρός με τοὺς ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης, οἵτινες τρώγουσιν εἰς τὴν τράπεζαν τῆς Ἰεζάβελ, νὰ τοὺς εἴπω ὥσπερ ὁ Προφήτης Ἠλίας· «Ἕως πότε θὰ εἶσθε χωλοὶ καὶ κατὰ τοὺς δύο πόδας; ἐὰν εἶναι θεὸς ὁ Βάαλ, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ» (Γ’ Βασιλ. ιη’ 21)· ἐὰν δὲ διὰ σᾶς θεὸς εἶναι ἡ τράπεζα τῆς Ἰεζάβελ, τότε φάγετε καὶ ἐξεμέσατε».
Αὐτοὺς τοὺς λόγους ὡς ἤκουσαν ἐκεῖνοι, εὗρον αἰτίαν ὅτι τοὺς ἐχαρακτήρισεν ὡς ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης, τὴν δὲ βασίλισσαν ἔλεγον ὅτι τὴν εἶπεν Ἰεζάβελ, προσέθετον δὲ καὶ ἄλλα περισσότερα ἀφ’ ἑαυτῶν καὶ τὰ ἀνέφεραν πρὸς τὸν βασιλέα, παρακινοῦντες αὐτὸν πρὸς ὀργήν. Ταῦτα ἀκούων ὁ βασιλεὺς Ἀρκάδιος, καὶ βλέπων τοὺς Ἀρχιερεῖς, μετέβαλε τὴν εὐλάβειαν, τὴν ὁποίαν εἶχε πρότερον εἰς τὸν Ἅγιον καὶ ἔδωσε πᾶσαν ἐξουσίαν εἰς τὸν Θεόφιλον καὶ τοὺς περὶ αὐτὸν Ἐπισκόπους νὰ ἐξετάσωσι τὰ κατὰ τοῦ Ἁγίου ἐπιφερόμενα ἐγκλήματα· εὗρε δὲ ὁ ἕτοιμος εἰς πᾶσαν κακίαν Θεόφιλος δύο Διακόνους καθῃρημένους ὑπὸ τοῦ Ἁγίου, τὸν μὲν ὡς μοιχόν, τὸν δὲ ὡς φονέα· αὐτὸς τοὺς συνεχώρησε, καὶ τοὺς ἔβαλε νὰ γίνωσι κατήγοροι τοῦ Ἁγίου. Ἔγραψε δὲ καὶ ἐγκλήματα καὶ τοὺς τὰ ἔδωκε νὰ κατηγορήσωσι τὸν Ἅγιον, τὰ ὁποῖα οὐδὲν ἴχνος ἀληθείας εἶχον, ἀλλ’ ἦσαν πλήρη ψεύδους καὶ συκοφαντίας. Ἀπετελεῖτο δὲ τὸ κατηγορητήριον τοῦτο ἀπὸ τεσσαράκοντα κεφάλαια, ἅτινα διελάμβανον τὰ ἑξῆς:
α’ Ὅτι ἔδειρε νέον τινὰ ὀνόματι Εὐλάβιον, τὸν υἱὸν τοῦ Διακόνου Ἰωάννου, ὅστις ἦτο κατήγορος τοῦ Ἁγίου· β’ ὅτι ἄλλος τις Μοναχός, Ἰωάννης καὶ αὐτός, τῇ ἀδείᾳ τοῦ Χρυσοστόμου ἐδάρθη καὶ ἐσύρθη καὶ σίδηρα ἐφόρεσεν ὡς δαιμονιῶν· γ’ ὅτι ἐπώλησε πολλὰ κειμήλια τῆς Ἐκκλησίας· δ’ ὅτι ἐπώλησε τὰ μάρμαρα τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας, τὰ ὁποῖα εἶχε χαρίσει ὁ Νεκτάριος διὰ στρῶσιν τῆς Ἐκκλησίας· ε’ ὅτι ὑβρίζει τοὺς Κληρικοὺς ἀτίμους καὶ διεφθαρμένους· ϛ’ ὅτι τὸν Ἅγιον Ἐπιφάνιον ἔλεγε φλύαρον καὶ δαιμονιῶντα· ζ’ ὅτι ἐπεβουλεύθη ἄνθρωπόν τινα Σεβηριανὸν ὀνόματι, καὶ ἔβαλεν ἀνθρώπους νὰ τὸν φονεύσωσιν· η’ ὅτι ἔγραψε βιβλίον, βρίθον ἐκ συκοφαντιῶν πολλῶν καὶ ὕβρεων κατὰ τῶν Κληρικῶν·