Ἡ βασίλισσα ὅμως, συνηθισμένη εἰς ἀδικίας καὶ πλεονεξίας, δὲν ἠγάπα τὴν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ· μᾶλλον ἐθυμώθη κατὰ τοῦ Ἁγίου καὶ μὲ λόγους ὑβριστικοὺς τοῦ ἀπήντησε λέγουσα· «Ἀγράμματε, δὲν γνωρίζεις τοὺς βασιλικοὺς νόμους, οἱ ὁποῖοι λέγουσιν, ὅτι τὸ ἀμπέλιον ἢ τὸ περιβόλιον, ἐκ τοῦ ὁποίου θὰ φάγῃ ὁ βασιλεὺς καρπόν, γίνεται βασιλικόν;». Ἀλλὰ καὶ πολύλογον τὸν ὠνόμαζε καὶ ὑβριστὴν καὶ ἀπαίδευτον εἰς τὴν γλῶσσαν καὶ πολλὰ ἄλλα τοιαῦτα. Ἦτο δὲ τότε ἡ εἰκοστὴ ἐνάτη τοῦ Αὐγούστου, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐπιτελοῦμεν τὴν μνήμην τῆς Ἀποτομῆς τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου καὶ τότε ὡμίλησεν ὁ Ἅγιος τὸν περίφημον λόγον ἐπ’ Ἐκκλησίας κατὰ τῶν γυναικῶν, οὗ ἡ ἀρχὴ λέγει: «Πάλιν Ἡρωδιὰς μαίνεται, πάλιν ταράττεται, πάλιν τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου ζητεῖ». Αὐτὸς ὁ λόγος ἦτο ξίφος δίστομον εἰς τὴν σκληρὰν καρδίαν τῆς βασιλίσσης, ἀλλ’ εἰς μάτην, διότι δὲν ἠθέλησε νὰ δώσῃ τὴν ἄμπελον τῆς χήρας· τότε ὁ Ἅγιος ἐπῆγε καὶ μόνος του εἰς τὴν βασίλισσαν καὶ τῆς λέγει· «Διατί, εὐγενεστάτη, προστάζουσα τὸν κόσμον νὰ μὴ ἀδικῇ ὁ εἷς τὸν ἄλλον, σὺ μόνη σου ἀδικεῖς τὴν πτωχὴν χήραν;». Ἐκείνη δὲ ἀπήντησεν· «Οὕτω προστάζουσιν οἱ βασιλικοὶ νόμοι». Τῆς λέγει ὁ Ἅγιος· «Ἄδικος νόμος εἶναι αὐτός ἀλλὰ κάμε καλὸν καὶ δὸς τὴν ἄμπελον τῆς πτωχῆς χήρας, διὰ νὰ μὴ ὁμοιάσῃς μὲ τὴν Ἰεζάβελ τὴν γυναῖκα τοῦ Ἀχαάβ, ἥτις ἔλαβεν ἀδίκως τὸν ἀμπελῶνα καὶ τὸν ἀγρὸν τοῦ Ναβουθαί».

Ἀκούσασα ταῦτα ἡ βασίλισσα ἐθυμώθη πολὺ καὶ λέγει· «Ἐγὼ θὰ σὲ μάθω νὰ ὁμιλῇς καλῶς πρὸς τοὺς βασιλεῖς καὶ οὐδὲ εἰς τὴν χήραν θὰ δώσω τίποτε διὰ τὸ ἀμπέλιον, ἀλλὰ δίχως ἀγορᾶς θὰ τὸ λάβωμεν εἰς πεῖσμά σου». Ὕβριζε δὲ καὶ μὲ φωνὰς ἀγρίας ἠπείλησε τὸν Ἅγιον· ἐκεῖνος δέ, ἀντ’ οὐδενὸς ἔχων τὰς ἀπειλάς της, μᾶλλον τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ ἔχων πρὸ ὀφθαλμῶν, ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν χαίρων ὅτι ὑβρίσθη ὑπὲρ δικαιοσύνης. Δὲν παρῆλθον πολλαὶ ἡμέραι καὶ ἦλθεν ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, εἰς τὰς δέκα τέσσαρας τοῦ Σεπτεμβρίου· τότε παραγγέλλει ὁ Ἅγιος εἰς τοὺς θυρωροὺς τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ὑπάγῃ ἡ βασίλισσα, νὰ τὴν κλείσωσιν ἔξω, νὰ μὴ τὴν ἀφήσωσι νὰ ἔμβῃ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Οἱ μὲν ἄλλοι ἔτρεχον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, οὐχὶ μόνον χάριν τῆς ἑορτῆς, ἀλλὰ περισσότερον διὰ νὰ ἀκούσωσι τοὺς γλυκεῖς λόγους τοῦ Ἁγίου· ἡ δὲ Εὐδοξία ἠθέλησε νὰ ὑπάγῃ καὶ αὐτὴ καὶ ὅταν ἐπλησίασεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μὲ δορυφορίαν καὶ τάξιν βασιλικήν, παρευθὺς οἱ θυρωροὶ ἔκλεισαν τὰς θύρας τῆς Ἐκκλησίας.