διότι ὡς εὗρεν ἀφορμὴν μὲ τὴν ἀδικίαν τῆς χήρας νὰ χορτάσῃ χρυσίου, συλλαμβάνει τὸν κακότυχον Παυλάκιον καὶ τοῦ ἀφαιρεῖ ἑκατὸν λίτρας χρυσίου, τὸ ὁποῖον συμποσοῦται εἰς ὀκτὼ χιλιάδας καὶ ὀκτακόσια φλωρία, διότι ἡ λίτρα τοῦ χρυσίου ἀντιστοιχεῖ πρὸς ὀγδοήκοντα ὀκτὼ φλωρία. Τοσοῦτον χρῆμα ἔλαβεν ἡ ἀχόρταστος βασίλισσα, ἔπειτα ἔδωκεν εἰς τὴν Καλλιτρόπην μόνον τριάκοντα ἓξ φλωρία λέγουσα ἀναισχύντως εἰς αὐτήν· «Σὲ φθάνουσιν αὐτά, ὕπαγε καὶ εἰρήνευε».

Ταῦτα ὡς εἶδεν ἡ πολύδακρυς χήρα, ἥτις ἤλπιζεν ἀπὸ τὴν βασίλισσαν, ὡς ὁμόφυλον, νὰ λάβῃ τὸ δικαίωμά της, ἔκλαυσε καὶ ἐδάρθη. Τέλος ἐσυλλογίσθη τὸν Ἅγιον καὶ τρέχει εἰς τοὺς πόδας του, κλαίει, ὀδύρεται, παραπονεῖται, λέγει τὸ ἄδικόν της. Ἤκουσεν ὁ συμπαθέστατος ποιμήν, ὁ κριτὴς τῶν ὀρφανῶν, ὁ ἐκδικητὴς τῶν χηρῶν καὶ κατεμήνυσε τὸν Παυλάκιον τὸν ὀνειδίζει ὡς ἄδικον, ὡς ἅρπαγα, ὡς πλεονέκτην· τοῦ λέγει νὰ δώσῃ τὰ πεντακόσια φλωρία τῆς χήρας, ἐκεῖνος δὲ ἐδικαιολογήθη, ὅτι τὰ ἔλαβεν ἡ βασίλισσα. Τοῦ λέγει ὁ Ἅγιος· «Ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἐκ σοῦ ἔλαβεν ἡ βασίλισσα, ὦ Παυλάκιε, εἶναι διὰ τὰ αὐθεντικὰ δικαιώματα, ἀλλὰ σύ, ἂν δὲν πληρώσῃς τὰ πεντακόσια φλωρία τῆς χήρας, ἀπὸ ἐδῶ δὲν ἐξέρχεσαι». Παρευθὺς διέταξε καὶ τὸν ἔβαλαν εἰς τὴν φυλακὴν τοῦ Πατριαρχείου, κατὰ τὴν τότε συνήθειαν τῶν Χριστιανῶν βασιλέων. Ἡ δὲ βασίλισσα, ὡς τὸ ἔμαθε, παρήγγειλεν εἰς τὸν Ἅγιον νὰ ἀφήσῃ τὸν Παυλάκιον, διότι πολὺ ἐτιμωρήθη. Ἀνταπήντησε δὲ πρὸς αὐτὴν ὁ Ἅγιος· «Ἐὰν θέλῃς νὰ ἀφήσω τὸν Παυλάκιον καὶ τὸν λυπεῖται ἡ Μεγαλειότης σου, δὸς τὰ πεντακόσια φλωρία τῆς χήρας, ἀπ’ ἐκεῖνα τὰ πολλὰ ὅπου ἔλαβες ἐξ αἰτίας αὐτῆς· εἰ δὲ καὶ δὲν τὰ δώσῃς, οὐδὲ ἐγὼ τὸν ἀφήνω, διότι δὲν δύναμαι νὰ παραβλέπω τὰ δάκρυα τῆς χήρας· κάλλιον νὰ παιδεύηται ὁ ἄδικος».

Οἱ λόγοι οὗτοι τοῦ Ἁγίου ἐδαιμόνισαν τὴν βασίλισσαν καὶ παρευθὺς στέλλει δύο ἑκατοντάρχους μὲ διακοσίους στρατιώτας, νὰ ὑπάγωσιν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον καὶ θέλοντος καὶ μὴ θέλοντος τοῦ Ἁγίου νὰ θραύσωσι τὴν θύραν τῆς φυλακῆς καὶ νὰ ἐκβάλωσι τὸν Παυλάκιον. Ἀλλὰ τίς διηγήσεται τοῦ Θεοῦ τὰ μεγαλεῖα ἢ ποῖος λόγος ἐξαρκέσει πρὸς ὕμνον τῶν θαυμασίων αὐτοῦ; Διότι εὐθὺς ὡς ἐπλησίασαν οἱ στρατιῶται πρὸς τὴν θύραν τῆς φυλακῆς, εἶδον θέαμα φρικτὸν καὶ παράδοξον, Ἄγγελος Κυρίου ἵστατο, ὡς ἀστραπὴ φοβερός, κρατῶν δίστομον ρομφαίαν εἰς τὴν χεῖρά του καὶ τοὺς ἀπεδίωξε.