Ἐχειροτόνησαν δὲ καὶ εἰς τὴν Ἔφεσον Μητροπολίτην τὸν Διάκονον τοῦ Ἁγίου Ἡρακλείδην, ὅστις κατήγετο ἀπὸ τὴν νῆσον Κύπρον. Ταῦτα ἐποίησεν ὁ Ἅγιος καθ’ ὅλον ἐκεῖνον τὸν χειμῶνα· τὸ δὲ ἐρχόμενον ἔαρ ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἔρρεε καὶ πάλιν ἀπὸ τὸ χρυσοῦν ἐκεῖνο στόμα ποταμὸς ἀέναος, ποτίζων τὴν Ἐκκλησίαν.

Συνήθειαν εἶχε πάντοτε ὁ Ἅγιος εἰς πᾶσαν του διδαχὰς νὰ κατηγορῇ τοὺς φιλαργύρους, τοὺς ἅρπαγας καὶ τοὺς ἀδικητάς· οἱ ἄρχοντες δέ, ὅσοι ἦσαν εἰς τὰ τοιαῦτα πάθη ἔνοχοι, πάντοτε ἐλεγχόμενοι ὑπὸ τῆς συνειδήσεώς των, ἐγόγγυζον καὶ κατελάλουν τὸν Ἅγιον, τὸν κατέκρινον καὶ ἐβαρύνοντο εἰς τὴν διδαχήν του, ἀλλ’ ὁ Ἅγιος οὐδένα ποτὲ κατηγόρει ἐξ ὀνόματος. Ἄνθρωπός τις ὑπῆρχεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, ὀνόματι Θεοδώριχος, πλούσιος κατὰ πολλὰ καὶ πατρίκιος τὸ ἀξίωμα. Τοῦτον ἐφθόνησεν ἡ βασίλισσα καὶ ἐβούλετο νὰ δημεύσῃ τὴν περιουσίαν αὐτοῦ· πλήν, ἐπειδὴ εἰς τὸ φανερὸν ἐνετρέπετο νὰ τὸν ἀδικήσῃ, διότι δὲν εὕρισκε κατάλληλον αἰτίαν, τοῦ παρήγγειλε νὰ δανείσῃ εἰς τὴν βασιλείαν μέγα ποσὸν ὑπερβαῖνον τὴν δύναμιν αὐτοῦ. Ὁ δὲ σκοπός της ἦτο, ἐὰν τὸ δώσῃ, νὰ μὴ τὸ τοῦ ἐπιστρέψῃ καὶ ἐὰν δὲν τὸ δώσῃ, νὰ εὕρῃ αἰτίαν. Ὁ δὲ ἄρχων, προβλέπων τὸ κακὸν τὸ ὁποῖον ἔμελλε νὰ συμβῇ εἰς αὐτόν, ἐπῆγεν εἰς τὸν Ἅγιον καὶ παρεπονέθη διὰ τὴν ἀδικίαν, ἥτις ἔμελλε νὰ τοῦ γίνῃ. Τότε ὁ Ἅγιος κατέπεισε δι’ ἐπιστολῆς τὴν βασίλισσαν, καὶ ἔκτοτε δὲν ἐπείραξε τὸν Θεοδώριχον.

Μετὰ ταῦτα λέγει ὁ Ἅγιος πρὸς τὸν ἄρχοντα· «Ἐὰν ἤθελε λάβει ἡ βασίλισσα τὴν περιουσίαν σου, καὶ αὐτὴν θὰ ἐστερεῖσο καὶ ὁ Θεὸς χάριν δὲν θὰ σοῦ ἐχρεώστει· ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ Θεὸς σὲ ἠλευθέρωσεν ἀπὸ τὸν πειρασμὸν τῆς βασιλίσσης, πρέπει νὰ μὴ φανῇς καὶ σὺ ἀχάριστος πρὸς τὸν εὐεργέτην σου Θεόν, ἀλλὰ νὰ τὸν εὐχαριστήσῃς μὲ ἐλεημοσύνην καὶ οἰκτιρμοὺς πενήτων». Ἤκουσε ταῦτα ὁ Θεοδώριχος καὶ τοῦ ἤρεσαν αἱ συμβουλαὶ τοῦ Ἁγίου καὶ παρευθὺς ἐχάρισε τὴν περισσοτέραν του περιουσίαν εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον τῆς Ἐκκλησίας, τόσον δὲ μόνον ὀλίγον ἐκράτησεν, ὅσον ἵνα συντηρῆται μετὰ τῆς οἰκογενείας του. Τοῦτο ὡς ἔμαθεν ἡ βασίλισσα ἐθυμώθη, ὕβρισεν, ἠπείλησε, τέλος ἔστειλε καὶ ἐπιστολὴν ὀνειδιστικὴν πρὸς τὸν Ἅγιον, ἡ ὁποία εἶχε τοιαύτην ἔννοιαν· «Διὰ τοῦτο ἐμεσολάβησας διὰ τὸν Θεοδώριχον, νὰ μὴ λάβω τὴν περιουσίαν του, διὰ νὰ τὴν λάβῃς σύ; Καὶ ἐγὼ μὲν γυνὴ οὖσα, ἔπραξα καλλίτερα, ἀπὸ σὲ ὅστις εἶσαι Πατριάρχης, διότι ἐγὼ δὲν ἔλαβα τὸν πλοῦτόν του, σὺ ὅμως καὶ μὲ τὰς δύο χεῖρας τὸν ἤρπασας».