Καὶ ὡς ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς κοινωνίας, ἔλαβε, καὶ αὐτὴ μετὰ τῶν ἄλλων τὸν ἅγιον Ἄρτον ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Ἁγίου εἰς τὰς χεῖρας της, κατὰ τὴν τότε συνήθειαν· ἔπειτα κρυφίως ἔλαβε πάλιν τὸν ἄρτον τῶν αἱρετικῶν ἀφοῦ δὲ τὸν ἔβαλεν εἰς τὸ στόμα της, παρευθύς, ὤ τοῦ θαύματος! ὁ ἄρτος ἐκεῖνος ἔγινε λίθος εἰς τὸ στόμα της. Τοῦτο ὡς εἶδεν ἡ γυνὴ ἐφοβήθη καὶ μετὰ φωνῆς μεγάλης διηγήθη τὸ συμβὰν καὶ ἐξ ὅλης ψυχῆς ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν. Τότε ὁ Ἅγιος ἔβαλε τὴν πέτραν ἐκείνην εἰς τὸ σκευοφυλάκιον πρὸς ἐνθύμησιν τοῦ θαύματος.

Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἦτο ἄνθρωπός τις, Γαϊνᾶς ὀνόματι, ἐκ τῆς Κελτίας ἢ τῆς Ἀλαμανίας, βάρβαρος κατὰ τὴν γλῶσσαν καὶ γνώμην, στρατιωτικός, ὀλίγον δὲ κατ’ ὀλίγον ἀναβιβαζόμενος εἰς τοὺς βαθμοὺς τῆς στρατιωτικῆς ὑπηρεσίας ἔγινε στρατηγὸς τῶν πεζῶν καὶ ἱππέων στρατιωτῶν· ἦτο δὲ Ἀρειανὸς καὶ ἐβουλεύετο κρυφίως νὰ λάβῃ τὴν βασιλείαν· θέλων δὲ νὰ εὕρῃ πρόφασιν, ἡμέραν τινὰ ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν βασιλέα Ἀρκάδιον νὰ τοῦ δώσῃ μίαν Ἐκκλησίαν εἰς τὸ φανερὸν ἐντὸς τῆς Κωνσταντινουπόλεως, νὰ ψάλλωσιν οἱ ὁμόφρονές του Ἀρειανοί. Ὁ δὲ βασιλεὺς εἶπεν εἰς τὸν Ἅγιον, ὅτι καλὸν εἶναι νὰ ποιήσωμεν τὸ ζήτημά του ἴσως τὸν φέρωμεν εἰς τὴν ἀγάπην. Τότε ὁ Ἅγιος εἶπε· «Ἁρμόζει εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ὦ βασιλεῦ, νὰ ἐκδιώξωμεν εὐσεβεῖς Χριστιανούς, οἵτινες κηρύττουσιν ὀρθοδόξως τὴν Ἁγίαν Τριάδα, καὶ νὰ βάλωμεν αἱρετικοὺς νὰ βλασφημῶσιν εἰς τὸ ὁμοούσιον; πῶς νὰ τὸ ὑπομείνῃ ὁ Θεός; ἀλλ’ ἐὰν φοβῆσαι τὸν Γαϊνᾶν, πρόσταξον νὰ ἔλθῃ ἐδῶ ἔμπροσθέν σου, νὰ τοῦ ὁμιλήσω ἐγώ, ἡ δὲ μεγαλειότης σου νὰ ἀκροάζησαι καὶ θὰ ἰδῇς πῶς θὰ τὸν πείσω νὰ μὴ ζητῇ πράγματα ὑπὲρ τὴν δύναμίν του». Ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἐχάρη. Πρωΐας δὲ γενομένης ἐκάλεσε ἐνώπιόν του τὸν Γαϊνᾶν καὶ τὸν Ἅγιον.

Τότε, ὁ μὲν Γαϊνᾶς ἐζήτει πάλιν τὸ πρῶτον ζήτημα ἀπὸ τὸν βασιλέα, ὁ δὲ Ἅγιος λέγει πρὸς τὸν βασιλέα· «Δὲν εἶναι πρέπον, βασιλεῦ, νὰ χαρίζῃς ἐκεῖνο ὅπερ δὲν ὁρίζεις· καὶ ἂν θέλῃς νὰ εἶσαι Χριστιανὸς εὐσεβής, λεῖψον ἀπὸ τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα, ὡς ἡμεῖς οἵτινες λείπομεν ἀπὸ τὰ κοσμικά· εἰς τὸ κράτος τῆς ἐξουσίας σου ἔδωκεν ὁ Θεὸς νὰ ὁρίζῃ τὸν κόσμον, εἰς ἡμᾶς δὲ ἐχάρισε νὰ ὁρίζωμεν τὰς Ἐκκλησίας. Πῶς λοιπὸν ζητεῖς νὰ χαρίσῃς πρᾶγμα, ὅπερ δὲν εἶναι εἰς τὴν ἐξουσίαν σου;». Τοῦ λέγει ὁ Γαϊνᾶς· «Ἀλλὰ τόσον δὲν ἀξίζω καὶ ἐγώ, διὰ νὰ ἔχω ἐξουσίαν νὰ προσκυνῶ εἰς μίαν Ἐκκλησίαν;». Ἀπεκρίθη ὁ Ἅγιος· «Ὅλαι αἱ Ἐκκλησίαι ἰδικαί σου εἶναι· ἂν θέλῃς νὰ προσκυνῇς, δὲν σὲ ἐμποδίζει τις».