Βλέπων δὲ ὁ Ἅγιος ὅτι κατέφυγεν εἰς τὸ θυσιαστήριον καὶ ζητεῖ ἔλεος, καὶ μόνον ὅτι δὲν ἐξεψύχει ἀπὸ τὸν φόβον του, ἀνέβη εἰς τὸν ἄμβωνα ὑψηλά, διὰ νὰ τὸν βλέπῃ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, ὅπερ συνήχθη τότε καὶ ἤλεγξε τὸν Εὐτρόπιον, διότι διὰ νὰ ἐκδικηθῇ τοὺς ἐχθρούς του παρεκίνησε τὸν βασιλέα καὶ κατήργησε τὸν νόμον τῆς καταφυγῆς καὶ τὰ λοιπά, τὰ ὁποῖα φαίνονται εἰς τὸν πρὸς Εὐτρόπιον λόγον του. Οὗτος ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου ἐφάνη σκληρὸς εἰς τοὺς Κληρικοὺς καὶ ἄρχοντας καὶ ὠνείδιζον τὸν Ἅγιον ὡς ἀνελεήμονα καὶ ἄσπλαγχνον.
Ἔγινε δὲ καὶ ἄλλη τοιαύτη ὑπόθεσις κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας καὶ ηὔξησαν οἱ κατήγοροι τοῦ Ἁγίου. Ἐντὸς τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἦσαν πολλοὶ Ἀρειανοί, ὁ δὲ Ἄρειος ἔλεγεν ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἄναρχος καὶ ἄκτιστος Θεός, ἀλλὰ κτίσμα καὶ δοῦλος τοῦ Θεοῦ. Οὗτοι εἶχον καὶ ἰδίας Ἐκκλησίας καὶ ἐποίουν διδαχὰς καθ’ ἑκάστην, ὥστε καὶ πολλοὶ τῶν Χριστιανῶν ἀπατώμενοι ἐκ τῶν λόγων τῶν μιαρῶν Ἀρειανῶν ἐγίνοντο αἱρετικοί. Τοῦτο βλέπων ὁ Ἅγιος νὰ γίνεται ἐντὸς τῆς πόλεως, ἔνθα εἶναι θρόνος βασιλικὸς καὶ Πατριαρχικός, ἐζήτει κατάλληλον εὐκαιρίαν νὰ τοὺς ἐκδιώξῃ ἀπὸ τὴν πόλιν. Ὅταν λοιπὸν ἦλθεν ἡ ἑορτὴ τῶν Φώτων καὶ ἐπῆγεν ὁ βασιλεὺς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἐστάθη ὁ Ἅγιος ἔμπροσθέν του καὶ τοῦ λέγει· «Μεγαλειότατε, ἐὰν ἤθελε ρίψει τις λίθους ἀτίμους εἰς τὸ μέσον τῶν πολυτίμων λίθων καὶ εἰς τοὺς μαργαρίτας τοῦ στέμματός σου, ἆρά γε ἤθελες τὸ ὑπομείνει;». Ὁ βασιλεὺς ἀπεκρίθη· «Καταφρόνησιν ἤθελον τὸ νομίσει». Ὁ δὲ Ἅγιος τοῦ λέγει· «Ἀλλὰ ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλέων Χριστὸς δὲν ἀγανακτεῖ, νὰ εἶναι οἱ μιαροὶ Ἀρειανοὶ εἰς τὸ μέσον τῶν Χριστιανῶν, νὰ τοὺς μιαίνωσι μὲ τοὺς βλασφήμους λόγους των; πρέπει, ὦ βασιλεῦ, ἢ νὰ ἐπιστρέψουν καὶ αὐτοὶ καὶ νὰ γίνωσιν Ὀρθόδοξοι ἢ νὰ τοὺς ἐκδιώξῃς ἐκ τῆς Κωνσταντινουπόλεως».
Ἀκούσας ταῦτα ὁ βασιλεὺς ἐδέχθη τὸν λόγον τοῦ Ἁγίου. Πρωΐας δὲ γενομένης, ἐκάλεσε τους πρώτους τῶν Ἀρειανῶν καὶ τοὺς εἶπε τὴν ἀπόφασίν του ἢ νὰ ἐπιστρέψουν ἀπὸ τὴν αἵρεσίν των ἢ νὰ ἐξέλθωσι τῆς πόλεως νὰ κατοικήσωσιν εἰς τὰ προάστια. Τότε ἄλλοι μὲν ἐπέστρεψαν, μὴ θέλοντες νὰ ἀφήσωσι τὰς οἰκίας των καὶ τὰ κτήματά των, ἄλλοι δὲ ἐξῆλθον τῆς πόλεως καὶ κατῴκησαν εἰς τὰ περίχωρα αὐτῆς, ὅμως οὔτε ἐκεῖ εἰρήνευον, ἀλλ’ ὅταν ἦτο μεγάλη ἑορτὴ καὶ ἔψαλλον οἱ Χριστιανοὶ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, εἰσήρχοντο καὶ αὐτοὶ κρυφίως εἰς τοὺς οἴκους τῶν ἀρχόντων, οἵτινες ἦσαν κεκρυμμένοι Ἀρειανοὶ καὶ ἔψαλλον ᾄσματα ἐναντία τῆς Ὀρθοδοξίας, λέγοντες· «Ποῦ εἰσὶν οἱ λέγοντες τὰ τρία μίαν δύναμιν;».