Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Πίστευσόν μοι, Δέσποτα, ὅτι ἐγὼ οὐδόλως τὴν ἐγνώριζα καὶ προχθὲς ἐξελθὼν ἀπὸ τὴν Γάζαν, διὰ νὰ ὑπάγω νὰ προσκυνήσω τοὺς Ἁγίους Ἀναργύρους Κῦρον καὶ Ἰωάννην, μὲ ὑπήντησεν ἔξω τῆς πόλεως καὶ πεσοῦσα εἰς τοὺς πόδας μου ἔλεγεν, ὅτι ἦτο Ἑβραία καὶ ἤθελε νὰ γίνῃ Χριστιανή, μὲ παρεκάλει δὲ νὰ κάμω ἀγάπην διὰ τὸν Κύριον καὶ νὰ τὴν λυτρώσω ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ δαίμονος. Ἐγὼ δὲ φοβούμενος τὸν σκανδαλισμὸν τοῦ λαοῦ, δὲν ἤθελα νὰ τὴν λάβω. Καὶ αὐτὴ μοῦ ἔλεγεν· «Ὁρκίζω σε εἰς τὸν Δεσπότην Χριστόν, νὰ μὴ μὲ ἐγκαταλείψῃς, εἰ δὲ νὰ δώσῃς εἰς αὐτὸν δι’ ἐμὲ ἀπολογίαν κατὰ τὴν ὥραν τῆς κρίσεως». Ἰδὼν λοιπὸν αὐτῆς τὴν εὐλάβειαν καὶ θαρρῶν εἰς τὸν ἑαυτόν μου, ἐπειδὴ εἶμαι εὐνοῦχος, καθὼς μὲ εἴδετε, τὴν ἐπῆρα καὶ τὴν ἐβάπτισα, ἐζητοῦσα δὲ καὶ χρήματα, διὰ νὰ δυνηθῶ νὰ τὴν ἀναπαύσω εἰς Μοναστήριον».
«Ταῦτα ἀκούσας ἐγὼ ἀνεστέναξα λέγων· «Οὐαί μοι, πόσους κεκρυμμένους δούλους ἔχει ὁ Κύριος καὶ ἡμεῖς οἱ ἄθλιοι δὲν τοὺς γνωρίζομεν;». Ἔπειτα εἶπα τὴν ὀπτασίαν εἰς ἐπήκοον πάντων, καὶ τοῦ ἔδιδα χάριν ἐλεημοσύνης ἑκατὸν χρυσᾶ νομίσματα, ἀλλὰ δὲν ἠθέλησε νὰ τὰ λάβῃ λέγων ταῦτα· «Ὁ ἔχων πίστιν, οὐ δεῖται χρημάτων· εἰ δὲ χρημάτων ὅλως ἐρᾷ πίστεως πάντως ἐστὶν ἔρημος», ἤτοι ὅστις ἔχει πίστιν, δὲν χρειάζεται χρήματα· εἰ δὲ καὶ ἀγαπᾷ τὰ ἀργύρια, εἶναι τελείως ἔρημος πίστεως. Ἀπὸ ταῦτα τὰ λόγια ἐκατάλαβα, ὅτι ὁ Μοναχὸς ἐκεῖνος ἦτο κατὰ πολλὰ ἐνάρετος δοῦλος τοῦ Δεσπότου μου καὶ οὕτω λαβόντες ἀμοιβαίως συγχώρησιν, ὁ μὲν Μοναχὸς ἀπῆλθε καὶ συνέδραμε τὴν γυναῖκα καὶ τὴν ἔβαλεν εἰς Μοναστήριον, ἔνθα ἐσώθη, ἐγὼ δὲ ἀπὸ τότε εἶχον τοὺς Μοναχοὺς εἰς περισσοτέραν εὐλάβειαν καὶ ἔκτισα καὶ Πανδοχεῖον διὰ νὰ ὑποδέχωνται εἰς αὐτὸ ὅσους τύχωσι». Ταῦτα εἶπεν ὁ Ἅγιος καὶ κατενύχθησαν ἅπαντες, δοξάζοντες τὸν Κύριον, ὅστις οἰκονομεῖ ποικιλοτρόπως τὴν σωτηρίαν μας.
Εἷς Ἅγιος καὶ παλαιὸς ἐρημίτης, Βιτάλιος τὸ ὄνομα, ἀκούων τοῦ Πατριάρχου τὰς ἀρετὰς καὶ μάλιστα ὅτι δὲν κατέκρινέ τινα, ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν Μονὴν τοῦ Ἀββᾶ Σερίδωνος, εἰς τὴν ὁποίαν ἐμόναζε, καὶ ἦλθεν εἰς Ἀλεξάνδρειαν, διὰ νὰ τὸν δοκιμάσῃ, ἐὰν εὐκόλως ἐσκανδαλίζετο. Μετήρχετο λοιπὸν ὁ Βιτάλιος μίαν πολιτείαν πολὺ αἰσχρὰν καὶ σκανδαλώδη εἰς τὸ φαινόμενον, εἰς δὲ τὸν Θεὸν τὸν βλέποντα τὰ κρυπτὰ τῆς καρδίας πολλὰ εὐάρεστον ἤτοι εἰσελθὼν εἰς τὴν πόλιν, ἔγραψεν ὅλας τὰς πόρνας εἰς ἕνα χαρτὶ καὶ δουλεύων τὸ ἐργόχειρόν του, ἐλάμβανε δέκα ὀβολοὺς τὴν ἡμέραν, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἔδιδε τὸν ἕνα καὶ ἔπαιρνε λουμπινάρια καὶ ἔτρωγε,