Τοιουτοτρόπως ἀκλόνητος γίνεται ἐν τῇ ψυχῇ ἡ τοῦ πονηροῦ οἰκοδομή, ἔχουσα βάσιν καὶ στήριγμα τὸ θεμέλιον τῆς ὑπερηφανείας. Ἐὰν λοιπὸν ἐπιθυμῇς νὰ καταντήσῃ ἄκαρπον τὸ δένδρον τῆς ἀνομίας, τὸ πάθος δηλαδὴ τῆς πικρίας, τῆς ὀργῆς καὶ τοῦ θυμοῦ, πρέπει νὰ ξηράνῃς αὐτὸ ἐντός σου, ἵνα ἡ ἀξίνη τοῦ πνεύματος ἐλθοῦσα ἐκκόψῃ αὐτὸ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλῃ, κατὰ τὴν Εὐαγγελικὴν φωνὴν (Ματθ. γ’ 10, Λουκ. γ’ 9) καὶ ἐκριζώσῃ μετὰ πάσης κακίας. Ἐὰν δὲ ἐπιθυμῇς νὰ κατακρημνίσῃς τὸν τῆς ἀνομίας οἶκον, τὸν ὁποῖον ὁ διάβολος κακῶς οἰκοδομεῖ εἰς τὴν ψυχήν, χρησιμοποιῶν ὡς λίθους προφάσεις διαφόρους, εὐλόγους ἢ παραλόγους, ἐμβάλλων εἰς τοὺς λογισμοὺς λόγους ὑλικοὺς καὶ ὑλικὰς μερίμνας, καὶ θέτων ὡς θεμέλιον σκέψεις ὑπερηφανείας, τὴν ταπείνωσιν ἐν Κυρίῳ ἔχε ἀδιάλειπτον ἐν τῇ καρδίᾳ σου.
Διότι Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ὑπάρχων, τί ἐγένετο Χάριν ἡμῶν; Ἀπὸ ποίου ὕψους φωτὸς ἀποκεκαλυμμενης Θεότητος ἐν οὐρανοῖς δοξαζομένης, κατὰ τὴν δύναμιν τῶν ἄνω πλασμάτων, ἀπὸ πᾶσαν λογικὴν φύσιν Ἀγγέλων, Ἀρχαγγέλων, Θρόνων, Κυριοτήτων, Ἀρχῶν, Ἐξουσιῶν, Χερουβὶμ καὶ Σεραφὶμ καὶ τῶν ἀκατονομάστων νοερῶν Δυνάμεων, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα δὲν ἔφθασαν μέχρις ἡμῶν κατὰ τὸ τοῦ Ἀποστόλου ρῆμα (Ἐφ. α’ 21), εἰς ὁποῖον βάθος ταπεινώσεως κατῆλθεν ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων, διὰ τὴν ἄρρητον αὐτοῦ ἀγαθότητα; Ὡμοιώθη κατὰ πάντα πρὸς ἡμᾶς τοὺς καθημένους ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου (Πρβλ. Ἡσ. θ’ 2), τοὺς διὰ τῆς τοῦ Ἀδὰμ παραβάσεως καταστάντας αἰχμαλώτους καὶ διὰ τῆς ἐνεργείας τῶν παθῶν ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ κυριευθέντας!
Εἰς τοιαύτην λοιπὸν σκληρὰν αἰχμαλωσίαν εὑρὼν ἡμᾶς καὶ τόσον ἐλεεινῶς ζῶντας, διοικουμένους δὲ ὑπὸ τοῦ ἀοράτου καὶ πικροῦ θανάτου, δὲν ἀπεποιήθη ἡμᾶς ὁ πάσης κτίσεως, ὁρατῆς καὶ ἀοράτου, Δεσπότης, ἀλλὰ ταπεινώσας ἑαυτὸν ἀνέλαβε τὸν ὑπὸ τῶν παθῶν τῆς ἀτιμίας καὶ ἐπιθυμίας, διὰ δεσποτικῆς ἀποφάσεως καταδικασθέντα ἄνθρωπον, κατὰ πάντα ὅμοιος μὲ ἡμᾶς γενόμενος πλὴν τῆς ἁμαρτίας (Ἑβρ. δ’ 15), χωρὶς δηλαδὴ ἀτιμίας ἐκ τῶν παθῶν. Διότι ἀνέλαβε πάντα τὰ διὰ τὴν ἁμαρτίαν τῆς παραβάσεως εἰς τὸν ἄνθρωπον ἐπιβληθέντα ὑπὸ τῆς δεσποτικῆς ἀποφάσεως ἐπιτίμια, θανάτου, κόπου, πείνης, δίψης καὶ τὰ τούτοις ὅμοια, γενόμενος ὅπως εἴμεθα ἡμεῖς, διὰ νὰ γίνωμεν καὶ ἡμεῖς ὅπως εἶναι καὶ Ἐκεῖνος.