Τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν ΜΑΡΚΟΥ τοῦ Ἀσκητοῦ, Ἐπιστολὴ πρὸς Νικόλαον μονάζοντα.

Ὁπωσδήποτε, θὰ ἔλθῃ ὁ τὰ κρύφια τοῦ σκότους ἀποκαλύπτων, ὁ φέρων εἰς φῶς τὰς σκέψεις τοῦ νοός, ὁ δικαιότατος Κριτής, ὁ μήτε πλούσιον ἐντρεπόμενος, μήτε πτωχὸν ἐλεῶν· ὁ τὸ σχῆμα τὸ ἔξωθεν ἀφαιρῶν καὶ τὴν ἀλήθειαν τὴν ἔνδοθεν κεκρυμμένην φανερῶν. Ὁ κοσμῶν διὰ στεφάνων ἐνώπιον τοῦ Πατρός Του, παρουσίᾳ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, τοὺς κατὰ συνείδησιν πολιτευομένους καὶ τοὺς ἀληθεῖς ἀγωνιστὰς καὶ ἀθλητάς. Ὁ καταισχύνων ἐκείνους, οἵτινες περιβαλλόμενοι ὑπὸ τοῦ σχήματος καὶ ἐμφάνισιν εὐσεβείας ἐπιδεικνύοντες, τὴν φαινομενικὴν μόνον πολιτείαν ἐμφανίζουν εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ἀνωφελῶς εἰς αὐτὴν ἐμπιστευόμενοι, κατὰ σκέψιν μόνον περιπατοῦντες εἰς τὴν Ἄνω Ἐκκλησίαν τῶν Ἁγίων. Θὰ ἔλθῃ Ἐκεῖνος, ὅστις θριαμβεύει ἐπὶ πάσης τῆς οὐρανίου στρατιᾶς, ἵνα τοὺς οὕτω ἐλεεινῶς αἰσχυνομένους ἀποστείλῃ εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον μετὰ τῶν μωρῶν παρθένων, αἵτινες τὴν ἐξωτερικὴν παρθενίαν διεφύλαξαν. Ἂν καὶ δὲν ἐκλήθησαν μόνον πρὸς τοῦτο· διότι εἶχον ὀλίγον ἔλαιον ἐκ τὰ ἀγγεῖα, δηλαδὴ μερικὰς ἀρετὰς καὶ ἐξωτερικὰς πράξεις, εἶχον δὲ καταστῆ μέτοχοι καὶ τινων χαρισμάτων. Διὰ τοῦτο καὶ αἱ λυχνίαι αὐτῶν μέχρι τινὸς ἤναπτον. Ἀλλὰ ἐξ ἀμελείας, ἀγνοίας καὶ ραθυμίας δὲν ἐπρονόησαν, ὥστε νὰ ἀντιληφθοῦν ἀκριβῶς τὸ πλῆθος τῶν ἐσωτερικῶν παθῶν, τῶν ὑποκινουμένων ὑπὸ τῶν πονηρῶν πνευμάτων.

Ἐφθείροντο λοιπὸν τὰ νοήματα αὐτῶν ἀπὸ τὰς ἀντιδραστικὰς καὶ σκοτεινὰς ἐνεργείας, καὶ μὲ τὸν ὑποχωροῦντα λογισμόν των ἐδελεάζοντο κρυφίως καὶ ἐνικῶντο ὑπὸ τούτων τῶν φρικτῶν παθῶν. Τοῦ κακίστου φθόνου, τῆς μισοκάλου ζηλοτυπίας, τῆς ἔριδος, τῆς φιλονεικίας, τοῦ μίσους, τῆς ὀργῆς, τῆς πικρίας, τῆς μνησικακίας, τῆς ὑποκρισίας, τοῦ θυμοῦ, τῆς ὑπερηφανείας, τῆς κενοδοξίας, τῆς ἀνθρωπαρεσκείας, τῆς φιλαργυρίας, τῆς ἀκηδίας, τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας, ἥτις τὴν ἡδυπάθειαν ἐν τῷ λογισμῷ κατεργάζεται, τῆς ἀπιστίας, τῆς ἀφοβίας, τῆς δειλίας, τῆς λύπης, τῆς ἀντιλογίας, τῆς ἐκ τοῦ ὕπνου χαυνώσεως, τῆς οἰήσεως, τῆς ἀπαιτήσεως νὰ ἔχουν πάντοτε δίκαιον, τῆς ἐπάρσεως, τῆς ἀλαζονείας, τῆς ἀπληστίας, τῆς ἀσωτείας, τῆς πλεονεξίας, τῆς ἀπελπισίας, ἥτις εἶναι τὸ χειρότερον τῶν παθῶν καὶ τῶν λεπτῶν τῆς κακίας ἐνεργειῶν.