Αὐτὸν τὸν πολύτιμον θησαυρὸν τῆς ταπεινοφροσύνης ἀποκαλύπτει σήμερον εἰς ἡμᾶς ἡ ἄσπιλος νύμφη καὶ Παρθένος Μαρία. Διότι, ὅτε προσταχθεὶς ἐπέμφθη πρὸς αὐτὴν ὁ οὐράνιος στρατιώτης, ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, διὰ νὰ φέρῃ πρὸς αὐτὴν τὸ χαροποιὸν μήνυμα τοῦ προανάρχου Πατρός, ὅτι ἐξελέγη Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, δὲν ἀφῆκε καθόλου τὴν μακαρίαν ψυχήν της νὰ ἀνέλθῃ εἰς τὰ ὑψηλὰ καὶ νὰ πέσῃ εἰς τὴν ὑπερηφάνειαν, ἀλλ’ εὐθὺς ὡς ἤκουσε τὸ τόσον ὕψος, εἰς τὸ ὁποῖον τὴν ἀνεβίβασεν ὁ οὐράνιος Βασιλεύς, διὰ νὰ τὴν κάμῃ Βασίλισσαν ὅλου τοῦ κόσμου, διὰ νὰ τὴν κάμῃ ἰδικήν Του ἄμωμον νύμφην, ἐταπεινώθη καὶ ὠνομάσθη δούλη· «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα σου» (Λουκ. α’ 38). Διὰ νὰ γνωρίσητε λοιπὸν καλύτερον τὸ μεγαλεῖον τῆς ταπεινοφροσύνης, ἀπεφάσισα σήμερον κατὰ τὴν χαρμόσυνον ταύτην ἡμέραν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, νὰ σᾶς ἀποδείξω, ὅτι ὅσα μεγαλεῖα καὶ δόξας ἔλαβεν ἡ Παρθένος Μαρία, ὅλα τὰ ἐκέρδησεν ἀπὸ τὴν ἀρετὴν τῆς ταπεινώσεως καὶ τὴν ὑπακοὴν τὴν ὁποίαν ἔδειξε σήμερον πρὸς τὸν Ἀρχιστράτηγον Εὐαγγελιστήν. Αὐτὰ θέλετε ἀκούσει σήμερον μὲ βραχυλογίαν, ἂν λάβω ἀπὸ ὑμᾶς μετὰ προσοχῆς τὴν φιληκοΐαν.

Ὅλα τὰ τάγματα, Χριστιανοὶ Ὀρθοδοξότατοι, τῶν ἀπ’ αἰῶνος Ἁγίων, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Πατριαρχῶν, Μαρτύρων, Ὁσίων, ἔλαβον Χάριτας καὶ δόξας ἀπὸ τὸν ἐπουράνιον Θεόν, διὰ τὰς ἀρετὰς τὰς ὁποίας εἶχον· ποτὲ ὅμως δὲν ἔφθασαν νὰ λάβουν ἐκείνας τὰς Χάριτας τὰς ὁποίας ἔλαβεν ἡ Θεοτόκος ἀπὸ τὸν Υἱόν της καὶ Θεόν. Διότι, λόγου χάριν, ἂν οἱ Βασίλειοι εἶχον τὴν ἀρετὴν τῆς ἐγκρατείας, ἂν οἱ Χρυσόστομοι τὴν ἀρετὴν τῆς ταπεινότητος, ἂν οἱ Γρηγόριοι τὴν φιλοσοφίαν, οἱ Νικόλαοι τὴν ἐλεημοσύνην, οἱ Γεώργιοι, οἱ Δημήτριοι, οἱ Θεόδωροι τὴν δίψαν διὰ τὸ Μαρτύριον, οἱ Ἀντώνιοι, οἱ Εὐθύμιοι τὴν προθυμίαν εἰς τὴν ἀσκητικὴν ζωὴν καὶ ἂν ὁ χορὸς ὅλος τῶν Δικαίων ἠσπάζοντο τὴν σκληραγωγίαν καὶ τὴν ἀπάθειαν, ἕκαστος ἐξ αὐτῶν ἔλαβε, διὰ τὴν ἀρετήν του, κάποιαν χάριν ἀπὸ τὸν Θεόν. Ὁ εἷς ἠξιώθη νὰ ἐγείρῃ νεκρούς, ὁ ἄλλος νὰ ἰατρεύῃ δαιμονιῶντας, ὁ ἕτερος νὰ προλέγῃ τὰ μέλλοντα καὶ ὁ ἄλλος ἄλλα χαρίσματα, ἕκαστος κατὰ τὴν ἀρετὴν τὴν ὁποίαν ἤσκησεν. Ἀλλὰ ποτὲ δὲν ἔφθασε κανεὶς ἐξ αὐτῶν νὰ λάβῃ τόσας Χάριτας ὅσας ἔλαβεν ἡ Παναγία Παρθένος ἀπὸ τὸν μονογενῆ Της Υἱόν· μάλιστα, ὅλοι οἱ Ἅγιοι ἡνωμένοι δὲν ἠξιώθησαν νὰ λάβουν τὰ μεγαλεῖα καὶ τὰς Χάριτας, τὰς ὁποίας ἔλαβε μόνη ἡ Παρθένος Μαρία· εἰς αὐτὴν εὑρίσκεται ὅλη ἡ ἐπισκίασις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ διὰ τοῦτο λέγεται πλήρης Χαρίτων, ἤτοι γεμάτη ἀπὸ ὅλας τὰς Χάριτας τοῦ Παναγίου καὶ τελεταρχικοῦ Πνεύματος.