Λόγος Γ’. Πανηγυρικὸς εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς Θεοτόκου. Ὑπὸ Μακαρίου Σκορδίλη ἢ Κωφοῦ.

Ἀλλὰ ἂν ἡ ταπείνωσις τῆς Ἰουδήθ, Χριστιανοί, καὶ ἡ ταπείνωσις τῆς Ἰαὴλ ἐχάρισε καὶ εἰς τὰς δύο τόσην ἀνδρείαν, ὥστε ἡ μία νὰ φονεύσῃ τὸν Ὀλοφέρνην καὶ ἡ ἄλλη τὸν Σισάρα, εἶναι ὅμως δυνατὸν ἡ ταπείνωσις τῶν δύο αὐτῶν γυναικῶν νὰ συγκριθῇ μὲ τὴν ταπείνωσιν τῆς Θεοτόκου Μαρίας; Ὄχι βεβαίως. Διατί δὲ τοῦτο; Διότι ἡ ταπείνωσις τῶν δύο ἐκείνων γυναικῶν φαίνεται ὡς σκιὰ μικροτάτη πρὸ τῆς ἀσυγκρίτου ταπεινώσεως τῆς Παρθένου. Διότι, ἂν ἀληθῶς ἡ Ἰουδὴθ καὶ ἡ Ἰαὴλ ὑψώθησαν διὰ τὴν ἐπικράτησιν τῆς ἀνδρείας, τὴν ὁποίαν ἔδειξαν, ἡ Ὑπεραγία Παρθένος ὑπερυψώθη, διὰ νὰ γίνῃ Βασίλισσα τοῦ κόσμου καὶ Μήτηρ τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ. Καὶ ἂν ἡ Ἰουδὴθ ἐφόνευσε τὸν Ὀλοφέρνην καὶ ἡ Ἰαὴλ τὸν Σισάρα καὶ καυχῶνται διὰ τὴν νίκην των, ἐφόνευσε καὶ ἡ Παρθένος τὸν ὑπερήφανον διάβολον, ὅστις εἶναι ὁ νοητὸς Ὀλοφέρνης καὶ ὁ Σισάρα. Καὶ ἂν ἡ Ἰουδὴθ καὶ ἡ Ἰαὴλ ἐπροξένησαν χαρὰν εἰς τὸ γένος τῶν Ἑβραίων, μὲ τὸ νὰ φονεύσουν τοὺς ἐχθρούς των καὶ νὰ μὴ ἀφήσουν νὰ αἰχμαλωτισθοῦν οἱ Ἑβραῖοι εἰς τὰς χεῖρας των, ἀφανίσασαι τὸ κράτος καὶ τὴν βασιλείαν των, ἡ Παρθένος Μαρία ἐπροξένησεν ὅλην τὴν χαρὰν εἰς ὅλον τὸ ἀνθρώπινον γένος, διότι ἐφόνευσε τὸν ἐχθρὸν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καὶ δὲν ἀφῆκε νὰ αἰχμαλωτισθῶσιν οἱ ἄνθρωποι εἰς τὰς χεῖρας του, ἀλλ’ ἠλευθέρωσε μάλιστα καὶ ὅλους τοὺς ἀπ’ αἰῶνος Προπάτορας, τοὺς ὁποίους ἐκεῖνος ἐτυράννει βιαίως εἰς τὴν κόλασιν καὶ ἠφάνισε τὸ κράτος, τὸ βασίλειον καὶ τὴν τυραννίαν του.

Καθὼς λοιπὸν δὲν ἠμπορεῖ νὰ συγκριθῇ αὕτη ἡ νίκη τῶν γυναικῶν μὲ τὸ ὕψος καὶ τὸ μεγαλεῖον τῆς Παρθένου ἀξιωθείσης νὰ γίνῃ Βασίλισσα ὅλου τοῦ κόσμου καὶ Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, ὁμοίως καὶ ἡ ταπείνωσις τῶν δύο αὐτῶν γυναικῶν δὲν ἠμπορεῖ νὰ συγκριθῇ μὲ τὴν ταπείνωσιν τῆς Παρθένου, ἀλλ’ ἐνώπιον ταύτης, ἡ ἰδική των φαίνεται ὡς σκιὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντος. Καὶ καθὼς ἕνας Ὀλοφέρνης καὶ ἕνας Σισάρα, φονευθέντες διὰ τὴν κακίαν καὶ τὴν τυραννίαν των, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συγκριθοῦν μὲ ἕνα πεφονευμένον καὶ μιαρὸν διάβολον, διὰ τὴν ἄπειρον τούτου κακίαν καὶ τὴν τυραννίαν του, ὁμοίως δὲν ἠμπορεῖ νὰ συγκριθῇ ἡ χαρὰ καὶ ἡ ἐλευθερία τοῦ γένους τῶν Ἑβραίων, μὲ τὴν χαρὰν καὶ τὴν ἐλευθερίαν ὅλης τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, τὴν ὁποίαν ἠλευθέρωσεν ἡ Παρθένος. Κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ ταπείνωσις τῶν δύο αὐτῶν γυναικῶν δὲν ἠμπορεῖ νὰ συγκριθῇ ποτὲ μὲ τὴν ταπείνωσιν τῆς Παρθένου, ἀλλὰ φαίνεται ὡς μικρὰ μόνον σκιά.