Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ διατεταγμένος καιρὸς τῆς γεννήσεως, δίχως βλάβην τῆς γαστρός, δίχως φθορὰν τῆς παρθενίας σου, ἀνάμεσα εἰς τὰ σκότη τῆς νυκτός, θέλει γεννηθῆ ἀπὸ Σὲ ἀπάτωρ, Ἐκεῖνος, ὅστις γεννᾶται ἀμήτωρ ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων. Εἷς τὴν ὑπόστασιν καὶ διπλοῦς τὴν φύσιν· ὅλος εἰς τὸν οὐρανὸν ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός, ὅλος καὶ εἰς τὴν γῆν εἰς τὰς ἱεράς σου ἀγκάλας. «Καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν» (αὐτ. 31)· Κατόπιν δὲ ἀπὸ ὀκτὼ ἡμέρας, διὰ νὰ πληρώσῃ τὸν νόμον ὁ ἀρχηγὸς τοῦ νόμου, θέλει περιτμηθῆ ὡς Βρέφος· καὶ ἐπειδὴ μέλλει νὰ εἶναι ὁ Σωτὴρ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θέλει ὀνομασθῆ Ἰησοῦς, ὅπερ ἑρμηνεύεται «σωτηρία» «Οὗτος ἔσται μέγας» (αὐτ. 32).
«Ἀφ’ οὗ θέλει ἀρχίσει, νὰ ἐξαπλώνῃ οὗτος ὁ ἄδυτος Ἥλιος τὰς ἀκτῖνας τῆς Θείας Του παντοδυναμίας, οὗτος διώκων τὴν ψευδώνυμον τῶν εἰδώλων πολυθεΐαν, θέλει κάμει νὰ λάμψῃ εἰς τὰς ἠμαυρωμένας ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων τὸ ζωηφόρον φῶς τῆς ἀληθινῆς Πίστεως. Καίτοι δὲ μικρὸν Βρέφος, ὅμως ὡς κραταιότατος λέων, μὲ βροντόφωνον διδασκαλίαν μέλλει νὰ ἐλέγξῃ τὴν μωρὰν σοφίαν τῶν Ἰουδαίων· νὰ φυγαδεύσῃ τὴν ἀσέβειαν καὶ νὰ ἀπειλήσῃ ὅλον τὸν Ἅδην. Καὶ ὅταν θέλῃ ἀνοίξει τοὺς θησαυροὺς τῆς οὐρανίου δυνάμεως, τότε θέλει μεταβάλει τὰ ὕδατα εἰς νέκταρα· θέλει χαρίσει εἰς τοὺς τυφλοὺς τὸ φῶς, εἰς τοὺς χωλοὺς τὴν ἀνόρθωσιν, εἰς τοὺς ἀρρώστους τὴν ὑγείαν καὶ εἰς τοὺς νεκροὺς τὴν ζωήν. Τὸ ὄνομά Του θέλουσι τρέμει οἱ δαίμονες· εἰς τοὺς λόγους Του θέλουν ὑπακούει τὰ στοιχεῖα καὶ ἡ φύσις θέλει βάλει ἄνω κάτω τοὺς νόμους της εἰς πᾶν Του πρόσταγμα. «Καὶ Υἱὸς Ὕψίστου κληθήσεται» (Λουκ. α’ 32). Ἂν δὲ παρὰ τὰ τόσα θαύματα, τὸ δυσκολόπιστον γένος τῶν Ἰουδαίων δὲν θέλει Τὸν πιστεύσει ὡς Θεὸν ἀληθινόν, θέλει καταβῆ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἰς τὸν Ἰορδάνην καὶ παρρησίᾳ εἰς ὅλους θέλει Τὸν κηρύξει Υἱὸν Θεοῦ, συναΐδιον, σύνθρονον καὶ συνάναρχον μὲ τὸν Πατέρα». «Καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ Πατρὸς Αὐτοῦ» (Αὐτόθι).
«Τέλος πάντων, ἐπάνω εἰς ἕνα σταυρόν, ὡς εἰς βασιλικὸν θρόνον καθεζόμενος ἀκανθοστεφανωμένος Βασιλεύς θέλει δώσει τὴν φοβερὰν ἀπόφασιν ἐναντίον τοῦ ψυχοφθόρου διαβόλου καὶ μὲ τὴν τελευταίαν του ἀναπνοήν, ἐμψυχώνων τὸν τεθαμμένον Ἀδάμ, θέλει τὸν ἐγείρει ἀπὸ τὸν θάνατον εἰς τὴν προτέραν ἀθανασίαν. «Καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας καὶ τῆς Βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (αὐτ. 33).