Τοῦτο ἔδωσεν εἰς τὸν Κόσμον τοὺς Διδασκάλους, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ φῶς τῆς διδασκαλίας των ἐφώτισαν τὰς ἠμαυρωμένας διανοίας, τῶν ἀνθρώπων. Τοῦτο ἔδωσε τοὺς Ποιμένας οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν ποιμαντικὴν ράβδον ἐξώρισαν τοὺς αἱμοβόρους λύκους ἀπὸ τὸ Ἐκκλησιαστικὸν ποίμνιον. Τοῦτο ἔδωσε τοὺς γεωργούς, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ ἄροτρον τοῦ Σταυροῦ, καὶ μὲ τὸν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου ἐγεώργησαν τὰς καρδίας, καὶ σπέρνοντες τὸν Εὐαγγελικὸν σπόρον, ἐθέρισαν τὰς ψυχὰς διὰ τὴν οὐράνιον ἀποθήκην. Τοῦτο τοὺς Μάρτυρας ἔδωσε, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ ἴδιον αἷμά των ἔβαψαν τὴν πορφύραν τῆς Ἐκκλησίας.
Λοιπόν, εὔσπλαγχνε Μαριάμ, παρακαλοῦμέν σε, διὰ τὸ Χαῖρε ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐπροξένησεν εἰς ἡμᾶς τὴν χαράν· διὰ τὸν Ἀγγελικὸν ἐκεῖνον Εὐαγγελισμόν, ὅστις ἐστάθη τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ προοίμιον· χάρισαι εἰς αὐτὸ τὴν προτέραν τιμήν· ἀνάσυρε αὐτὸ ἀπὸ τὴν κοπρίαν τῆς δουλείας εἰς τὸν θρόνον τοῦ βασιλικοῦ ἀξιώματος· ἀπὸ τὰ δεσμὰ εἰς τὸ σκῆπτρον, ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν εἰς τὸ βασίλειον. Καὶ ἂν αὐταὶ αἱ φωναί μας δὲν σὲ παρακινοῦν εἰς εὐσπλαγχνίαν, ἂς σὲ παρακινήσωσιν αὐτὰ τὰ πικρὰ δάκρυα, τὰ ὁποῖα τρέχουν ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμούς μας. Ἀλλ’ ἀνίσως καὶ αὐτὰ δὲν φθάνωσι, ἂς σὲ παρακινήσωσιν αἱ φωναὶ καὶ αἱ παρακλήσεις τῶν Ἁγίων σου, οἱ ὁποῖοι ἀκαταπαύστως φωνάζουσιν ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς δυστήνου Ἑλλάδος. Φωνάζει ὁ Ἀνδρέας ἀπὸ τὴν Κρήτην· φωνάζει ὁ Σπυρίδων ἀπὸ τὴν Κύπρον· φωνάζει ὁ Ἰγνάτιος ἀπὸ τὴν Ἀντιόχειαν· φωνάζει ὁ Διονύσιος ἀπὸ τὰς Ἀθήνας· φωνάζει ὁ Πολύκαρπος ἀπὸ τὴν Σμύρνην· φωνάζει ἡ Αἰκατερίνη ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρειαν· φωνάζει ὁ Χρυσόστομος ἀπὸ τὴν βασιλεύουσαν Πόλιν· καὶ δεικνύοντές σου τὴν σκληροτάτην τυραννίδα τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν, ἐλπίζουσιν ἀπὸ τὴν ἄκραν σου εὐσπλαγχνίαν τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους τὴν ἀπολύτρωσιν [1].
Ἀποδέξου λοιπόν, Παναγία Παρθένε, τὰ δάκρυά μας, τὰ ὁποῖα συνοδεύουσι τὸ μυστήριον, τὸ ὁποῖον ἐτελειώθη εἰς Σέ. Διότι καθὼς τὰ δάκρυα τρέχουν χωρὶς νὰ βλάψουν τοὺς ὀφθαλμούς, οὕτω καὶ ὁ θεῖος Λόγος προῆλθεν ἀπὸ τὴν καθαράν σου μήτραν, δίχως φθορὰν τῆς Παρθενίας σου. Δῶσε τόσην δύναμιν εἰς τοὺς εὐσεβεῖς, ἐναντίον τῶν ἀνθρώποκτόνων καὶ αἱμοβόρων βαρβάρων, ὥστε νὰ σβυσθῇ τελείως τὸ φῶς τῆς ἡμισελήνου, ὅπως λάμψῃ ἔτι περισσότερον τοῦ μυστικοῦ Ἡλίου ἡ ζωοποιὸς ἀκτὶς καὶ δοξασθῇ ἀπὸ ὅλους τὸ Ἅγιόν Σου ὄνομα, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν ναί ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.