Ἐκεῖ ὁ ψυχοφθόρος διάβολος μὲ τὸ δηλητήριον τῆς ἀπάτης, «ἔσεσθε ὡς θεοὶ» (Γεν. γ’ 5), ὅλον τὸ ἀνθρώπινον γένος ἐθανάτωσεν ἐδῶ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, μὲ τὸν Εὐαγγελισμὸν χαῖρε, ἐκήρυξε τὴν σωτηρίαν. Ἐκεῖ ἡ Εὔα, διὰ τὴν μεγάλην της ὑπερηφάνειαν, προελθοῦσαν ἀπὸ τὸ ξύλον τῆς γνώσεως, ἔχασε τὴν θείαν Χάριν· ἐδῶ ἡ Παρθένος, διὰ τὴν βαθεῖαν Της ταπεινότητα, «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου» (Λουκ. α’ 38), ἔγινε Μήτηρ Θεοῦ. Ἐκεῖ ἡ Εὔα ἤκουσε τὸ «Ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα» (Γεν. γ’ 16)· ἐδῶ ἡ Παρθένος, «Ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱὸν» (Λουκ. α’ 31).

Ὦ θεία ἀνάπλασις! Ὦ ἁγία ἀποπλήρωσις! Ὦ ψυχωφελὴς Εὐαγγελισμός! Θαυμάσατε ἄνθρωποι, τὴν ἄπειρον εὐσπλαγχνίαν τὴν εὔσπλαγχνον συγκατάβασιν τοῦ Θεοῦ, ὅστις δὲν ἠρκέσθη νὰ στολίσῃ τὸν ἄνθρωπον μὲ τόσας χάριτας, νὰ τὸν πλουτίσῃ μὲ τόσας δόξας, νὰ ὑποτάξῃ «ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ, πρόβατα καὶ βόας ἁπάσας, ἔτι δὲ καὶ τὰ κτήνη τοῦ πεδίου, τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοὺς ἰχθύας τῆς θαλάσσης, τὰ διαπορευόμενα τρίβους, θαλασσῶν» (Ψαλμ. η’ 7-9). Ἀλλ’ ἐπειδή, μὲ τὴν ἀπατηλὴν συμβουλὴν τοῦ διαβόλου ἔπεσεν ἀπὸ τὴν μακαριότητα εἰς τὰς δυστυχίας, ἀπὸ τὴν ἀθανασίαν εἰς τὸν θάνατον, ἀπὸ τὰ χρυσανθέστατα κάλλη τοῦ Παραδείσου εἰς τὰς ἀκάνθας καὶ τριβόλους τῆς γῆς, ἀπεφάσισεν ἀκόμη νὰ πέμψῃ τὸν Μονογενῆ Του Υἱόν, νὰ πάρῃ φύσιν ἀνθρώπινον ἀπὸ μίαν γυναῖκα, διὰ νὰ τὸν ἀναβιβάσῃ εἰς τὴν προτέραν κατάστασιν, διὰ νὰ τὸν ὑψώσῃ εἰς τὴν προτέραν τιμήν, διὰ νὰ τῷ χαρίσῃ τὴν προτέραν ἀθανασίαν. «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν» (Ἰωάν. γ’ 16). Λοιπόν, ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἔπρεπε νὰ λάβῃ τέλος ἡ πρὸ αἰώνων βουλὴ καὶ νὰ πληρωθῇ αὕτη ἡ Θεία ἀπόφασις.

Ἀλλ’ ἐπειδὴ τὸ μυστήριον ἦτο τόσον ὑψηλόν, τόσον ἀπόκρυφον, τόσον δυσκατανόητον, ὥστε ἂν τυχὸν ἡ Παρθένος ἤθελε συλλάβει ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχε τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, δίχως νὰ φανερωθῇ πρότερον εἰς αὐτὴν ὁ τρόπος, δίχως νὰ ἑτοιμασθῇ μὲ τοὺς λόγους Ἀγγέλου τινὸς διὰ τὴν τοιαύτην ἄσπορον σύλληψιν, ἤθελεν ἑυρεθῆ εἰς μέγαν φόβον καὶ ταραχήν, διὰ τοῦτο, εἰς τοιοῦτον ἔργον, ὡς τοιοῦτος ἐξελέγη ὁ μέγας Στρατηγὸς τῶν οὐρανίων Δυνάμεων, ὁ ἀστραπόμορφος Γαβοιήλ· «Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ Ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. α’ 26). Εἰσελθὼν δὲ μὲ εὐλάβειαν εἰς τὴν οἰκίαν τῆς Παρθένου, τὴν ἀσπάζεται λέγων· «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ» (αὐτ. 28). Ὡς νὰ ἔλεγε· «Πρὸς Σὲ τὴν καθαρὰν καὶ ἀμόλυντον Παρθένον ἔρχομαι ἀπὸ τὸν οὐρανὸν εὐαγγελιστὴς Ἄγγελος·