Ἔπειτα ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν μετὰ πολλῆς ταπεινώσεως καὶ ἠσπάζετο δακρύων τοὺς πόδας τοῦ Γέροντός του Ἱερομονάχου Βησσαρίωνος, κρατῶν δὲ αὐτοὺς ὥραν ἱκανὴν τοὺς κατεφίλει βρέχων αὐτοὺς μὲ τὰ δάκρυά του καὶ λέγων· «Πόδες ἅγιοι, οἵτινες δι’ ἐμὲ τὸν ἁμαρτωλὸν ἐκοπιάσατε, ὁ Θεὸς νὰ σᾶς πληρώσῃ τοὺς κόπους σας». Καὶ ἀποτεινόμενος πρὸς τὸν εὐλογημένον ἐκεῖνον συνοδίτην του, λέγει πρὸς αὐτόν· «Πάτερ τίμιε, σὺ ὁ ὁποῖος διὰ τὴν ἐμὴν ἀγάπην ἄφησες τὴν ἡσυχίαν καὶ τὴν συνοδείαν σου, ὁ Χριστὸς νὰ σοῦ ἀποδώσῃ ἐπαξίως τοὺς μισθοὺς εἰς τὴν Βασιλείαν Του». Ἔπειτα δὲ ἀπὸ ὀλίγον λέγει πάλιν· «Ἅγιε Γέροντα, ἐνόμιζον ὅτι μόλις θὰ ἔφθανον ἐδῶ, θὰ ἐδειλίαζον, ἀλλ’ εὐλογητὸς ὁ Θεός, συμβαίνει ὅλως τὸ ἀντίθετον. Διότι, ἀφ’ ὅτου ἐπάτησα εἰς τὴν γῆν τῆς Μυτιλήνης, ἐγέμισεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ τόσην χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν, ὥστε μὲ βιάζει καὶ διψῶ ἐπιθυμῶν πότε νὰ φθάσω εἰς τὸ ποθούμενον στάδιον τοῦ Μαρτυρίου». Ὁ δὲ Ἱερεὺς Βησσαρίων τὸν ἐνουθέτησε καλῶς νὰ μὴ φοβῆται, ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ὅλην τὴν ἐλπίδα του εἰς τὸν Θεὸν καὶ νὰ μὴ ἐλπίζῃ, μόνον εἰς τὴν ἰδικήν του δύναμιν, ὅταν δὲ σὺν Θεῷ τελειώσῃ, τὸν καλὸν ἀγῶνα τοῦ Μαρτυρίου, νὰ πρεσβεύῃ καὶ ὑπὲρ τῆς ἐκείνου σωτηρίας.

Μετὰ ταῦτα ἤρχισαν νὰ περιπατοῦν διὰ νὰ μεταβοῦν εἴς τι χωρίον, τὸ ὁποῖον ἦτο μακρὰν ἀπὸ τὸν αἰγιαλόν, ἕως ἓν τέταρτον τῆς ὥρας. Βαδίζοντες δὲ εἰς τὴν ὁδόν των συνήντησαν γεωργόν τινα καὶ τὸν ἠρώτησαν ἐὰν εἶναι Τοῦρκοι εἰς τὸ χωρίον ἐκεῖνο. Μαθόντες δὲ παρ’ αὐτοῦ, ὅτι δὲν εὑρίσκονται ἐκεῖ Τοῦρκοι, ἦλθον χαίροντες καὶ ἀμέσως μετέβησαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ἐκεῖ ἦλθε καὶ ὁ παρεφημέριος Γρηγόριος, πρὸς τὸν ὁποῖον, ἐρωτήσαντα πόθεν ἦλθον καὶ τί ζητοῦν, ἀπήντησαν, ὅτι ἔρχονται ἀπὸ τὸ Ὄρος. Ἐν τῷ μεταξὺ ἔφθασε καὶ ὁ ἐφημέριος Παρθένιος ἀπὸ τὴν χώραν, ὅστις τοὺς ἐχαιρέτησε μετὰ πολλῆς χαρᾶς, μαθὼν δὲ ὅτι εἶναι ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, τοὺς ἠρώτα περὶ αὐτοῦ, ἐπειδὴ εἶχε μείνει ἐκεῖ ἄλλοτε καὶ ἐνεθυμεῖτο ὅλα μὲ μεγάλην ἀγάπην. Τότε ὁ Λουκᾶς, στρέψας καὶ ἰδὼν τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, εἶπεν εἰς τὸν συνοδίτην του· «Βλέπεις τὴν Ἁγίαν Βαρβάραν πῶς τὴν ἐδυνάμωσεν ὁ Κύριος καὶ ἐμαρτύρησε διὰ τὴν ἀγάπην Του, ὑπομείνασα τόσα πικρὰ βάσανα, ἂν καὶ ἦτο γυναῖκα;».