Τότε μετέβησαν μετὰ τοῦ Λουκᾶ ἵνα ἀποχαιρετήσουν τὸν Πνευματικὸν Πατέρα Ἀνανίαν, ἐκεῖνος δὲ λαβὼν τὸν νέον ἀπὸ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς, εἶπε πρὸς τὸν Βησσαρίωνα τὸν φοβερὸν τοῦτον λόγον· «Ἰδού, τὸν παραδίδω εἰς τὰς χεῖράς σου διὰ νὰ τὸν περιποιῆσαι μέχρι τοῦ θανάτου του». Εὐχηθεὶς δὲ αὐτούς, ἀπέλυσεν ἐν εἰρήνῃ. Ἔκεῖνοι δέ, παρόντος καὶ τοῦ Ἁγίου Δεσπότου πρώην Λακεδαιμονίας, ἔλαβον τὴν εὐλογίαν του.

Οὕτως ἀφοῦ ἠτοιμάσθησαν, ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Ἄνναν καὶ ἦλθον εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Ξηροποτάμου, κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα [2]. Ἐκεῖ εὑρόντες τὸν προαναφερθέντα Νικόλαον ἐπεβιβάσθησαν εἰς τὸ ἱστιοφόρον τῇ δεκάτῃ τοῦ Μαρτίου καὶ τῇ δεκάτῃ τρίτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἔφθασαν εἰς τὴν Τένεδον. Ὁ δὲ εὐλογημένος Λουκᾶς, ἐκ τῆς πολλῆς προθυμίας, τὴν ὁποίαν εἶχε νὰ τελειώσῃ ταχέως τὸν ἀγῶνα τοῦ Μαρτυρίου, ἰδὼν τοὺς Τούρκους, εἶπεν εἰς τὸν Βησσαρίωνα· «Ἰδού, Πάτερ, εἶναι καὶ ἐδῶ Τοῦρκοι· τί μὲ ἐμποδίζει νὰ μαρτυρήσω; Ἂς τελειώσω ἐδῶ τὸν ἀγῶνά μου». Ὢ γνώμης θεοφιλοῦς! Ὢ ἀγάπης διαπύρου πρὸς τὸν Χριστόν! «Ἰδού, λέγει, Τοῦρκοι, τί μὲ ἐμποδίζει νὰ λάβω τὸν ποθούμενον θάνατον;». Ἄλλος εὐνοῦχος Κανδάκης ὁ Λουκᾶς. «Ἰδοὺ ὕδωρ, εἶπεν ἐκεῖνος· τί κωλύει με βαπτισθῆναι;» (Πράξ. η’ 36). Ὅσην προθυμίαν εἶχεν ἐκεῖνος νὰ βαπτισθῇ εἰς τὸ ὕδωρ, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον καὶ ἐλαφρὸν εἶναι καὶ εὔκολον, τόσην εἶχε καὶ ὁ Λουκᾶς νὰ βαπτισθῇ μὲ τὸ αἷμά του, πρᾶξις ἡ ὁποία καὶ βαρυτέρα ἐξ ὅλων εἶναι καὶ δυσκολοτάτη. Καὶ τοῦτο μὲν ἐζήτει ὁ Λουκᾶς, δὲν ἐφάνη ὅμως εὔλογον εἰς τὸν Βησσαρίωνα νὰ μαρτυρήσῃ ἐκεῖ, ἀφ’ ἑνὸς μὲν διότι ἦτο τότε ἐκεῖ πλῆθος ἀγρίων πολεμιστῶν, ἐξ ἄλλου, δέ, διὰ νὰ μὴ ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τὴν ἀπόφασιν τῶν Πατέρων. Ἀναχωρήσαντες λοιπὸν ἐκεῖθεν μετὰ δύο ἡμέρας, ἦλθον εἰς τὰ Μοσχονήσια εἰς κάποιον εὐλογημένον Χριστιανὸν Χατζῆ Ἀνδρέαν ὀνόματι, ὅστις τοὺς ἐδέχθη ὡς ἀνθρώπους Θεοῦ καὶ τοὺς ἔκαμε μεγάλην περιποίησιν.

Ἀναχωρήσαντες εἶτα ἐκεῖθεν ἦλθον εἰς τὴν Μυτιλήνην μετὰ τοῦ Νικολάου καὶ ἀπεβιβάσθησαν εἰς χωρίον Πάμφυλα καλούμενον, μίαν ὥραν μακρὰν εὑρισκόμενον ἀπὸ τὴν πόλιν. Εὐθὺς δὲ ὡς ἐξῆλθον τοῦ πλοιαρίου, ὁ Λουκᾶς ἔβαλε μετάνοιαν εἰς τοὺς ναύτας καὶ εἶπεν εἰς τούτους τρεῖς φοράς· «Συγχωρήσατέ μοι, ἀδελφοί, καὶ ὁ Θεὸς νὰ σᾶς συγχωρήσῃ».