Πρῶτον λοιπὸν ἔβαλε κατάσαρκα τὸ ἐσώρασον τὸ Μοναχικόν, ἔπειτα τοῦ ἐφόρεσεν ὁ Παρθένιος ἁγιοταφίτικον σάβανον καὶ μὲ τὸ ἔλαιον τοῦ Ἁγίου Τάφου ἐσχημάτισε Σταυρὸν εἰς τὴν κεφαλήν του, πρῶτον εἰς τὸ μέτωπον καὶ μετὰ εἰς τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς του. Κατόπιν ἔδεσε τεμάχιον ὑφάσματος αἱματωμένου ἀπὸ τὸ ὑποκάμισον τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Θεοδώρου καὶ ἔπειτα τοῦ ἐφόρεσε τὰ ἄλλα ἐνδύματα. Ἐλθόντες δὲ μετὰ ταῦτα οἱ τρεῖς ὁμοῦ εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ἀθληφόρου Ἁγίας Βαρβάρας, ἔψαλαν μετὰ κατανύξεως καὶ δακρύων πολλῶν παράκλησιν πρὸς αὐτήν, αἰτοῦντες ὑπὲρ τοῦ Νέου Μάρτυρος Λουκᾶ τὴν θείαν αὐτῆς ἀντίληψιν καὶ βοήθειαν. Ἀκολούθως ἠσπάσαντο ἀλλήλους, ὁ δὲ εὐλογημένος Λουκᾶς δὲν ηὐχαριστήθη μόνον εἰς τὸν ἀσπασμὸν τοῦ προσώπου, ἀλλὰ πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἠσπάζετο μετὰ δακρύων τοὺς πόδας τῶν Ἱερέων καὶ μάλιστα τοῦ Γέροντός του Βησσαρίωνος, λέγων πρὸς αὐτόν· «Εὐχαριστῶ σοι, τίμιε Γέρον, διὰ τὴν ἀγάπην τὴν ὁποίαν ἔδειξες εἰς ἡμᾶς καὶ δι’ ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα μὲ ἐπαρηγόρησες καὶ μὲ ἐστήριξες εἰς τὸν προκείμενον ἀγῶνα».

Καὶ ὁ μὲν Ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ Λουκᾶς ταπεινούμενος ἔλεγε ταῦτα πρὸς τοὺς Ἱερεῖς· ἐκεῖνοι δὲ τίνας λόγους ἔλεγον πρὸς αὐτόν; Ὢ τίς νὰ ἤκουε τοὺς λόγους των ἢ νὰ ἔβλεπεν ἐκείνας τὰς πηγὰς τῶν δακρύων των καὶ νὰ μὴ συμπονέσῃ, ἢ νὰ δείξῃ καὶ αὐτὸς τοὺς ὀφθαλμούς του ὡς δύο δακρυρρόους πηγάς! «Παῦσαι, τέκνον, τοῦ ἔλεγον, παῦσαι, ἀδελφέ, τί λέγεις; Ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοὶ ἔχομεν χρέος νὰ σὲ ἀγαπῶμεν, διότι ὑπερηγάπησας τὸν Χριστὸν καὶ θυσιάζεις ὑπὲρ Αὐτοῦ ὅλον τὸν ἑαυτόν σου. Μὴ ζητεῖς λοιπὸν παρ’ ἡμῶν συγχώρησιν, σὺ μᾶλλον συγχώρησον ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς». Ὁ δὲ μακάριος Λουκᾶς μὲ μεγάλην συντριβὴν καὶ ταπείνωσιν ἔλεγεν· «Ὄχι, ἀδελφοί, ἐγὼ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ ζητῶ συγχώρησιν». Συγχρόνως ἔφθασε καὶ ὁ ἄλλος ἐφημέριος καὶ ἐξεκίνησαν καὶ οἱ τέσσαρες πρὸς τὴν ὁδὸν τῆς πόλεως, οἱ δὲ ἐφημέριοι τοὺς συνώδευσαν μέχρι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Παναγίας, εἰς θέσιν καλουμένην Λευκολαίμη καὶ ἐκεῖ ἀπεχωρίσθησαν.

Ὅταν ἔμειναν μόνοι, ὁ Ἱερομόναχος Βησσαρίων μετὰ τοῦ Μάρτυρος Λουκᾶ εἰσῆλθον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἀφοῦ ἔψαλαν παράκλησιν, πάλιν ἐξεκίνησαν πρὸς τὴν πόλιν. Καὶ ὁ μὲν Μάρτυς προεπορεύετο περὶ τὸ ἓν μίλιον ἔμπροσθεν, ὁ δὲ Βησσαρίων ἠκολούθει ὄπισθεν.