Ταῦτα λέγων ἀπὸ ψυχῆς συντετριμμένης, ἦλθεν εἰς τὴν θύραν τοῦ οἴκου καὶ εὗρε θυρωρόν τινα γέροντα, ὅστις μετ’ ὀλίγον ἀπῆλθε πρὸς ἰδίαν του ὑπηρεσίαν. Τότε ἔμεινεν ἐλευθέρα ἡ ἔξοδος εἰς τὸν Ἐλευθέριον. Μόλις λοιπὸν ἠσθάνθη ἑαυτὸν ἐλεύθερον, διὰ τῆς θείας ἐπικουρίας, ἐξῆλθε μὲ μεγάλην ταχύτητα καὶ δρομαίως ἔφθασεν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον ζητῶν Πνευματικόν τινα γνώριμόν του Πελοποννήσιον, καθήμενον ἀντίκρυ τῆς μικρᾶς θύρας τοῦ Πατριαρχείου. Ὁ δὲ Πνευματικός, ἰδὼν αὐτόν, ἐξέστη· πρὸς τὸν Πνευματικὸν τοῦτον ἐξωμολογήθη ὁ Ἐλευθέριος πάντα, ὅσα διηγήθημεν καὶ ὁμολογῶν ἑαυτὸν Χριστιανόν, τοῦ ἐζήτησεν ἐνδύματα χριστιανικά. Ὁ δὲ Πνευματικός, ἢ ἐπειδὴ δὲν ἠδύνατο νὰ τὰ οἰκονομήσῃ ἢ ἐπειδὴ ἐφοβήθη, δὲν ἐδέχθη τὴν αἴτησιν· συμβουλεύσας ὅμως αὐτὸν μὲ λόγους ψυχωφελεῖς, τὸν ἀπέλυσε. Συνέβη δὲ τότε νὰ βλέπῃ τις τὸν Ἐλευθέριον τρέχοντα ἄνω καὶ κάτω, σπεύδοντα νὰ κρύψῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀνομίας καὶ ἂν ὑπῆρχε τυχὸν πέτρα τις νὰ ὑποκρυβῇ, ὡς τὸ πάλαι ὁ Μωϋσῆς, ἵνα ἴδῃ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ. Οὕτω τρέχων εἰσῆλθεν εἰς πλοιάριον καὶ διεπέρασεν εἰς τὸν Γαλατᾶν, σπεύσας δὲ ἀνέβη εἰς τὸ Σταυροδρόμιον καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ παλάτιον τοῦ πρέσβεως τῆς Ρωσίας. Ἐκεῖ μετὰ μεγάλης φωνῆς ἐβόησε, λέγων· «Δόξα σοι τῷ ἀναγαγόντι με ἐξ Ἅδου καὶ σκιᾶς θανάτου, Χριστῷ τῶ Θεῷ».

Οἱ δοῦλοι τοῦ παλατίου ἰδόντες τὸν Ἐλευθέριον μὲ στολήν τῶν Ἀγαρηνῶν, ἐξέστησαν, ἐπειδὴ ἐγνώριζον ὅτι οὗτος πρότερον ἦτο Χριστιανός, διότι παρέδραμεν ὁ λόγος νὰ δηλώσω ὅτι ὅτε εὑρίσκετο διὰ πρώτην φορὰν εἰς Κωνσταντινούπολιν, ἔμεινεν ὀλίγον καιρὸν ἐντὸς, αὐτοῦ τοῦ παλατίου καὶ ἦτο γνωστὸς εἰς ὅλους. Μαθόντες δὲ ἐκεῖνοι τὰ κατ’ αὐτὸν καὶ συμπονέσαντες, ἐξέδυσαν αὐτὸν εὐθὺς τὰ δηλωτικὰ τῆς ἀσεβείας ἱμάτια καὶ τὸν ἐνέδυσαν χριστιανικὰ καὶ εἰς κοινὴν πανήγυριν συναθροισθέντες, ἐδόξασαν μὲν τὸν Θεόν, ὡς ἔπρεπεν, ἐπὶ τῇ τοιαύτῃ διὰ τῆς οἰκονομίας Του ἐλευθερίᾳ τοῦ δούλου Του, κατεγέλασαν δὲ τὴν κατάπτυστον πλάνην τῶν Ἀγαρηνῶν, περιφρονήσαντες τὰ πολυτελῆ ἐκεῖνα φορέματα. Μετὰ δὲ ἡμέρας τέσσαρας, εὑρόντες πλοῖον, τὸ ὁποῖον ἔμελλε νὰ πλεύσῃ διὰ τὸν Στρυμονικὸν κόλπον καὶ τὸ ὁποῖον θὰ διῄρχετο ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος Ἄθω, ἐπεβίβασαν εἰς αὐτὸ τὸν Ἐλευθέριον. Εἶχε δὲ συνοδίτην καὶ θεοφιλῆ τινα Χριστιανὸν Πελοποννήσιον ἀπὸ τὰς παλαιὰς Πάτρας, Ἰωάννην καλούμενον, ὅστις ἦτο ἕτοιμος νὰ ἐκπλεύσῃ μὲ ἄλλο πλοῖον διὰ τὴν Ρωσίαν, ἀλλ’ ὅστις μαθὼν τὰ τοῦ Ἐλευθερίου, συνώδευσεν αὐτόν, ἐλθὼν μετ’ αὐτοῦ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος τοῦ Ἄθω.