Πόσα τότε δάκρυα δὲν ἔρρευσαν ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ Ἐλευθερίου! Πόσοι ἀναστεναγμοί, φωναί, ὀλολυγμοὶ καὶ οἰμωγαὶ δὲν ἀνεδόθησαν ἀπὸ τὸ στῆθος ἐκείνου!
Οὕτω λοιπὸν ἀμφότεροι συλλυπούμενοι καὶ συμπάσχοντες ὥραν ἱκανὴν καὶ πολλὰ εἰπόντες ἀπεχωρίσθησαν, ὁ δὲ Ἐλευθέριος ἦλθε πάλιν εἰς τὸν εἰρημένον Χαραλάμπην. Μετὰ δὲ ἀπὸ εἴκοσιν ἐννέα ἡμέρας μεγάλως παρακληθεὶς ἀπὸ τὸν Ὀνούφριον ὁ εἰς τὴν αὐτὴν Σκήτην τοῦ Προδρόμου εὑρισκόμενος Πνευματικὸς Πανοσιώτατος Νικηφόρος, ὑπεδέχθη εἰς τὴν συνοδείαν του τὸν Ἐλευθέριον, ἥτις καὶ συνεκροτήθη τότε ἐκ πέντε ἀδελφῶν ἐκ τῆς αὐτῆς πατρίδος, τῆς κώμης Δημητσάνης πάντων καταγομένων, πρῶτος τῶν ὁποίων ὑπῆρχεν ὁ Γέρων Ἀκάκιος, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ ἀνέθηκεν ὁ Πνευματικὸς Νικηφόρος τὴν ἐπιμέλειαν τοῦ Ἐλευθερίου. Ἀφοῦ λοιπὸν ἐξωμολογήθη ὁ Ἐλευθέριος ἅπαντα τὰ κατ’ αὐτόν, ἐδέχθη εὐπειθῶς τὸν κανόνα, τὸν ὁποῖον ὥρισεν εἰς αὐτὸν ὁ Πνευματικός. Ἄξιον δὲ ἦτο νὰ βλέπῃ τις τὸν νέον ἐκεῖνον καὶ ἀσυνήθιστον ὑποτακτικόν, πρόθυμον καὶ ἕτοιμον εἰς ὅλα τὰ προστασσόμενα καὶ ἐκτελοῦντα μετὰ πάσης ἀκριβείας πᾶν τὸ διατεταγμένον. Κατὰ τὸ διάστημα δὲ τῶν πρώτων τούτων ἡμερῶν τῆς ἡσυχίας καὶ τῆς ὑποταγῆς του ἐπόθει ὁ μακάριος Ἐλευθέριος νὰ μάθῃ τι περὶ τῆς μητρός του, μαθὼν δὲ ὅτι ἄνθρωπός τις ἦλθεν ἀπὸ τὴν πατρίδα του Πελοπόννησον, λαβὼν ἄδειαν παρὰ τοῦ Πνευματικοῦ του Πατρός, ἦλθε πρὸς συνάντησιν ἡμῶν.
Ὅταν λοιπὸν ὁ Ἐλευθέριος ἦλθε πρὸς ἡμᾶς, ἡμεῖς ὡς ὑπὸ Θεοῦ ὁδηγηθέντες, ἀπεστείλαμεν αὐτὸν πρὸς τὸν παναγιώτατον Πατριάρχην πρώην Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριον [7] παραχειμάζοντα τότε ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Ἰβήρων, διὰ νὰ μάθῃ δῆθεν παρ’ αὐτοῦ περὶ τοῦ ἀνδρὸς τὸν ὁποῖον ἐζήτει καὶ περὶ τῆς μητρός του. Ὁ δὲ μακάριος Γρηγόριος, ὑπὸ ὑψηλοτέρου λογισμοῦ καθοδηγούμενος ἐπέπληξεν αὐτὸν σφοδρῶς καὶ τὸν ἀπεδίωξεν εἰπών· «Τί ἐνδιαφέρεσαι σὺ περὶ ἐκείνων; Ἡσύχασον καὶ φρόντισον τὰ περὶ τοῦ ἑαυτοῦ σου μόνον». Ὤ! πόσον ἰσχύει ἔλεγχος εἰς καλὴν καρδίαν, ἐν καιρῷ τῷ προσήκοντι λεγόμενος! Ἔφυγεν ἐκεῖθεν ὁ Ἅγιος ἀποδιωχθείς, ἀλλ’ ἴδετε, ἀδελφοί, πῶς, λαβὼν ἀφορμήν, ὡς φρόνιμος, ἐκ τούτου ἐδόθη ὅλος εἰς τὴν ἡσυχίαν καὶ ἔμεινε, τοῦ λοιποῦ ἀπερίσπαστος μόνον εἰς ἑαυτὸν καὶ τὸν Θεὸν προσέχων.