Ταῦτα εἰπὼν ὁ Μάρτυς καὶ ποιήσας τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ ἠσπάσθη τὸν Σταυρόν, τὸν ὁποῖον ἐκράτει εἰς τὰς χεῖράς του, γεμᾶτος ἀπὸ φαιδρότητα καὶ θεοχαρίτωτος, ἀφ’ ἑαυτοῦ, χωρὶς προσταγήν, ἐγονάτισε κλίνας μόνος τὴν κεφαλὴν καὶ εἶπε· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, εἰς χεῖράς Σου παρατίθημι τὸ πνεῦμά μου». Ἐλθὼν δὲ ὁ δήμιος καὶ κτυπήσας ἅπαξ, δὲν ἀπέκοψε τὴν κεφαλήν. Ὁ δὲ Μάρτυς, ὦ τῆς θαυμασίας σου γενναιότητος λαμπρότατε τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητὰ Εὐθύμιε, εἶπεν εἰς τὸν δήμιον· «Κτύπα καλά». Καὶ πάλιν ἐκτύπησεν ὁ δήμιος ἐκ δευτέρου, ὅμως μέρος μόνον τῆς σαρκὸς ἀπέκοψεν. Ἐκμανεὶς τότε ὁ ἀλιτήριος ἥρπασε τὸν Μάρτυρα ἀπὸ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς καὶ ἔσφαξεν αὐτὸν ἀπὸ τὸν λαιμόν, ὡς πρόβατον, διὰ νὰ πληρωθῇ ἡ προφητεία τοῦ Μάρτυρος, εἰπόντος, ὅτι ὡς πρόβατον μέλλουν νὰ μὲ σφάξωσι». Καὶ οὕτως ὁ γενναῖος, ἀήττητος καὶ πανεύφημος Εὐθύμιος ἔτυχε τοῦ ποθουμένου Μαρτυρίου καὶ μακαρίου τέλους κατὰ τὴν κβ’ (22 αν) τοῦ μηνὸς Μαρτίου, Κυριακὴν τῶν Βαΐων καὶ ὥραν ἕκτην τῆς ἡμέρας.
Ὕμνησαν τότε Ἄγγελοι τὸν ἰσάγγελον, ἐκρότησαν Μάρτυρες τὸν συμμάρτυρα, εὐφήμησαν Ὅσιοι τὸν Ὅσιον· ὑπεδέξαντο οὐράνια σκηνώματα τὸν οὐρανόφρονα καὶ στέφη ἄφθαρτα κατέστεψαν τὴν παναοίδιμον καὶ ἱερὰν ἐκείνην κεφαλὴν τοῦ καλλινίκου Ὁσιομάρτυρος Ἁγίου Εὐθυμίου. Ἀλλὰ τίς δύναται νὰ διηγηθῇ πλήρως τὴν χαρὰν τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὴν εὐφροσύνην τὴν ὁποίαν ἔδειξαν, ὅτε εἶδον καὶ ἤκουσαν, ὅτι ὁ Ἀθλητὴς ἐσάλπισε τὰ νικητήρια; Πλήθη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἐσκίρτησαν καὶ πάντες ὁμοφώνως ἐδόξασαν τὸν Θεόν. Τὸ δὲ ἀθλητικὸν σῶμα τοῦ Μάρτυρος ἵστατο εἰς τὰ γόνατα, χωρὶς νὰ πέσῃ κάτω, πρὸς θαυμασμὸν τῶν ὁρώντων. Ἵνα δὲ μὴ καταισχύνωνται περισσότερον οἱ ἐναντίοι, ὤθησαν αὐτὸ ρίψαντες χαμαί. Ὁ δὲ φιλόχριστος ἐκεῖνος Χριστιανός, τὸν ὁποῖον εἶχεν ἀποστείλει ὁ συνοδίτης τοῦ Μάρτυρος Γρηγόριος, ἐπιστρέψας ἀνήγγειλεν εἰς αὐτὸν ὅσα ἀνωτέρω διηγήθημεν, τὰ ὁποῖα ἀκούσας ἐκεῖνος ἠλλοιώθη ὅλος ὑπὸ χαρᾶς καὶ ὡς ὑπόπτερος ἔσπευσε νὰ ἴδη τὸν νικητήν, ὅστις γενναίως ἀθλήσας, ἔστησε τρόπαιον κατὰ τοῦ διαβόλου.
Δὲν ἔφυγε δὲ ἐκεῖθεν ὁ καλὸς Γρηγόριος ἕως τῆς ἑπομένης Τετάρτης τῆς αὐτῆς ἑβδομάδος, ἥτις ἦτο ἡ κε’ (25η) Μαρτίου, καθ’ ἣν ἑορτάζομεν τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Κατὰ τὸ διάστημα τοῦτο ἐπέτυχεν ὁ Γρηγόριος, μὲ κόπον πολὺν καὶ ἔξοδα μεγάλα, νὰ ἀγοράσῃ παρὰ τῶν δημίων τὸ ἀθλητικὸν τοῦ Μάρτυρος σῶμα.