Οὕτως ἔπραξεν ὁ ἀείμνηστος Εὐθύμιος καὶ κατόπιν ἀντήλλαξε τὸν τελευταῖον ἀσπασμὸν μετὰ τοῦ συνοδίτου του Γρηγορίου καὶ ὅλων τῶν παρευρεθέντων ἐκεῖ Χριστιανῶν, οἵτινες ἵσταντο ἀσκεπεῖς καὶ ἔντρομοι θαυμάζοντες τὴν τοσαύτην ἀνδρείαν καὶ γενναιότητα τοῦ Εὐθυμίου. Ἔπειτα χρισθεὶς μὲ ἅγιον ἔλαιον ἐκ τῆς κανδήλας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Πορταϊτίσσης εἰς ὅλους τοὺς ἁρμοὺς καὶ τὰ μέλη του καὶ λαβὼν τὸν Σταυρὸν εἰς τὰς χεῖράς του καὶ τὰ βαΐα, τὰ ὁποἶα εἶχε λάβει εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, ὅπου, ὡς εἴπομεν, ἤκουσαν τὴν θείαν Λειτουργίαν καὶ ἐξοπλισθεὶς, μὲ τοιαῦτα ἀήττητα ὅπλα ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ πλοίου καὶ διεπέρασε μὲ ἀκάτιον εἰς τὸ Βυζάντιον καὶ μὲ φρόνημα γενναῖον ἔδραμεν, ὡς ἄδουσα νύμφη, ἵνα εὕρῃ τὸν μυστικὸν γλυκύτατον Νυμφίον, τὸν ὁποῖον, καθὼς ἐπίστευεν, ἀλλαχοῦ δὲν ἠδύνατο νὰ εὕρῃ εἰμὴ μόνον εἰς τὰς αὐλὰς τῶν τυράννων καὶ ἡγεμόνων. Σπεύδων δὲ νὰ φθάσῃ εἰς αὐτάς, ἔλεγε καθ’ ὁδόν· «Δέσποτα Ἰησοῦ Χριστέ, ὅστις κατὰ τὴν σωματικὴν πρὸς ἡμᾶς παρουσίαν σου δὲν ἀπεστράφης τὰ μύρα τῆς φιλοθέου πόρνης, αὐτός, Δέσποτα, μὴ βδελύξῃ καὶ ἐμὲ τὸν ἁμαρτωλόν· καὶ δέξαι ἐξ ἐμοῦ οὐχὶ μύρα, ἀλλ’ αὐτὸ τὸ αἷμά μου, τὸ ὁποῖον τρέχω τώρα νὰ χύσω διὰ τὴν ἀγάπην Σου· καὶ καθὼς εἰς τὴν πόρνην ἐκείνην διηυκόλυνας τὴν εἴσοδον εἰς τὴν οἰκίαν Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, οὕτω, Δέσποτα, εὐκόλυνον καὶ εἰς ἐμὲ τὴν εἴσοδον εἰς τὰς αὐλὰς καὶ τοὺς οἴκους τῶν ἀθέων τυράννων Ἀγαρηνῶν, ἵνα κηρύξω τὸ ὄνομά Σου τὸ Ἅγιον καὶ καταισχύνω τὸν ἀπατήσαντά με διάβολον καὶ τὴν λεπρώδη αὐτῶν τῶν ἀθέων θρησκείαν». Ταῦτα ἔλεγε μετὰ δακρύων καὶ πόνου καρδίας, ἱκετεύων τὴν πανάχραντον Δέσποιναν, ἵνα παρασταθῇ εἰς αὐτὸν ὡς βοηθὸς ἀπροσμάχητος.
Ἔφθασε τέλος πάντων εἰς τὴν ὑψηλὴν θύραν τοῦ κριτοῦ τῆς ἀνομίας καὶ ποιήσας τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, εἰσῆλθεν ἀφόβως καὶ ὑπὸ μηδενὸς ἐμποδισθείς, ἐπροχώρησε καὶ ἦλθεν εἰς αὐτὸν τὸν ἐπίτροπον τῶν Ἀγαρηνῶν, τὸν παρ’ αὐτῶν λεγόμενον Βεζύρην, Ρουσοὺτ πασᾶν καλούμενον, παρακαθήμενον τότε διά τινας κατεπειγούσας τοῦ βασιλείου ὑποθέσεις μετὰ πολλῶν ἄλλων ἐπισήμων καὶ χωρὶς τὴν παραμικρὰν συστολὴν ἢ φόβον εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ἐγώ, ὦ ἡγεμών, ἤμην Χριστιανὸς ἐκ προγόνων· ταῦτα δὲ τὰ ἐνδύματα, τὰ ὁποῖα φορῶ, τὰ ἔδωκες σὺ εἰς ἐμέ. Διὰ νὰ βεβαιωθῇς δὲ ὅτι εἶμαι Χριστιανός, ἰδοὺ ὁ Σταυρός, ὅστις εἶναι σημεῖον, ὅτι μία εἶναι ἡ ἀληθινὴ Πίστις, ἡ Πίστις τῶν Χριστιανῶν· ἰδοὺ καὶ τὰ βαΐα, τὰ ὁποῖα εἶναι καὶ αὐτὰ σύμβολα Χριστιανικά·