Σᾶς δέ, τοὺς ὁποίους ἐγέννησα πνευματικῶς καὶ ἀνέθρεψα, σᾶς παρέδωκα εἰς τὸν Θεόν, τὸν Πατέρα τῶν ὀρφανῶν καὶ αὐτὸς ὅστις εἶναι εὐσπλαγχνικώτερος πάντων θέλει σᾶς σκέπει καὶ σᾶς φυλάττει, ἐὰν φυλάξητε ἀκριβῶς τὰ σωτήριά Του προστάγματα καὶ πρὸ πάντων τὴν ἀδελφικὴν ἀγάπην καὶ ὁμόνοιαν, διότι δι’ αὐτῶν γίνεσθε ὅμοιοι τῷ Δεσπότῃ καὶ δοῦλοι εὐγνώμονες. Στολισθῆτε δὲ καὶ μὲ τὴν ταπεινοφροσύνην καὶ τὴν πραότητα, διότι αὐτὸς ὅπου δὲν ἔχει τὰς δύο αὐτὰς ἀρετὰς κολάζεται, ἔστω καὶ ἂν ἔχῃ ἄλλας ὑψηλὰς ἀρετάς. Δεύτερον, πρέπει νὰ περιπατήσετε τὴν στενὴν καὶ τεθλιμμένην ὁδόν, ὅπου σᾶς φέρει εἰς ζωὴν αἰώνιον καὶ νὰ μισήσετε τὰ θελήματα τῆς σαρκός, διὰ νὰ μὴ ὑπάγετε εἰς ἀπώλειαν. Διὰ τοῦτο ἔχετε πάντοτε κατὰ νοῦν τοῦ κόσμου τὸ ἄστατον καὶ ἀβέβαιον καὶ ὅτι ὅλα τὰ πρόσκαιρα ἀφανίζονται».
«Λοιπόν, τέκνα μου ἀγαπητά, συνέχισε λέγων ὁ Ἅγιος, μὴ θησαυρίζετε ἐδῶ φθαρτὰ πράγματα, ἀλλὰ στείλετε αὐτὰ ἐκεῖ, ὅπου δὲν τὰ τρώγει ἡ σκωρία καὶ ἡ σῆψις, ὡς εἶπεν ὁ Κύριος (Ματθ. ϛ’ 19), οὔτε τὰ κλέπτουν οἱ λῃσταί, ἀλλὰ μένουν εἰς τὸν αἰῶνα καὶ τὰ ἀπολαμβάνετε πάντοτε. Μὴ ἐπιθυμήσετε ὡραῖα Μοναστήρια καὶ περιβόητα καὶ πόλεις ὡραίας καὶ πλουσίας, ἵνα κατοικήσητε, διὰ τὴν λαμπρότητα τῶν κτισμάτων, ἀλλὰ εὐχαριστηθῆτε εἰς τὸ ἐρημονήσι τῆς Πάτμου, ὅπου τοσοῦτον ἐκοπιάσαμεν· διότι ἐκεῖ ἔχετε τὴν δυνατότητα, προσευχόμενοι νὰ συνομιλῆτε μὲ τὸν Θεόν, ὅπερ δὲν ἠμπορεῖτε νὰ κατορθώσετε ἐκεῖ ὅπου εἶναι ταραχὴ καὶ σύγχυσις. Ἐπιστρέψατε λοιπὸν εἰς τὴν πνευματικήν σας μάνδραν, διότι ἡ ταραχὴ τῶν Ἀγαρηνῶν ἔπαυσε καὶ δὲν ἔχετε πλέον ἐνόχλησιν πάρετε δὲ καὶ τὸ ταπεινόν μου Λείψανον, νὰ τὸ ἔχετε μικρὰν παρηγορίαν, καὶ ἐὰν ἐπιτύχω ὀλίγην παρρησίαν πρὸς τὸν Κύριον, θέλει αὐξηθῆ ἡ Μονή, ὥστε νὰ ἀκουσθῇ ἡ φήμη της εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην».
Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ὅσιος καὶ ποιήσας εὐχὴν εὐλόγησεν αὐτοὺς καὶ οὕτω παρέδωκε τὴν μακαρίαν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ, τῇ ιϛ’ (16) τοῦ μηνὸς Μαρτίου [15]. Οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐκήδευσαν τὸ ἅγιον αὐτοῦ Λείψανον καὶ εἰς ὀλίγον καιρὸν ἔμαθον, ὅτι ἔπαυσεν ὁ διωγμὸς τῶν Ἀγαρηνῶν, κατὰ τὴν προφητείαν τοῦ Ἁγίου, καὶ ὅτι ὅλοι κατεποντίσθησαν μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐπιμέλειαν τοῦ εὐσεβοῦς βασιλέως. Τότε, ἐνθυμούμενοι οἱ Μοναχοὶ τὴν παραγγελίαν τοῦ Ἁγίου, ἡτοιμάζοντο νὰ πάρουν τὸ ἅγιον αὐτοῦ Λείψανον καὶ νὰ φύγουν.