Ἀλλὰ διὰ νὰ ἐννοήσετε τὴν πραότητα καὶ τὴν ἀμνησικακίαν τοῦ Ὁσίου, ἀκούσατε τοῦτο τὸ θαυμάσιον, τὸ ὁποῖον ἔκαμεν εἰς Μοναχόν τινα, ὅστις τὸν ὕβρισεν, ὁ ἀναίσχυντος. Οὗτος ἦτο εἷς ἀπὸ τοὺς Μοναχούς, ἀγροῖκος πολὺ καὶ κακόγνωμος, ὅστις, μὴ ὑπομένων τὴν μοναδικὴν αὐστηρότητα, ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν συνοδίαν τῆς Ἀδελφότητος, ὡς ὁ δόλιος Ἰούδας ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους. Δὲν ἔφθανε δὲ τοῦτο, ἀλλὰ ὕβρισε καὶ τὸν Ὅσιον ὁ ταλαίπωρος, λέγων λόγους ἀπρεπεῖς, τοὺς ὁποίους ὑπέμεινεν ὁ Ἅγιος, ὡς ταπεινός, ἀτάραχος καὶ μὲ πραότητα. Ὅμως ὁ Θεός, ὡς Δίκαιος Κριτής, τὸν ἐπαίδευσε δικαίως καὶ εἰσελθὼν ἐντὸς αὐτοῦ πονηρὸν δαιμόνιον τὸν ἔπνιγεν. Ἀλλ’ ὁ ἀμνησίκακος δοῦλος τοῦ Χριστοῦ, ὡς Αὐτοῦ μιμητής, εὐθὺς ὡς ἔμαθε τοῦτο, ἔδραμεν εἰς τὸν ὑβριστήν, ὡς πατὴρ φιλόστοργος βαστάζων τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον ἀφοῦ ἀνέγνωσεν ἐπάνω αὐτοῦ, ὢ τοῦ θαύματος! ἔφυγεν εὐθὺς τὸ δαιμόνιον. Τότε ὁ ἰαθεὶς ἔβαλε μετάνοιαν εἰς τὸν Ὅσιον καὶ ἐπέστρεψε πάλιν εἰς τὴν μάνδραν, ἐξ ἧς ὡς πλανηθὲν πρόβατον εἶχεν ἀναχωρήσει.

Μετ’ ὀλίγας ἡμέρας προγνωρίσας, θείᾳ Χάριτι, ὁ Ἅγιος τὴν τελευτήν του προσεκάλεσε μαθητήν του, τινά, ἐναρετώτερον ἀπὸ τοὺς ἄλλους, Σάββαν ὀνόματι, καὶ τοῦ λέγει· «Τέκνον μου, λάβε ὅλα τὰ βιβλία μας καὶ ὕπαγε εἰς τὴν Πάτμον, εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Θεολόγου, διότι πολὺ ἐκοπίασα δι’ αὐτὰ καὶ νὰ μὲ περιμένῃς ἐκεῖ, διότι τὸ τέλος μου ἔφθασεν! Ἀγόρασε δὲ καὶ βόδια διὰ νὰ ὀργώνῃς τὰ χωράφια, ὥστε νὰ εὕρουν τὴν τροφήν των, ὅταν ἔλθουν, οἱ ἄλλοι ἀδελφοί μας». Ταῦτα δὲ εἶπεν ὁ σοφὸς Χριστόδουλος, διότι ἐσκέπτετο, μήπως ὅταν αὐτὸς τελευτήσῃ, διασκορπισθοῦν οἱ Μοναχοί του καὶ μείνῃ τὸ Μοναστήριον ἔρημον. Προέπεμψε λοιπὸν ἐκεῖ τὸν μακάριον Σάββαν, ἵνα μείνῃ Ἡγούμενος καὶ στερεωθῇ ἡ Μονή, ὡς καὶ πράγματι ἐγένετο.

Ὁ δὲ Ὅσιος, ἀφ’ οὗ μετέβη εἰς τὴν Πάτμον ὁ Σάββας, ἔζησεν ἀκόμη ἕνδεκα μῆνας. Ὅταν ἦλθεν ἡ πρώτη ἑβδομὰς τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, γνωρίσας ὅτι ἐπλησίασε τὸ τέλος τῆς ζωῆς του, ἐκλείσθη εἰς τὸ κελλίον του καὶ ἔμεινε μόνος μόνῳ τῷ Θεῷ προσευχόμενος. Κατὰ δὲ τὴν δευτέραν ἑβδομάδα τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἤνοιξε τὴν θύραν καὶ προσκαλέσας τοὺς ἀδελφοὺς εἶπε πρὸς αὐτούς· «Ὁ καιρὸς τῆς τελευτῆς μου ἔφθασε καὶ μεταβαίνω ἐκεῖ ὅπου ἀπολαμβάνει ὁ καθεὶς κατὰ τὰ ἔργα του.