Διὰ νὰ ἀποφύγωμεν λοιπὸν τὴν δικαίαν ταύτην καταδίκην, ἂς φροντίσωμεν τοῦ λοιποῦ νὰ δοξάσωμεν τὸν Θεὸν μὲ τὰ μέλη μας καὶ μὲ τὸ σῶμά μας διὰ μέσου τῆς ἐργασίας τῶν καλῶν καὶ θεαρέστων ἔργων, τώρα ἐν ὅσῳ εὑρισκόμεθα εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, ἐν ὅσῳ εὑρίσκεται εἰς τὴν ἰδικήν μας χεῖρα ἡ σωτηρία μας. Τί δύσκολον εἶναι νὰ ἀπέχωμεν ἀπὸ τὰ κακά; Καὶ πάλιν, τί ἄλλο εὐκολώτερον ἀπὸ τὰ καλὰ καὶ θεάρεστα ἔργα;
Ἂς ἀποφασίσωμεν λοιπόν, ἀδελφοί, διὰ τὸν ἑαυτόν μας μίαν βεβαίαν ἀπάρνησιν τῶν ἁμαρτιῶν. Ἂς ἐναγκαλισθῶμεν τὴν ἐγκράτειαν, τὴν ἀποχὴν τῶν βρωμάτων, ἐπειδὴ καὶ αὐτὰ κάμνουσι τὸ σῶμα νὰ πηδᾷ καὶ νὰ τρέχῃ εἰς τὰ κακὰ πάθη τῆς ἁμαρτίας. Ἂν ἐγίναμεν ἀποστάται τῆς θείας Χάριτος ἕως τώρα, ἂς ἐπιστρέψωμεν πρὸς τὸν Θεόν, τοὐλάχιστον εἰς τὸ ἑξῆς, καὶ ὁλοψύχως ἂς μετανοήσωμεν, προθύμως ἐξομολογούμενοι δι’ ὅσα ἕως τώρα εἰς τὸν Θεὸν ἐπταίσαμεν. Ἂς κλαύσωμεν ἐνώπιον Κυρίου ζητοῦντες τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν μας· ἂς προσφέρωμεν δάκρυα μετανοίας· ἂς νηστεύσωμεν ἐν ἐλέει, ἁπλώνοντες τὰς χεῖρας εἰς τοὺς πτωχούς· ἂς βοήσωμεν ἐκ βαθέων καρδίας· ἡμάρτομεν ναί, Κύριε, ἡμάρτομεν· καὶ βέβαια θέλει μᾶς συγχωρήσει καὶ θέλει μᾶς ἀξιώσει ὁ Κύριος ἡμῶν, Ἰησοῦς Χριστός, ἐδῶ μὲν νὰ μεταλαμβάνωμεν ἀξίως, ἀεὶ πανηγυρίζοντες ἐν χαρᾷ τὴν λαμπροφόρον ἡμέραν τῆς Αὐτοῦ Ἀναστάσεως, ἐκεῖ δὲ διὰ πρεσβειῶν τῆς σήμερον ἑορταζομένης Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Θεοδώρας νὰ ἐντρυφῶμεν εἰς τὴν αἰώνιον συνεχῆ καὶ ἀνεκλάλητον χαρὰν καὶ ἄρρητον ἀγαλλίασιν τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἧς γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. Ὧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις σὺν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.